1 กุมภาพันธ์ 2553 16:19 น.
สุรศรี
ขอเพียงแต่เธอยืนหยัดสู้....
มือที่เหี่ยวด้านดำกร้านกรำนั่น
มือที่ปั้นเด็กน้อยหลายร้อยผ่าน
มือที่จับชอล์กเวียนเขียนกระดาน
มือที่กร้านหยาบหนาจนชาชิน
มือที่จับไม้เรียวเที่ยวขู่เข็ญ
มือที่เข่นกำหราบหยาบเป็นหิน
มือที่คอยปลุกปลอบดั่งชีวิน
มือที่ไม่เคยสิ้นวิญญาณครู
ปากที่คอยสอนสั่งให้ตั้งจิต
ปากที่คอยบอกผิดถูกให้รู้
ปากที่คอยบ่นพร่ำทำให้ดู
ปากที่คอยกรอกหูสู้ชีวิต
ปากที่คอยปลอบเจ้ายามท้อแท้
ปากที่คอยช่วยแก้ยามเจ้าผิด
ปากที่คอยปลุกเร้าให้เจ้าคิด
ปากที่ดุด่าศิษย์ให้คิดตรอง
ตาที่คอยสอดส่องมองดูเจ้า
ตาที่เศร้ายามเจ้านั้นหม่นหมอง
ตาที่คอยชื่นชมยามสมปอง
ตาที่จ้องดูแลแคร์ทุกยาม
ใจอิ่มเอิบอาบอิ่มยามยิ้มหัว
ใจหม่นมัวยามเจ้าถูกเขาหยาม
ใจสดชื่นยามที่เจ้าดีงาม
ใจตูมตามยามเจ้าจับรับปริญญา
เพียงเจ้าทำตามที่ครูชี้แนะ
เพียงอย่าแตะสิ่งที่ไม่มีค่า
เพียงแต่เจ้าเป็นคนดีมีวิชา
เพียงเจ้าอย่าท้อแท้และอดทน
เพียงเจ้าเห็นคุณค่าของชีวิต
เพียงเพียรคิดให้สำเร็จให้เสร็จผล
เพียงคิดอ่านให้เห็นเป็นของตน
เพียงเป็นคนยืนหยัดสู้...ครูพอใจ ฯ
1 กุมภาพันธ์ 2553 07:56 น.
สุรศรี
ผญา วันละบทครับ
...อดสาเยิ้น นอนเฮือนฟากไม้ไผ่
บาดห่าโซคแล่นเข้า สินอนแป้นแผ่นกะยูง
อดสาเยิ้น กินปลาทูตางปลาแดก
อดสากินแจ่วบึ้ง ซามพ้อลาบงัว....
อดเอาถ่อน นอนเฮือนปูฟาก
หลังน้อยน้อย มุงตองแกมหญ้า
ฝาเฮือนเฮา ส่องไกลเห็นใกล้
ยามโซคเข้า สินอนแป้นแผ่นกะยูง
อดสาเยิ้น กินแจ่วปลาทู
ยามบ่มี กินตางปลาแดก
กินแจ่วบึ้ง จ้ำแจ่วแพวผัก
ยามเฮาจน ลาบงัวซามพ้อ...
..............................
คำศัพท์
1. อดสาเยิ้น, อดเอาถ่อน หมายถึง ให้อดทนเอาหน่อย อดสาภาษาอีสานก็คืออุส่าห์ครับ แต่ไม่ได้หมายถึงพยายาม แต่หมายถึงอดทนครับ
2. เฮือน หมายถึง เรือน บ้าน
3. โซค หมายถึง โชค
4. ฟากไม้ไผ่ หมายถึง พื้นกระดานที่ทำจากไม้ไผ่ ลำโต ๆ นำมาสับ แล้วแผ่ออกปูเป็นพื้นครับ เวลานั่ง นอนต้องระวังหน่อยครับ
5. ตาง หมายถึง ต่าง หรือแทน
6. แป้น หมายถึง ไม้กระดานครับ
7. แผ่นกะยูง หมายถึง ใม้พะยูง
8. แจ่วบึ้ง หมายถึง บึ้ง ตัวคล้ายแมลงมุมยักษ์ครับ นำมาปิ้ง สุกแล้วนำมาตำน้ำพริกครับ
9. จ้ำ หมายถึง จิ้ม หรือจุ่ม
10. แพว หมายถึงผักแพว น้ำพริกต้องมีผักเป้นเครื่องเคียงครับ
11. ซามพ้อ หมายถึง รอให้ถึงเวลา รอให้พบเจอ พ้อก็คือ พบเจอครับ
..
อธิบาย
1.อดทนนอนบ้านที่ปูด้วยฟากไม่ไผ่ เผื่อโชคดีบ้างจะได้นอนพื้นที่ปูด้วยไม้พะยูง
2.อดทนกินน้ำพริก รอให้ถึงเวลาที่ได้กินลาบวัว
เป็นผญาสมัยก่อนครับสอนให้คนอดทน เราพอจะมองเห็นวัฒนธรรมท้องถิ่นปนอยู่ นี่คือเสน่ห์ของวรรณกรรมครับ
หน้าส่วนตัว
883
