18 ตุลาคม 2550 22:14 น.
สุวกนก
จำใจจาก พรากอาลัย ไม่สิ้นโศก
วิปโยค สุดตรม ระทมหวล
จำใจจาก พรากอาลัย ให้รัญจวน
จำใจครวญ คร่ำหา สุดอาลัย
ทิชาชาติ นิราศกัน ยังสรรสั่ง
ด้วยความหลัง ครั้งมา อยู่อาศัย
คราฉันเธอ ต้องพราก จากห่างไกล
โซ่หัวใจ ให้คะนึง คิดถึงเธอ
18 ตุลาคม 2550 10:42 น.
สุวกนก
กลอนบทนี้ให้ไว้แด่น้องหมวย
เธอนั้นช่วยบอกต่อได้ก่อเขียน
ก็อุตส่าห์หัดแต่งด้วยพากเพียร
จำเนียรจำนรรจามาเพื่อเธอ
รู้จักเธอจากไทยเมทพิเศษยิ่ง
ฝันเป็นจริงหรือฝันลวงก็ห่วงเสมอ
หมวยทำงานพี่ก็ห่วงช่วงไม่เจอ
แต่งเพื่อเธอแม้ลำบากยากก็ทน
แม้ไกลกันแต่ใจพี่นี้อยู่ใกล้
แม้ฟ้าร้องเปรี้ยงปร้างก็ช่างฝน
แม้หมวยอยู่กทม.ก็รอทน
แม้พี่จนก็จนเงินใช่จนใจ
อานุภาพความคิดถึงคนึงนิจ
ขอให้ชิดคนไกลได้ใฝ่หา
สักวันหนึ่งขอประสบพบกัลยา
นามเธอว่าหมวยคนดีพี่จะรอ
หน้าส่วนตัว
1047
