11 ธันวาคม 2545 12:18 น.
ส่องหล้า
ยอดหญ้าดูเอนไหว
หญ้าแกว่งไกวตามสายลม
หัวใจได้เพาะบ่ม
ความระทมอย่างไหวเอน
น้ำค้างเริ่มจางหนาว
ความร้อนผ่าวเข้าแฝงเร้น
ยามเช้าที่ชุ่มเย็น
เริ่มระอุสุริยา
ทุ่งหญ้ากำพร้ารัก
แมงมุมถักทอชีวา
กลกาลเป็นขื่อคา
จะขานถ้อยร้อยเส้นใย
แมงปอล้อลมเล่น
มิว่างเว้นกางปีกใส
รับแสงของวันใหม่
ลืมหัวใจคนไหวเอน
ยอดหญ้ายังเอนไหว
หนาวหัวใจอันซ่อนเร้น
ผ่านหนาวที่คุเข็ญ
สู่อบอุ่นอรุณงาม
หัวใจยังเอนไหว
โอนเอนไปใต้ฟ้าข้าม
ทุ่งหญ้าเพียรไถ่ถาม
หาหัวใจอย่างไหวเอน...
11 ธันวาคม 2545 10:05 น.
ส่องหล้า
คนหนอคนไม่น่ายลคนในเข่ง
ความร้อนเร่งในสังคมห่มใจหนาว
นอนในเข่งหลับฝันอันยืดยาว
บนเรื่องราวทุกข์ยากลำบากกาย
กางเกงปะตูดปอดเอวคอดกิ่ว
แบกความหิวแบกความทุกข์สุขสลาย
มีสุนัขเป็นเพื่อนข้างเรือนกาย
ประหนึ่งสายโลหิตที่ติดตาม
เมื่อยามเย็นเย็นแสงแห่งอาทิตย์
เริ่มชีวิตแบกฝันตะวันห่าม
หวังเพียงเสี้ยวเศษเรี่ยที่ตกลาม
คนมองข้ามโยนทิ้งกลิ้งกระเด็น
พลาสติกเศษขวดกระดาษแผ่น
กระโจนแล่นเข้าคว้าเมื่อตาเห็น
เศษขยะสำคัญมันจำเป็น
ความลำเค็ญคุ้ยคว้าอย่าชิงชัง
รกรุงรังรอบเข่งที่ดันเข็น
ที่มองเห็นมากมายคือความหวัง
มีชีวิตโดยขยะเป็นกำลัง
มีหิวมั่งอิ่มมั่งก็ยังดี
หวังเก็บกอบลอบเล็มแค่เต็มเข่ง
ใช่อวดเก่งท้ายขายศักดิ์ศรี
ชั่วชีวิตย่ำเดินบนเศษธุลี
ขอแค่มีชีวิตไม่ผิดคน
คนในเข่งเร่งหาคว้าเศษหวัง
ทุกก้าวยังมุ่งมั่นดั้นในหน
เพียงอิ่มท้องแบ่งกันหมากับคน
สู้และทนร่วมใจไปทุกยาม
เจียดเศษรักจากเสี้ยวร้ายให้เศษรัก
แบกทุกข์หนักหนไกลไม่นึกขาม
เก็บไปจนสิ้นแสงตะวันงาม
จนถึงยามแสงไฟในราตรี
เงียบและเหงาเปล่าเปลี่ยวทางเลี้ยวเลาะ
ใจบ่มเพาะเมล็ดหวังตั้งศักดิ์ศรี
บนเส้นทางหวังงอกงามบนความดี
ขอแค่มีใช่กอบโกยขโมยกิน
3 ธันวาคม 2545 14:19 น.
ส่องหล้า
เอื้ออบอุ่นอ้อมกอดของแผ่นดิน
รุ่งเรืองศิลป์ถิ่นไทยใสสุขสันต์
ใต้ร่มพระบารมี คีตราชัน
นับอนันต์วัฒนธรรม อำไพ
ใต้เบื้องบาทย่างก้าวเบื้องเท้าพ่อ
การเติบต่อสืบสานมาขานไข
ตามร่องรอยหยาดเหงื่อที่เอื้อไว้
ทักทอใยเติมแต่งแรงบันดาล
พลังใจกล้าหาญบันดาลให้
ศิลปะอำไพทุกสถาน
วัฒนธรรมนองเนืองรุ่งเรืองกาล
เคียงคู่บ้านคู่บุญพระบารมี
ด้วยมือปั้นลงลายเส้นสายศิลป์
มือพ่อจารแผ่นดินเป็นศักดิ์ศรี
ศิลปะธรรมเนียมประเพณี
วรรณกรรมกวีวัฒนา
แรงดลบันดาลใจไผทสยาม
ทั่วเขตคามเรืองรัฐจำรัสหล้า
วรรณกรรมรุ่งเรืองตลอดมา
คู่แผ่นดินคู่ฟ้าพระภูมินทร์