29 พฤษภาคม 2554 22:44 น.
สุริยันต์ จันทราทิตย์
๏ อวดทรงองค์อ่อนช้อย...วิไล
โลกเลื่อนลับหลับไหล..........แทบเท้า
เวลาหยุดคลาไคล..............ทบท่าว ลงฤๅ
ยวนอกยวนจิตเย้า............ยุให้ใจหลง
๏ บุญคงแปงแต่งสร้าง...ปางบรรพ์
หนุนเนื่องอภิวันท์..............นบไหว้
ข้ามฝั่งแม่โขงอัน..............กั้นกีด ขวางนา
มาแอ่วโฉมโลมไล้..........ลูบพื้นเมืองทอง
๏ เชียงทองรองโรจน์แล้ว...เลอคำ
ตราติดตรึงทรงจำ...........แจ่มจ้า
แสงทองแห่งแสงธรรม.....เรืองรุ่ง เรืองแฮ
ประหนึ่งปานหยาดฟ้า......ร่วงพื้นแต้มสมัย๚๛
15 พฤษภาคม 2554 11:30 น.
สุริยันต์ จันทราทิตย์
(โคลงมหาสินธุมาลี)
๏ เปรี้ยงเปรี้ยงเสียงกึกก้อง....คัคนานต์
รามสูรขว้างขวาน.........................แน่แล้ว
เขวี้ยงใส่ยอดเยาวมาลย์..............เมขลา
หวังช่วงชิงดวงแก้ว...........เลิศล้ำฦๅสรวง
๏ นางควงวชิรแก้ว................มณี
ยวนยั่วเย้ยจรลี..........................หลีกเร้น
แวววาบปลาบเปล่งสี...................ทิพย์จรัส
อสุราตีอกเต้น ...................นัยน์พร่าเคืองพาล
(เปษณนาทฉันท์)
๏ ก็ซัดขวานฟาดพิฆาตนารี
เหาะเหินหาวหนีมิต้องคมขวาน
แหละควงแก้วยั่วมิกลัวรอนราญ
ประกายแก้วฉานสว่างเวหา
๏ "อุเหม่เหม่!นางนะช่างร้ายนัก
มิพรั่นพรึงยักษ์และคมขวานข้า
เถอะทำอวดเก่งบ่เกรงฤทธา
จะม้วยชีวามิช้านานนัก"
๏ "ชะ!ทำพูดไปกระไรนั่นนี่
ชิ!ทำอวดดีจะตีหาญหัก
มิเคยเกรงใครปะไรเพียงยักษ์
ริบังอาจจักจะลักแก้วไป"
๏ ประกายฉัพพรรณอนันต์รังสี
ณ ดวงฤทธีมณีวาบไหว
ฤฉายแวววาดก็สาดแสงไกล
กระทบเนตรนัยน์อสูรบัดดล
๏ ก็แสบนัยน์ตาเพราะพร่ามัวมิด
แหละโทสาจิตก็บันดาลผล
ก็กู่กึกก้องก็ร้องคำรณ
และเขวี้ยงขวานตนกระหน่ำนงคราญ
(โคลงมหาสินธุมาลี)
๏ เปรี้ยงเปรี้ยงเสียงกึกก้อง....คัคนานต์
รามสูรขว้างขวาน.........................แน่แล้ว๚๛