2 กุมภาพันธ์ 2550 19:32 น.
สุสานสีน้ำฟ้า
สิบสี่กุมภาวันวาเลนไทน์
I'll give you smile, my dear
สิบสี่กุมภาของนิวเยีร์ย
May my dear all full with love
วันแห่งความรักวันของเธอฉัน
May the sun shine to you above
ฉันนั้นห่วงใยรักเธอเสมอ
Now forever I love only you
ขอมอบเสื้อสวยสดสีชมพู
I give to you for our love cool
รักเธอแค่ไหนเธอนั้นก็รู้
Because you remain in my heart
จากนี้ไปจะมีเพียงเธอ
Now or ever won't be apart
จากนี้จนตายไม่คลายกันจาก
Because my heart is only you
ขอมอบเสื้อสวยคู่เธอไม่หาย
Give you smile cause it's useful
จากนี้จนตายอยากให้เธอรู้
I love you all my heart, my Valentine
28 มกราคม 2550 19:50 น.
สุสานสีน้ำฟ้า
ฉันอยู่เพื่อรักฉันทำเพื่อเธอ
มั่นคงเสมอมิเผลอนอกใจ
ฉันอยู่ด้วยรักฉันทำมอบให้
แม้ตัวห่างไกลแต่ใจชิดกัน
รักเธอคนเดียวไม่เผื่อให้ใคร
รักมิหวั่นไหวร้อยใจเคียงฝัน
แม้ว่าเวลาเป็นตัวกีดกั้น
แต่ในใจฉันฝันถึงแต่เธอ
รักเธอหมดใจไม่รักใครแล้ว
รักเพียงน้องแก้วน้ำตาไม่เอ่อ
เพราะว่าฉันรักรักเพียงแต่เธอ
มั่นคงเสมอมีเธอเคียงกาย
แม้รักเรานี้อยู่คนละโลก
ฝากสายลมโบกห่มเธอยามสาย
ฝากจันทร์อมยิ้มบอกเธอสมายล์
ว่าเคียงข้างกายเธอมีฉันอยู่
รักเธอนะคนดีของฉัน
รอถึงวันนั้นที่เราเคียงคู่
จะจับมือเธอเดินเข้าประตู
วันแม่โฉมตรูเข้าวันวิวาร์ไงล่ะ
27 มกราคม 2550 08:07 น.
สุสานสีน้ำฟ้า
สวัสดีคนดีที่ฝั่งฝัน
คนของฉันที่คิดถึงวันยันค่ำ
พยาบาลผู้รักษารอยเจ็บช้ำ
เจ้าสายน้ำกำลังใจยามอ่อนล้า
คนดีจ๋าเธอรู้ไหมว่าตัวฉัน
มีความฝันเหนือสิ่งใดในโลกา
มิอาจร่ำพร่ำเรียนด้วยเงินตรา
หรือหามาอย่างง่ายดายดังของใช้
ความหวังฉันคือมีเธออยู่เคียงข้าง
โลกอ้างว้างฉันมีเธออยู่เคียงใจ
ยามฟ้าหม่นฉันมีเธอมิหวั่นไหว
เมื่อห่างไกลฉันมีเธอไม่เปลี่ยนแปลง
มีครอบครัวที่อบอุ่นและเข้าใจ
ยามอ่อนไหวมีเธอเป็นแรงให้
อยู่เคียงข้างนั่งเคียงฝันมิหวั่นไหว
ไม่ห่างไกลยามฉันล้าว้าวุ่นจิต
มีลูกน้อยคอยหยอกล้อคลอกันเล่น
ไม่ไหวเอนเรารักกันแน่นสนิท
เป็นหนึ่งเดียวร้อยรักสลักมิตร
ร้อยรวมจิตเราเป็นหนึ่งยากแยกได้
มีบ้านที่พองามตามคนอื่น
ไม่ขมขื่นในรักอย่างใครๆ
มีรถสวยงามงดดังตั้งใจ
และมีใบปริญญาดังใฝ่ฝัน
นี่คือหวังเหนือสิ่งใดที่ฉันฝัน
จึงได้ดันตัวเองสู่คืนวัน
ที่ความฝันไม่ใช่เพียงแค่ฝัน
ในค่ำวันจินตนาการแห่งความจริง
ดีกว่ามีบ้านเป็นล้านที่หรูหรา
มีหน้าตาในชื่อเสียงแต่ถูกทิ้ง
ไร้คนรักไร้คนครองไร้คนอิง
สงสารจริงไม่อยากเป็นเช่นนี้เลย
25 มกราคม 2550 17:56 น.
สุสานสีน้ำฟ้า
คิดถึงเธอยามใกล้รุ่งเธอรู้ไหม
โอ้ดวงใจไยวิญญาณไม่ยอมนอน
เพราะคิดถึงวิญญาณจึงเร่ร่อน
วิ่งตะลอนหาเธอยามใกล้รุ่ง
ยามราตรีจะผ่านเข้าวันใหม่
ใจสั่นไหววิญญาณร่อนปลายฟ้าคุ้ง
คิดถึงเธอคนไกลยามใกล้รุ่ง
จึงได้มุ่งมายังวิมานเรา
คนดีจ๋าอยู่ไหนเข้ามาหา
หยุดเวลาหยุดเดียวดายหยุดความเหงา
พยาบาลหัวใจคนเปรี่ยวเปล่า
ยามรุ่งเช้าค่อยจากไปนะคนดี
รู้ว่าเธอมีธุระตั้งมากมาย
แต่เคียงกายฉันนั้นไร้แสงสี
จึงให้เธอมาแต่งแต้มเสริมชีวี
นะคนดี นะ นะ มาหาหน่อย
25 มกราคม 2550 08:36 น.
สุสานสีน้ำฟ้า
เธอคือ...สายลมที่พัดเย็น
เธอคือ...เดือนเพ็ญส่งให้ฉัน
เธอคือ...ดอกไม้ในแจกัน
เธอคือ...คนของฉันในดวงใจ
เธอคือ...นางฟ้าวิมานดิน
เธอคือ...ไอกลิ่นอุ่นยามหลับไหล
เธอคือ...คนคิดถึงยามฉันไกล
เธอคือ...ยอดดวงใจในความรัก
เธอคือ...คนที่ฉันรักหมดใจ
เธอคือ...คนไกลที่ฉันภักดิ์
เธอคือ...อักษรที่ฉันสลัก
เธอคือ...คนรักที่ฉันไว้ใจ
เธอคือ...กำลังใจยามฉันล้า
เธอคือ...คนเยียวยายามเป็นไข้
เธอคือ...พยาบาลของหัวใจ
เธอคือ...ความยิ่งใหญ่ในชีวิตฉัน...
หน้าส่วนตัว
1550
