คิดถึงเธอ....ที่ลาไกล

สุริยาตะวันดาว....

ฤดูหนาว..เหมันต์..ช่างเปล่าเปลี่ยว         
 พี่อยู่เพียง..คนเดียว..ด้วยความเหงา 
สายลมพัด..แผ่วมา..เพียงเบาเบา
ใจของพี่..สั่นเทา..สะท้านกาย
             ได้ยินเสียง..ลมพัด..ดังหวิวหวิว
ใบไม้ปลิว..พลิ้วแผ่ว..ลอยเป็นสาย
อากาศเริ่ม..เย็นลง..เกินบรรยาย
ใจไม่วาย..คิดถึง..แต่นวลนาง
             แม้หนาวนี้..ไม่มีเจ้า..อยู่ข้างเคียง
แต่บนเตียง..มีรูปเรา..อยู่เคียงข้าง
หมอกเริ่มลง..มาเพียง..แค่จางจาง
ใจอ้างว้าง..เหม่อมอง..ดูรูปเรา
            แม้นเจ้าจาก..ลาไกล..ไปจากพี่
ดวงฤดี..ของพี่นี้..มีเพียงเจ้า
คิดถึงแต่..รอยยิ้ม..เจ้าพริ้มเพรา
คิดถึงเงา..ของเรา..ใต้แสงจันทร์
            แม้นท่านยม..พรากเจ้า..ไปจากพี่
ขอให้เจ้า..เปรมปรีดิ์..สู่สวรรค์
พี่จะคิด-..ถึงเจ้า..ชั่วนิรันดร์
แล้ววันนั้น..พี่จะตาม.ไปพบเธอ