14 กุมภาพันธ์ 2550 21:00 น.
สุสานสีน้ำฟ้า
Please kill me before you go
I don't want to stay 'til tomorrow
Please kill me before you leave
I don't want to die while I still breathe
Please kill me my dear
I don't want to live in the sea of tears
Please kill me honey
I don't want to live without nobody
Please kill me before you go
I don't want to see you break my soul
Please kill me before our love falls apart
I don't want to be one broken heart
Please kill me, please kill me my dear
I don't want to live for a hundred years
Please kill me my love
Please, please do what I've told you above...
Please kill me by a gun, แต่อย่าฆ่าฉันด้วยการจากลา
14 กุมภาพันธ์ 2550 03:52 น.
สุสานสีน้ำฟ้า
"ดีค่ะ...คนดี
เป็นอย่างไรบ้างคะ สบายดีนะ หนาวบ้างไหม
ก็พอดี...ไปเที่ยวงานพื่ชสวนโลกมานะ ก็เลย
ซื้อโพสการ์ดมาฝาก แต่เหมือนที่บอกกับคนดี นั่น
แหละค่ะไม่ค่อยมีสวยๆแล้ว แต่ยังไงก็อยากให้
คนดีได้ดูเช่นกัน
คนไกล"
"คนดีจ๋า
ที่นี่ก็ไม่ค่อยหนาวแล้วนะ แต่ที่โน่นคง
หนาวอยู่แน่เลย แต่ยังไงก็ดูแลตัวเองนะคนดี
คนทางนี้ คนดีไม่ต้องเป็นห่วงนะ ...ก็อยู่ที่นี่
แหละคนดี ลายมือไม่สวย ก็ทนอ่านหน่อยนะ
อิ..อิ.."
สุขสันต์วันวาเลนไทน์
แด่คนไกลของฉันที่ห่างหาย
แม้วันนี้เธอทิ้งฉันให้เดียวดาย
ยังไม่สายที่จะบอก "สุขสันต์วันวาเลนไทน์"
วันนี้ได้รับการ์ดของเธอแล้วนะ
สวยมากล่ะแต่เธอรู้บ้างไหม
ว่าในใจของฉันมันร่ำไห้
กับการ์ดวาเลนไทน์ที่ส่งมา
แม้น้ำตาจะหลั่งไหลอยู่ภายใน
หรือว่าใจจะร่ำร้องนองน้ำตา
ยังขอบคุณเธอคนดีที่คุ้งฟ้า
หนุ่มเมกาผู้อาภัพช่างซาบซึ้ง
มีความสุขบนความเศร้าที่เหงาเหงา
ลมแผ่วเบาชื่อนี้ช่างคิดถึง
ฝากฟากฟ้าบอกเธอฉันคำนึง
และซาบซึ้งน้ำใจที่ผ่านมา
วอนดวงดาวเป็เพื่อนเธอยามเหงา
คำว่าเราจากนี้ไปคงไร้ค่า
ถึงยังไงยังขอฝากดวงดารา
ช่วยนำพาเธอไปพบสบปลายฝัน
ส่วนฉันนี้จะฟุ้งซ่านหรือซมซาน
ทรมานแค่ไหนคงช่างมัน
เพียงเธอนั้นโชคดีมีวันนั้น
แล้วตัวฉันก็ดีใจตายตาหลับ (แล้วล่ะเธอ)
ขอบคุณสำหรับการ์ดที่ส่งมาให้ ขอบคุณมากครับ แม้วันนี้เธอจะหายไป ยังหวังว่าสักวันหนึ่ง เธอจะมาถึงตรงนี้ และได้เห็นหยดน้ำตาที่พับอยู่ในการ์ดของเธอ
13 กุมภาพันธ์ 2550 19:09 น.
สุสานสีน้ำฟ้า
หยดน้ำใสไหลหลากรดใบหน้า
คือน้ำตาไหลรินหลั่งลงมา
ดวงวิญญาณอยู่สุสานสีน้ำฟ้า
เมื่อไหร่หนาเธอจะมาพาฉันไป
ฟ้าหลังฝนของฉันไยไม่สร่าง
ช่างอ้างว้างร้องไห้กับวาเลนไทน์
เธอเข้ามาในหัวใจแล้วผ่านไป
ทิ้งให้ใจเจ็บร้าวหนาวอีกที
ฉันทำผิดตรงไหนไม่รู้เลย
เธอไปเฉยไม่บอกไม่ใยดี
คงฝ่าฟันค่ำนี้ฝ่าราตรี
โดยไม่มีเธอเคียงใจคนเซ่อ
จะเก็บเอาไอรักที่เคยมี
ต่อเติมค่ำนี้ยามไม่มีเธอ
ถึงวันนี้น้ำตาฉันล้นเอ่อ
ยังหวังว่าเธอจะคืนมาสักวัน
ยังอยู่ตรงนี้นั่งเฝ้าความฝัน
รอวันนั้นคนดีของฉัน
จะหวนกลับมาดูแลใจกัน
อยู่ ณ ปลายฝันที่เคยมีเรา
จะรักเธอคนเดียวและต่อไป
แม้ว่าใครว่าฉันนี้งี่เง่า
ก็ยอมรับว่าตัวฉันปัญญาเบา
หรือเง่าเขลาที่ยังรักเธองมงาย
10 กุมภาพันธ์ 2550 05:33 น.
สุสานสีน้ำฟ้า
ขอตามหาแม่มดสีชมพู
ฉันอยากรู้ว่าเธอนั้นอยู่ไหน
ว่ารู้จังว่าเธอนั้นคือใคร
มาจากไหนหนอเธออยากเจอจัง
มีบ้างไหมแม่มดสีชมพู
ยังเห็นอยู่ที่นี่เป็นบางครั้ง
อยากรู้ว่าเธออยู่ไหนอยากรู้จัง
หากไม่ชังขอโผล่โชว์ตัวหน่อย
"แม่มดสีชมพู" มีใครไหมเคยเห็น
ส่งลายเซ็นมาบอกคนบนดอย
มีบ้างหม "แม่มดสีชมพู" ตัวน้อยน้อย
น่ารักหน่อยขอโผล่โชว์ตัวนะ
ขอลงข่าวป่าวประกาศตามหาเธอ
เพราะฉันเจอคนหนึ่งอยู่ข้างสระ
ชื่อ "แม่มดสีชมพู" อยากรู้นะ
ซากุระสีขาวใช่ไหมหนอ...
อยากรู้จังว่าที่นี่มีแม่มดสีชมพูหรือไม่ รู้สึกว่าเคยเห็นชื่อนี้ และมีใครเคยเห็นชื่อนี้บ้าง ขอตอบด้วย
และก็ขอโทษด้วย ที่ตามหา แม่มดสีชมพู หากว่าเธออยู่ที่นี่ โปรดตอบด้วย
9 กุมภาพันธ์ 2550 21:43 น.
สุสานสีน้ำฟ้า
ฝนกระหน่ำฟ้าหมองหม่นช่างน่ากลัว
มืดสลัวไร้แสงสีที่สว่าง
แต่ไม่นานตะวันขึ้นฝนก็สร่าง
ความมืดจางฟ้าสดใสไปทั่วหล้า
ฟ้าหลังฝนของคนช่างสดใส
คนหลังไมค์อย่างฉันช่างเหว่ว้า
ฟ้าหลังฝนของฉันไม่สร่างซา
ยังค้างคากลับไม่ได้ไปไม่ถึง
ฝนผ่านไปฟ้าสดใสสาดแสงส่อง
แต่ฉันหมองคิดถึงคนเคยซึ้ง
ได้แต่คิดอยู่ในห้วงคำนึง
ไปไม่ถึงคว้าไม่ได้เธอสักที
หากฉันขอได้สักสิ่งในโลกนี้
ขอคนดีกลับคืนมาอีกที
จะเฝ้าคอยถนอมรักที่มี
ตราบชีวีมลายไม่จากกัน
เป็นได้เพียงฝันกลางวันยามสายสาย
ความเดียวดายคือฟ้าหลังฝนฉัน
เมื่อไหร่จะได้พบสบหน้ากัน
แม้ในฝันยังไร้เงาเศร้าเหมือนเดิม
หน้าส่วนตัว
930
