31 มกราคม 2553 15:52 น.
สุนิพนธ์
อดีตกาล นานมา ล้านนาเขต
หนึ่งประเทศ สุดแคว้น แดนสยาม
รัชทายาท เจ้าน้อย รูปกลอยงาม
ถูกส่งข้าม สู่แคว้น ดินแดนไกล
เมาะละแหม่ง แหล่งวิชา พม่าหม่อง
เคยขึ้นล่อง สัมพันธ์ กันแต่ไหน
มิตรภาพ ยังคง ดำรงไป
แม้สิ้นไร้ สืบสาน ทางการเมือง
คงเป็นเพราะ บุพเพ สันนิวาส
กลางตลาด แม่ค้า นามกระเดื่อง
สาวมะเมี๊ยะ แม้นฟ้า ดาราเรือง
ได้เกี่ยวเนื่อง แน่นหนัก พบรักกัน
ร่วมสัญญา สาบาน วัดศักดิ์สิทธิ์
น้อมนำจิต ผูกใจ ให้สมฝัน
จะซื่อสัตย์ มั่นคง นิจนิรันดร์
ใครแปรผัน เปลี่ยนเบน ต้องเป็นไป
คงเพราะกรรม ร่วมสร้าง แต่ปางก่อน
จึงหวนย้อน ยากแท้ จะแก้ไข
เจ้าชายน้อย กลับบ้าน ล้านนาไทย
มะเมี๊ยะได้ ปลอมตัว แม้กลัวเกรง
อุปสรรค เชื้อชาติ คมบาดลึก
เหมือนชักศึก เข้าบ้าน ท่านข่มเหง
พร้อมปัญหา การเมือง ร่วมบรรเลง
เศร้าวังเวง ต้องจากกัน นิรันดร..
27 มกราคม 2553 20:39 น.
สุนิพนธ์
สาปส่ง
กรวดน้ำส่ง ลงดิน ให้สิ้นสุด
สัมพันธ์หยุด แค่นี้ ไม่มีหวน
สาปส่งไป ไกลลับ อย่ากลับทวน
จบกระบวน มิตรภาพ ตราบสิ้นลม
ความหวังดี โดนเฉด เหมือนเด็ดทิ้ง
ตั้งใจจริง กลับว่า จนสาสม
เมื่อหมดสิ้น เยื่อใย ในอารมณ์
จงเลิกล้ม ร้างรา อาวรณ์กัน
แม้เคยรัก หนักแน่น แสนสนิท
ร่วมนึกคิด คำนึง ถึงความฝัน
อยู่ร่วมหอ ลงโรง คงกระพัน
นิจนิรันดร์ เพียงพร่ำ ฟองน้ำลาย
จิตสตรี ลึกล้ำ เกินกำหนด
ช่างเลี้ยวลด คดกว่า นทีสาย
ดุจไม้หลัก ปักเลน เป็นกลับกลาย
ลูกผู้ชาย ยอมถอย ปล่อยตามทาง
เกียรติยศ ศักดิ์ศรี ยังมีอยู่
เลิกลบหลู่ เหยียดหยาม ทำหม่นหมาง
จะหลีกหลบ จบหาย จนวายวาง
ไม่มีทาง งอนง้อ ขอคืนดี
กรวดน้ำส่ง ลงดิน ให้สิ้นซาก
เก็บรอยฝาก ฝังใส่ ในโลงผี
ล้างอดีต สัมพันธไมตรี
ทั้งชาตินี้ ชาติหน้า...อย่าพบกัน....
26 มกราคม 2553 22:03 น.
สุนิพนธ์
ปลายเหมันต์ผันผวนชวนสะท้อน
บัดเดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาวสกาวแสง
ดอกงิ้วงามหนามคมสีส้มแดง
ทองกวาวแข่งแสดสีชื่นชีวา
แดดระยิบลิบลับจับท้องทุ่ง
ลมพยุงเย็นไอไล้นาสา
จรุงหอมดอมกลิ่นพื้นดินนา
เศษฟางหญ้าแห้งกรอบขอบคันคู
ช่อมะม่วงร่วงหล่นบนพื้นหญ้า
ลูกพุทราพร่างพรายเรียงรายอยู่
มวลวิหคผกผินบินชื่นชู
นกเอี้ยงกู่ก้องเสียงเคียงทุยดำ
ใกล้คิมหันต์ร้อนเริ่มเพิ่มความแล้ง
ดินระแหงลามชิดติดขนำ
แต่มวลดอกออกระย้าน่าจดจำ
ล้วนงดงามชูช่อล้อลมบน
ท่ามกลางร้ายย่อมมีดีประกอบ
คนชื่นชอบผืนหนังฝังขุมขน
คนชิงชังผืนเสื่อเผื่อกมล
ตามเหตุผลผสมส่วนล้วนคู่กัน
ปลายเหมันต์ผันผวนจวนร้อนแล้ว
ลมหนาวแผ่วพลิ้วไป ใกล้คิมหันต์
ธรรมชาติต้องอยู่คู่คืนวัน
สิ่งสำคัญควรสดับแล้วปรับตัว
31 ธันวาคม 2552 10:30 น.
สุนิพนธ์
ศุภฤกษ์เบิกฟ้ามาอีกแล้ว
ดุจแสงแก้วเรืองรองส่องสีใส
สรรพสิ่งแผ้วผ่องเป็นยองใย
ขึ้นปีใหม่วาววับรับอรุณ
วันคืนผ่านอาจเศร้าเคล้าหมองหม่น
ทุกข์ระคนปัญหาพาหัวหมุน
เศรษฐกิจการค้าถ้าขาดทุน
ความบาดหมางคุกรุ่นเมื่อวันวาน
ปล่อยให้พ้นผ่านลับกับวันเก่า
ทิ้งความเศร้าจากไปไม่สืบสาน
ลบล้างสิ้นไปพร้อมรัตติกาล
อรุณฉานคือดิถีเริ่มมีชัย
สุขภาพสมบูรณ์หนุนนำโชค
ไร้ทุกข์โศกโภควัฒน์นิรัติศรัย
ปลอดโรคาพยาธิอุบัติภัย
อายุวัยยั่งยืนทุกคืนครา
หวังสิ่งใดให้สมอารมณ์คิด
สหายมิตรสร้างเสริมเพิ่มหรรษา
ประเทศชาติร่มเย็นเป็นมรรคา
เบื้องบนฟ้าปกป้องคุ้มครองเมือง
ประสบสุขสวัสดีในปีขาล
รื่นสราญร่วมแรงทั้งแดงเหลือง
น้ำเงินขาวพราวฟ้าพารุ่งเรือง
เลิกขุ่นเคืองหันหน้าสามัคคี
26 ธันวาคม 2552 14:09 น.
สุนิพนธ์
แรกประสบพบกันสัมพันธ์จิต
กระชับมิตรมอบเบอร์ทั้งเธอฉัน
ไม่เห็นหน้าคราใดใจผูกพัน
คุยทุกวันว่างเว้นเป็นต้องโทร
ด้วยห่วงหาอาวรณ์แม้นอนนั่ง
ดุจมนต์ขลังขยี้ใจให้สุขโข
ยามเงียบเหงาเฝ้าพล่ามข้อความโชว์
ต้องตอบโต้ต่อคำประจำวัน
กาลเวลาวิ่งผ่านความหวานชืด
เริ่มจางจืดเมินเฉยคนเคยฝัน
เวลาว่างอ้างว่าสารพัน
ข้อความสั้นส่งไปไร้วี่แวว
พยายามตามติดเพื่อชิดใกล้
แต่เยื่อใยไมตรีคงหนีแล้ว
จนเปลี่ยนเบอร์บ่งชี้ลี้หลบแจว
เป็นแน่แน่วหน่วงหนักรักมลาย
มิบอกกล่าวเล่าเกริ่นเมินสนิท
คงหมดสิทธิ์สร้างสรรค์ฝันสลาย
สิ้นแรงเพ้อพร่ำหาสาธยาย
เมื่อกลับกลายกล้ำกลืนจำฝืนทน
การเปลี่ยนเบอร์เปลี่ยนใจในครานี้
จงเด่นดีกว่าใดในทุกหน
เมื่อสิ้นเยื่อตัดใยในตัวตน
ก็จงพ้นจนหายตายจากกัน
หน้าส่วนตัว
3046
