21 สิงหาคม 2554 19:20 น.
สุนทรวิทย์
เศร้าเอย เศร้าใจ ไม่ซาสร่าง
อ้างว้าง ระทม ตากลมหนาว
กังวล หม่นไหม้ ใต้แสงดาว
เจ้าบ่าว เจ้ากรรม ร่ำโศกี
ช้ำใจ นงลักษณ์ ทำหักหาญ
ทิ้งงาน วิวาห์ หอบผ้าหนี
อับอาย ขายหน้า ประชาชี
เสียที ค่ำ-เช้า เคยเคล้าคลอ
ตรอมตรม ขมขื่น ฝืนคอยเขา
จับเจ่า ถ่างตา หน้าเรือนหอ
คืนแล้ว คืนเล่า ทนเฝ้ารอ
ตัดพ้อ รำพึง ถึงคนดี
อาลัย รักแท้ แต่หนหลัง
ความหวัง นับวัน สั้นริบหรี่
แอบถาม จันทรา ทุกราตรี
ป่านนี้ พธู อยู่หนใด
ฝากดาว ฝากเดือน ช่วยเอื้อนข่าว
เจ้าสาว ฉันหาย ใครเก็บได้
โปรดช่วย ส่งกลับ โดยฉับไว
ส่วนไหน โหว่หวะ จะซ่อมเอง
13 สิงหาคม 2554 12:31 น.
สุนทรวิทย์
แม่คุณ กุลสตรี ศรีสมร
อรชร อ้อนแอ้น น่าแหนหวง
เป็นที่ปอง ที่หมาย ชายทั้งปวง
ชวนให้ห่วง ให้หลง ปลงฤทัย
เธอโสภา สามารถ ฉลาดเฉลียว
เสียหน่อยเดียว ที่ตดเหม็น เป็นนิสัย
ประเดี๋ยวปู้ด ประเดี๋ยวป้าด ขาดอนามัย
ดมแล้วไม่ บรรลัย คงใกล้เคียง
ฉันต้องใช้ ความกล้า มหาศาล
มาสร้างภูมิ ต้านทาน ด้านกลิ่น,เสียง
เร่งบังคับ ปรับตน จนพร้อมเพรียง
เพื่อร่วมเรียง เคียงหมอน ตอนวิวาห์
ชีวิตคู่ อยู่ได้ ไม่นานนัก
ใจฉันชัก ขยาด หวาดผวา
สามเมื้อ หลังอาหาร ต้องทานยา
คอยรักษา โรคจมูก ซึ่งคุกคาม
รักแท้ แพ้กลิ่นตด เก็บกดยิ่ง
อยากแอบอิง ชิดใกล้ ใจก็ขาม
เธอตดดัง ตดถี่ แถมขี้ตาม
สุดห้ามปราม ถามไถ่ ได้แต่ดม
13 สิงหาคม 2554 12:31 น.
สุนทรวิทย์
โทษทีนะครับเพิ่งเคยเข้ามาเล่ยถ้าทำไรไม่ถูกหรือมีข้อแนะนำช่วยบอกด้วยนะครับ
13 สิงหาคม 2554 12:21 น.
สุนทรวิทย์
ไม่เคยเข้ามาเล่น อยากในทุกๆคนช่วยวิจารณ์ กลอนที่แต่งด้วยนะครับ
หล่อนเดิน ขาถ่าง อย่างอ่อนช้อย
ก้นย้อย ยักย้าย คล้ายตูดเป็ด
พุงโร อวบอั๋น ไขมันเล็ด
สะเก็ด ผื่นผด ขึ้นงดงาม
คอย่น เห็นเหนียง เรียงเป็นชั้น
สองถัน โตงเตง น่าเกรงขาม
มีเหา มีหิด คอยติดตาม
ซอกง่าม ทุกส่วน ล้วนขี้ไคล
ใช่เลย นี่ละ สเปคฉัน
ยืนยัน มั่นคง ว่าหลงใหล
ยามได้ กลิ่นเต่า ยิ่งเร้าใจ
ตูดใหญ่ เช่นนี้ มีน้อยคน
ทั้งอืด ทั้งพอง แสนบ้องแบ๊ว
มองแล้ว วิปริต จิตสับสน
หูอื้อ ตามัว ลืมตัวตน
ฉงน ชะแง้ แต่โฉมตรู
อยากชิด อยากเชย มิเคยเบื่อ
ลางเนื้อ-ชอบลางยา อย่าลบหลู่
ชังนัก พวกพล่อย ปากหอยปู
ก็กู จะรัก หนักหัวใคร
หน้าส่วนตัว
3156
