24 กันยายน 2555 16:42 น.
สุนทรวิทย์
อโณทัย ฉายเฉิด เปิดเวหา
รังสิมา ทาทอ ก่อความฝัน
บุปผชาติ ดาษดา วิลาวัณย์
พนขัณฑ์ สันถวะ รับอรุณ
แดดอ่อนเยื้อง เรืองรอง ผ่องรังสี
ปฐพี คลี่ซับ รับไออุ่น
ชลธี สีคราม งามละมุน
ผองสกุนต์ ผลุนผิน บินจากคอน
ห้วยละหาน ธารเย็น เห็นอัมพุช
สัตตบุษย์ ผุดตระการ บานสลอน
งามสุทัศน์ มัศยา วาริจร
หมู่ภมร ซอนแทรก แหวกผกา
แมลงปอ จ่อจับ บินขับเหยื่อ
หลากผีเสื้อ เบื้อใบ้ ใต้ฉำฉา
พนาราม ยามเช้า เพาพะงา
กลิ่นอุษา บ่าฟุ้ง จรุงใจ
ธรรมชาติ วาดวาง ร่างประดิษฐ์
เนรมิต พสุธา ชลาศัย
สร้างอินทรีย์ ชีวิน สินโภไคย
เจียระไน อลงกต ให้งดงาม
อีกหนึ่งสำนวนกลอนที่ผมเขียนในหนัง
สือ "คืนชีพกวี" ครับ
23 กันยายน 2555 13:16 น.
สุนทรวิทย์
ฉันทลักษณ์ อักขระ วรรณศิลป์
งามกวิน รินไหล ได้ด้วยปราชญ์
ชาวกวี ปรีชา เปรื่องสามารถ
เปรียบทายาท ชาติพจน์ ผู้จดจาร
ร้อยกรองผลิ ปริราก หลากแขนง
จากก้นแอ่ง แห่งมโน เจือโวหาร
ถือแบบแผน แกนเพลา แต่เก่ากาล
ครูอาจารย์ สานกฎ กำหนดมา
ผู้สืบทอด ถอดศาสตร์ อันผาดโผน
พึงอ่อนโยน โชนงาน ชาญภาษา
ฝึกพลิกแพลง แผลงผิน จินตนา
เสริมวิชา อาวุธ ดุจทุนรอน
บทนิพนธ์ ผลงาน ตระการได้
เกิดจากใจ ใฝ่รัก ในอักษร
มุ่งทุ่มเท เนรมิต สิทธิกร
ให้สุนทร อ่อนหวาม ยามยลยิน
หมั่นกักก่อ ต่อยอด ตอดความรู้
คำวิญญู ผู้ทักษะ นำถวิล
เตือนกมล ค้นคว้า เป็นอาจิณ
จึ่งประพิณ ลิ้นคม สมกวี
บทกลอนสำนวนนี้ตีพิมพ์ในหนังสือ "คืนชีพกวี" ซึ่ง
ผมมีโอกาสได้เขียนสองสำนวนร่วมกับผู้รักกลอนอีก
กว่าร้อยท่านรวบรวมโดย ธุมางค์-สล่าผิน ครับ
22 กันยายน 2555 11:50 น.
สุนทรวิทย์
ผมเป็นโสด โดดเดี่ยว นอนเปลี่ยวจิต
ขาดคู่คิด ชิดเคียง เยี่ยงใครเขา
วันวันนั่ง เคร่งขรึม เหม่อซึมเซา
โศกหงอยเหงา เจ่าจุก ทุกข์ทวี
บอกรักสาว คนแรก หน้าแตกยับ
โดนตอกกลับ หยามว่า ผมตาหยี
คนถัดมา หมายปอง ร่วมสองปี
อยู่ดีดี เธอบอกเบื่อ หมดเยื่อใย
รายที่สาม น้องนาง อ้างโหงวเฮ้ง
โทษผมเหน่ง หัวล้าน กบาลใส
เราแค่เถิก นิดหน่อย น่าน้อยใจ
พูดเหลวไหล ใส่เหตุ ผิดเท็จจริง
คนที่สี่ จีบไป ก็ไร้ผล
เธอขี้บ่น เลือกมาก ยากสุงสิง
เปรียบมาได้ ผมหน้า-ตาเหมือนลิง
คอยติติง มิจบ มิครบครัน
คนสุดท้าย โฉ่งฉ่าง ช่างทับถม
เย้ยหยันผม ไม่หล่อ ยังคอสั้น
ไม่รักชอบ ควรเฉย ไยเย้ยกัน
สั้นแล้วมัน เสียหาย ตรงไหนวะ
21 กันยายน 2555 15:45 น.
สุนทรวิทย์
มธุลีห์ รี่ตอม ดอมบุปผา
เสน่หา เคล้าคลึง ทึ้งเกสร
เมื่อเชยชม สมอยาก ก็จากจร
อนาทร ร่อนไป หาใหม่ชิม
หนูเป็นสาว สิบหก อกสามห้า
งามโสภา น่าหยอก ออกหงิมหงิม
มาจ๊ะเอ๋ หนุ่มหล่อ ขอใส่ซิม
หลงกระหยิ่ม คงจัก พบรักจริง
เขาเอ่ยขอ สิ่งใด ตามใจสิ้น
มิดีดดิ้น หวงตัว มัวอ้อยอิ่ง
พอเขาสุข สมใจ ได้เปิดซิง
ก็ทอดทิ้ง หนูไป ไม่ร่ำลา
เจ็บระกำ ช้ำตรม กว่าข่มได้
ต้องทำใจ คิดว่า ทอดผ้าป่า
ที่เสียแล้ว เสียไป ไม่นำพา
โอกาสหน้า มีใหม่ จะไตร่ตรอง
20 กันยายน 2555 14:53 น.
สุนทรวิทย์
อยากเขียนกลอน หวานซึ้ง สักหนึ่งบท
เกิดถอยถด หมดไฟ ไร้แรงเขียน
อยากแต่งกลอน ทะลึ่ง กึ่งล้อเลียน
คนก็เอียน เหลือทน บ่นรำคาญ
อยากเขียนกลอน เฮฮา บ้าตลก
ต้องคอตก งกเงิ่น เกินโวหาร
อยากเขียนกลอน สอนใจ ให้เชี่ยวชาญ
ปฏิภาณ พริบไหว เสือกไม่มี
เขียนเรื่องเวร เรื่องกรรม จนซ้ำซาก
เขียนมากมาก โดนหา ว่าเสียดสี
เขียนเรื่องเปลือย เรื่องโป๊ คาวโลกีย์
แฟนกลับหนี สลัด ตัดเยื่อใย
เขียนเรื่องโศก เรื่องช้ำ ทำใจยาก
เขียนเรื่องปาก เรื่องท้อง พานหมองไหม้
เขียนจีบหญิง ชิงรัก ยิ่งหนักใจ
เพราะดันไร้ ประสบการณ์ งานไม่เคย
เขียนเลอะเทอะ เยอะไป ว่าไม่เหมาะ
เมื่อพิเคราะห์ เจาะถ้วน มิควรเหวย
มีแต่เรื่อง ลำบาก ยากลงเอย
อยู่เฉยเฉย เข้าที ดีกว่ากัน
หน้าส่วนตัว
1555
