1 ธันวาคม 2551 21:10 น.
สุนทรีย์รส
พระจันทร์ยิ้มพิมพ์ใจใครยิ่งนัก
ยิ้มเพราะรักเธอยิ่งกว่าสิ่งไหน
ยิ้มที่ให้หวานชุ่มนุ่มละไม
ยิ้มของเธอพิมพ์ดวงใจใครหลายคน...
เพียงแค่ยิ้มพริ้มให้ชื่นใจนัก
เป็นเพราะรักเธอยิ่งกว่าสิ่งไหน
เห็นยิ้มเธอสุดซึ้งตรึงดวงใจ
ยิ้มละมุนยิ้มละไมตรึงใจชาย...
14 ตุลาคม 2551 13:48 น.
สุนทรีย์รส
ให้ฟ้าจรดจดดินถึงสิ้นรัก
ให้เขาจรัสไร้เหลี่ยมหมดห่วงหา
ให้มหาสมุทรเว้นวารีจะจากลา
ให้พสุธาสุดฟ้าจำจากจร
23 กันยายน 2551 19:54 น.
สุนทรีย์รส
ครั้งแรกที่ฉันเห็นเธอยืนอยู่ตรงหน้าฉัน ฉันคิดเพียงแค่ว่า
คนๆนี้ เป็นเพียงบุคคลที่เราจะแค่รู้จักเท่านั้น
แต่พอได้ร่วมทำงาน หรือแค่ได้ยืนอยู่ใกล้เธอเท่านั้น
ไม่รู้เป็นอะไร หัวใจของฉันมันถึงรู้สึกแปลกๆ
จนฉันได้พูดคุยและสนิทกับเธอ ฉันจึงได้รับรู้ว่า
เธอ...เป็นคนที่หัวใจของฉันคิดถึงตลอดเวลา
แต่รู้ไหม ฉันก็ต้องเจ็บปวดใจ เมื่อรู้ว่าเธอมีเจ้าของอยู่แล้ว
ทั้งๆที่รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ ที่จะมีตัวตนของเธอ มาจรรโลงหัวใจของฉัน
แต่จนทุกวันนี้ ฉันก็ยังคงคิดถึงเธอ ได้เห็นแค่เงาของล้อรถเธอก็ยังดี
แค่ได้ยินเสียงของเธอลอยมาตามสายลมก็ยังดี
และ...ถึงแม้ว่าจะไม่มีตัวตนของเธออยู่ในใจของฉัน
มันก็ยังมี เงาของเธอ อยู่ในใจของฉัน...ตลอดมา...
2 กันยายน 2551 20:43 น.
สุนทรีย์รส
ห้ามหัวใจให้ไม่คิดถึงเธอไม่ได้
ในเมื่อเธอมีความหมายมากมายสำหรับฉัน
ได้แต่เฝ้าชะเง้อ..มองหาเธอทุกวัน
ได้เห็นเพียงเงาเท่านั้น...ก็ยังดี
สายตาสาดส่องมองหาตลอดเวลา
และดีใจเมื่อเธอเดินมาในเวลานั้น
รู้ไหม..หัวใจฉันเต้นเร็วเกินกว่าใครจะฟัง
เพียงเพราะเธอเท่านั้นที่ทำให้ฉันเป็นอย่างนี้
เธอรู้สึกบ้างไหมเวลายืนใกล้ฉัน
ว่าหัวใจจะพังลงแทบเท้า
รอยยิ้มบนใบหน้าที่หยิบยื่นมาทุกคราว
เหมือนโลกทั้งใบนี้จะร้าวลงไปในฉับพลัน
และเมื่อวันนี้ได้มาใกล้กันกว่าทุกวัน
ได้ทำงานร่วมกันอย่างนั้นฉันแทบทนไม่ไหว
อยากบอกเธอ..บอกว่ารักสุดหัวใจ
และพร้อมที่จะตายได้..หากเธอมีบัญชา
ทั้งๆที่รู้ว่าไม่มีทางเป็นไปได้
แต่หัวใจก็มีอำนาจเกินกว่านั้น
มันสั่งให้รัก รักเธอมากกว่าเมื่อวาน
บางครั้งก็ทรมาน เพราะรักเธอมากเกิน
แต่ถึงอย่างไร
ไม่ว่าเธอจะรักฉันหรือไม่ฉันไม่สน
ขอแค่วันนี้ฉันมีเธออยู่ทั้งคน
ก็พร้อมที่จะทน ไม่ว่าจะได้อยู่ใกล้กันอีกนานเท่าไร
วันนี้อาจเป็นวันสุดท้าย
ที่เราได้มาอยู่ใกล้กันเหมือนอย่างนี้
รู้เอาไว้นะ..ฉันมีความสุขได้เพราะรอยยิ้มที่เธอมี
ไม่ว่าวันนี้เธอจะรู้หรือไม่ก็ตาม...
22 สิงหาคม 2551 16:13 น.
สุนทรีย์รส
ในโลกที่อ้างว้าง เดียวดาย
เสียงของความโหดร้าย กรายกร้ำ
หัวใจดวงน้อยสุดทาน ทนไหว
ความเงียบสั่งให้ใจ ปวดร้าว เกินทน
หน้าส่วนตัว
1827
