28 กรกฎาคม 2553 18:40 น.
สุนทรีย์ผุดผาด
สุดจะสรรพรรณาหาคำอ้าง
ยิ่งระหว่างที่เวิ้งรอบหอบฟ้าฝน
มาแต้มภาพซาบซ่านพล่านกมล
เหมือนได้ยลทะเลหมอกระลอกไกล
ทั้งหมุนวนจนสุดท้ายได้ประทุ
เสียงดั่งพลุแหวกผ่านม่านฟ้าไฉน
แสงแปลบปลาบวาบว่างสว่างใจ
ลมโชยไล่ปลิวพัดสะบัดลอย
ลมหมุนวนระคนน้ำที่กรำสาด
สุดฟ้าดาดมาเคียงพื้นครื้นเป็นฝอย
ยิ่งเล่นล้อลมลื่นครืนกลบรอย
ฝนสาดคอยรอห่าฝนหล่นชะล้าง
เพียงอึดใจยินครืนเสียงแล่นเรียงไล่
เป็นฝนใหญ่หล่นมาปิดฟ้าสาง
แนวมืดคลุมครอบพื้นดินทุกถิ่นทาง
เหลือความสว่างได้มองเมียงคือตะเกียงไฟ...
17 กรกฎาคม 2553 19:22 น.
สุนทรีย์ผุดผาด
ภาพวสันต์หรรษาแต่คราก่อน
ยังคงย้อนในสำนึกลึกสว่างไสว
รอยอดีตภาพความหลังครั้งเยาว์วัย
ยังฝังใจในห้วงจิตติดตราตรึง
รุ่งเช้าตรู่ฤดูฝนหล่นน้ำหลาก
ฝามุงจากก็เปียกชุ่มคลุมทั่วถึง
กระท่อมนาครานั้นสั่นหนาวคลึง
อวลอื้ออึงเสียงกบร้องก้องกังวาล
เลาะทางเกวียนน้ำไหลนองสูงรองเข่า
ปลาเริงเร่าซ่ากระสันดั้นละหาน
น้ำเจิ่งทั่วเห็นตัวปลาพาชื่นบาน
เหลือประมาณหากจับมันนั้นง่ายดาย
ทั้งปลาดุกปลาช่อนร่อนตามน้ำ
แหวกว่ายดำเป็นวงกว้างสุดทางสาย
ปลาหมอเทศปลาสลิดติดปลักควาย
เห็นแต่ลายลิ่วลอยมาปลาตะเพียน
จึงรีบรุดรวบมือรัดจับยัดข้อง
ใช้สวิงรองดักฝูงใหญ่ให้ทางเปลี่ยน
ปลาตัวใหญ่เล็งให้ดีที่โล่งเตียน
ได้บทเรียนปลาบนดินก็สิ้นลาย
ไม่ช้านักก็ได้ปลาคณานับ
อัดเต็มคับทั้งสองข้องมองใจหาย
เหลือปลาอื่นยังไม่จับอีกมากมาย
ต้องรีบถ่ายอย่างรีบร้อนก่อนคนมา
วันหยุดนั้นแสนหรรษาช่วงหน้าฝน
อีกหลายหนยังจำมั่นหลายพรรษา
หน้าวสันต์ช่างอิ่มเอมเปรมปรีดา
เป็นอดีตาที่เหมือนว่ายากจะลืม
16 กรกฎาคม 2553 13:29 น.
สุนทรีย์ผุดผาด
ไร้รูปกลอนบอนบทกำหนดกล่าว
ไร้เรื่องท้าวความเดิมมาเพิ่มหนอ
เพียงผุดจินตนาการไม่นานพอ
หวังสานต่อเป็นบทกวีที่ซึ้งนาน
กลอนไม่เพราะเสนาะใจกลัวไม่รัก
กลัวว่าจักอาจถูกลืมปลื้มไม่หวาน
ยิ่งโดดเดี่ยวอยู่แล้วไม่แคล้วทรมาน
อยากร่วมวานวงศ์เหล่าล้วนชาวกวี
มาด้วยนามปากกาน่าคิดหนัก
อย่าช้าชักเชิญติชมผสมศรี
อยู่เปล่าดายได้มีมิตรสุดยินดี
หากจะมีสักครั้งกล่าวขอบคุณ
(ฝากบทกลอน..ช่วยติชมด้วยนะครับ)
หน้าส่วนตัว
1566
