20 กรกฎาคม 2546 17:13 น.
สุวรรณวัฒกี
ทิพากรซ่อนกายใต้เมฆา
ดวงดาราซ่อนแววแสงไว้แห่งไหน
เหล่าดาราซ่อนกายใกล้หรือไกล
ดวงฤทัยลอยล่องไปกลางสกล
เพียงจะคว้าดวงดารามาคู่จิต
แนบสนิทร่วมสุขทุกแห่งหน
เหล่าดาราก็อยู่ห่างช่างมืดมน
ได้เพียงยลไม่อาจกรายเพียงใกล้เงา
นพดลกว้างเพียงไรไม่ร้างคู่
มีอาทิตย์ดาวอยู่คู่เคียงเคล้า
ยามราตรีมีจันทร์อยู่คู่แสงดาว
อนิจจาอกเราเศร้าเดียวดาย
ได้เพียงฝันว่าจันทร์มาเคียงคู่
ได้ชื่นชูสุขสมอารมณ์หมาย
ก็ตื่นพลันทุกอย่างพังทลาย
เหลือแต่กายที่เศร้า...เหงาสิ้นดี
20 กรกฎาคม 2546 17:06 น.
สุวรรณวัฒกี
นักเลงกลอนนอนเปล่าก็เศร้าใจ
แล้วจะเหงาอยู่ทำไมให้เศร้าจิต
จะอยู่เดียวเปลี่ยวเปล่าเศร้าชีวิต
จะสิ้นคิดสิ้นใจในเชิงกลอน
วาดสีสันวาดเส้นเน้นแสงสี
ด้วยวจีกล้าแกร่งแห่งอักษร
จรรโลงโลกสวยสดด้วยบทกลอน
ดับทุกข์ร้อนให้ชุ่มฉ่ำคำกวี
16 กรกฎาคม 2546 23:45 น.
สุวรรณวัฒกี
เขาต้องการหนึ่งเม็ดทรายจากชายหาด
ที่เกลื่อนกลาดด้วยเม็ดทรายหลายหลายแสน
เจียระไนทรายเม็ดเด่นเป็นตัวแทน
ประดับแหวนแห่งศรัทธามหาชน
อยากเป็นทรายเม็ดงามในความฝัน
ทรายจึงหมั่นตะเกียกตะกายหลายหลายหน
แม้แรงหมดอดสูก็สู้ทน
สู้ดิ้นรนไม่ทดท้อทรมาน
รู้ทั้งรู้ว่าฝันนั้นไม่ง่าย
ยังไม่วายฟันฝ่าอย่างกล้าหาญ
รู้ว่าอาจพลาดฝันอันตระน
ยังซมซานดั้นด้นไม่จนใจ
มิได้เป็นหนึ่งเม็ดทรายจากชายหาด
ใช่ว่าพลาดอนาคตอันสดใส
ไม่บรรลุฝั่งฝันอันวิไล
ยังภูมิใจเพราะใช่ท้อรอชะตา
15 กรกฎาคม 2546 16:45 น.
สุวรรณวัฒกี
ฉันยืนอยู่เดียวดายใต้ฟ้ากว้าง
ฉันอ้างว้างร้องไห้กลางสายฝน
คนที่รักอยู่ห่างช่างมืดมน
ฉันต้องทนยืนอยู่สู้ต่อไป
เพื่อรอคอยความหวังพลังรัก
เพื่อสลักคำกลอนแม้อ่อนไหว
เพื่อหาคนเหลียวแลแผลในใจ
เพื่อรอใครคนนั้นหันมามอง
15 กรกฎาคม 2546 16:34 น.
สุวรรณวัฒกี
เพราะปู่ย่าหวังลิขิตดังจิตนึก
จึงจารึกจารจักเป็นสักขี
เพราะหวังสืบภูมิปัญญาชั่วตาปี
ไทยจึงมีภาษาอารยะ
ที่พากเพียรเขียนเส้นเป็นภาษา
หวังคงค่าคมคำอมตะ
หวังเสริมส่งไทยรัฐวัฒนะ
หวังเชื่อมโยงผัสสะแห่งประชา
ภาษาไทยจึงพร้อมพรั่งฟัง พูด เขียน
ให้ลูกหลานได้ร่ำเรียนหลักภาษา
ได้สืบสานสร้างสรรค์ภูมิปัญญา
ได้สั่งสมหลักวิชาสถาวร
ทุกทุกคำทุกทุกถ้อยร้อยคุณค่า
ร้อยชีวาร้อยรักทุกอักษร
ร้อยความงามความงดทุกบทตอน
นิรันดรชั่วฟ้าชั่วธาตรี
ความเป็นไทยมีภาษามาเป็นราก
อดีตจึงมิใช่ซากไร้ศักดิ์ศรี
ปัจจุบันจึงเปี่ยมหวังพรั่งทวี
อนาคตจึงเปี่ยมศรีศักดิ์อนันต์
ภาษาไทยคือหัวใจความเป็นชาติ
คือเลือดไทยใสสะอาดด้วยหยาดฝัน
คือแรงไหลแห่งโลหิตนิจนิรันดร์
คือสายน้ำแห่งชีวันนรชน
คือต้นน้ำเติมต่อก่อชีวิต
คือสายธารความคิดที่เข้มข้น
คือมิติวิถีไทยที่ไหลวน
คือชีพคนรวมถือเป็นชื่อไทย
คือพลังสั่งสมและสืบสาน
คือตำนานรุ่งเรืองสร้างเรื่องใหม่
คืออดีตปัจจุบันอันยาวไกล
คือหัวใจคือนิยามความเป็นเรา
หน้าส่วนตัว
937
