1 ธันวาคม 2552 22:55 น.
สุริยันต์ จันทราทิตย์
องค์ ๑ คนตกปลา - ผู้ล่า
โค้งคันเบ็ดเล็กเรียวรูปเคียวโค้ง
สายเบ็ดโยงยึดเหนี่ยวเกี่ยวเป็นสาย
ปลายคือขอตวัดรัดร้อยปลาย
เป็นเบ็ดร้ายหมายจักดักปลาเป็น
ล่อด้วยเหยื่อล่อปลาหามาล่อ
เห็นเหยื่อพอเป็นคำทำพอเห็น
เย็นย่ำค่ำย่ำตามธารน้ำเย็น
กันเบ็ดเว้นเป็นวรรคปักห่างกัน
องค์ ๒ ปลา - เหยื่อ
ว่ายวนเวียนระเริง ณ เวิ้งน้ำ
รุกเล่นล้ำไล่แซงขึ้นแข่งขัน
แหล่งอาหารนานาสารพัน
ทุกวารวันอยู่รวมร่วมธารา
จนถึงวันที่จะชะตาขาด
เพชฌฆาตยืนขมึงถึงตรงหน้า
เห็นเหยื่อล่อจมดิ่งทิ้งลงมา
อนิจจาอ้าปากหรุบฮุบเหยื่อกิน
องค์ ๓ การต่อสู้ - ชีวิตแลกชีวิต
เหยื่อทุรนทุรายพรายฟองผุด
อุตลุตขัดขืนฝืนทนดิ้น
หวังยืดลมหายใจใกล้รวยริน
รอเบ็ดปลิ้นปลดจากปากของตน
เบ็ดกระตุกไหวเพราะเหยื่อเคราะห์ร้าย
เขายิ้มหมายครุ่นคิดสัมฤทธิ์ผล
เบาแรงรั้งอิ่มเอมตามเกมกล
ผ่อนแรงคนเร่งแรงปลาจนล้ารอน
เหยื่อสิ้นฤทธิ์สิ้นใจไม่ไหวนิ่ง
เขายิ่งฮึกเหิมใจเกมไล่ต้อน
พลางดึงเบ็ดกลับมามิอาทร
แล้วจึงช้อนเหยื่อใส่ในข้องปลา
องค์ ๔ เธอ - นักตกปลามืออาชีพ
เธอฉายยิ้มพิมพ์ใจใส่เสน่ห์
ดูไร้เล่ห์ไร้กลบนใบหน้า
หวิววาบหวามน้ำคำจำนรรจา
เสริมสง่าราศีทวีไฟ
ใครหลงเล่ห์เทใจไปชมชื่น
ก็เหมือนกลืนเบ็ดตอบเธอมอบให้
สายกลรัดตวัดลงตรงขั้วใจ
ขอแทงลึกเข้าไปจนใจชา
องค์ ๕ เหยื่อ - และชะตากรรม
กว่าจะรู้ที่แท้เป็นแค่เหยื่อ
เธอล่อเพื่อกรุยทางไปข้างหน้า
ดิ้นยิ่งรัดขัดยิ่งขืนฝืนน้ำตา
เกินหนทางเยียวยารักษาใจ
เธอรั้งสายกลตวัดเบ็ดรัดแน่น
เจ็บเกินทนระคนแค้นแสนหม่นไหม้
ด้วยไม่ทันเล่ห์ลวงบ่วงใดใด
ติดกับไปชั่วชีวิตอนิจจัง.........