8 กันยายน 2554 13:12 น.
สุนทรวิทย์
คำปลอบโยน ที่ว่า อย่าคิดมาก
พูดไม่ยาก แต่กระทำ ลำบากแสน
วิถีชน วุ่นวาย ไร้แบบแปลน
เรื่องคับแค้น มีให้คิด ท่วมจิตใจ
ปัญหา สารพัน นั้นยากหลบ
เรื่องนี้จบ พรุ่งนี้ มีเรื่องใหม่
ต้องคอยแก้ คอยคิด เป็นนิตย์ไป
ส่วนผู้ใด บอกไม่คิด นั่นปิดบัง
ถึงพระ,เถร เณร,ชี ที่เคร่งครัด
ใช่จะตัด กรรมง่าย อย่างใจหวัง
ปากบอกมิ-ยึดติด อนิจจัง
กลับคิดดัง คิดเด่น เห็นมากมาย
ปุถุชน อ่อนข้อ ต่อกิเลส
ยิ่งหาเหตุ คิดไป ได้หลากหลาย
แต่รู้ความ กังวล จนวันวาย
ดูดูคล้าย วิปลาส ขาดปัญญา
ปลอบผู้อื่น เป็นกุศล ของคนปลอบ
ชนนบนอบ ชอบพอ ขอปรึกษา
ยามคิดเอง สิอับจน บ่นระอา
คิดกี่ครา ก็หงุดหงิด คิดทำไม
8 กันยายน 2554 13:00 น.
สุนทรวิทย์
เห็นช้างขี้ อย่าอวดดี ขี้ตามช้าง
นึกเลียนอย่าง ผู้อื่น ฝืนสังขาร
มิรู้จัก เจียมกมล ก้นจะบาน
จงประมาณ พละ ฐานะตน
เห็นเขาซื้อ เพชร,ทอง ต้องซื้อบ้าง
ใช้ของห้าง ปลาบปลื้ม ลืมขัดสน
แต่งเลิศหรู ชุดเยี่ยม ทัดเทียมคน
ขับรถยนต์ ชั้นดี ปล่อยหนี้รุม
ทำเกินตัว กลบเกลื่อน เหมือนเง่าโง่
วางมาดโก้ ส่วนภาย-ในกลัดกลุ้ม
ดุจช้างตาย ทั้งตัว เอาบัวคลุม
แม้ห่อหุ้ม อย่างไร ใช่ปิดบัง
การอำพราง ชั่วครั้ง ยังพอได้
แต่คงไม่ ตลอด รอดถึงฝั่ง
กลับทับถม ปัญหา มาประดัง
ลองหยุดยั้ง ชั่งใจ ย้อนใคร่ครวญ
งดเถอะความ อุทธัจ ดัดจริต
ที่พลั้งผิด แก้ไข ให้ถี่ถ้วน
ตั้งสติ สักนิด คิดทบทวน
สิ่งใดควร มิควร ล้วนชัดเจน
เกิดเป็นกา เป็นหงส์ ปลงให้ตก
ถึงโกหก นานเข้า เขาย่อมเห็น
จน,รวยเรื่อง ธรรมดา อย่าเบี่ยงเบน
มัวซ่อนเร้น ความจริง ยิ่งน่าอาย
8 กันยายน 2554 12:49 น.
สุนทรวิทย์
โสมนัส แห่งสตรี
ย่อมถือดี ที่สะสวย
ชายเห็น เป็นเอออวย
อยากอำนวย ช่วยค้ำจุน
ผิวพรรณ ธัญลักษณ์
ใครพร้อมพรัก จักเกื้อหนุน
เกิดมา ฟ้าการุณย์
ให้มีทุน บุญติดกาย
แต่ความ งามสะคราญ
อยู่มินาน ก็ลาญหาย
ทรุดโทรม โฉมกลับกลาย
ตามวิสัย วัย,เวลา
สิ้นงาม ลามสิ้นสุข
ใจเป็นทุกข์ ฉุกผวา
ขวนขวาย หมายเยียวยา
ตกประหม่า พิลาลส
สังขาร การโรยรา
จะเร็ว,ช้า ย่อมปรากฏ
ไยต้อง หมองรันทด
ใคร่งามงด ฝืนกฎเกณฑ์
พะวง หลงประวิง
หนีความจริง ยิ่งเคี่ยวเข็ญ
ศัลยกรรม เกินจำเป็น
ช่างพิเรนทร์ หนอเวรกรรม
8 กันยายน 2554 12:35 น.
สุนทรวิทย์
ประกาย แสงโสม โลมหล้า
ฉาบทา ธรณิน สิ้นหมอง
ดารา ย่างเยื้อง เรืองรอง
จับจอง ห้องฟ้า ราตรี
อัมพร อ่อนโยน โพลนพริ้ม
แย้มยิ้ม ปริ่มปลั่ง รังสี
ฟ้าโปร่ง โล่งไร้ เมฆี
ปฐพี สงบ ซบเซา
เดือนเอ๋ย อย่าเร่ง เคว้งคล้อย
อยู่คอย ก่อนหนา ข้าเหงา
หมายเดือน ช่วยฉัน บรรเทา
ปัดเป่า เศร้าหม่น พ้นไป
หญิงข้า โอนเอน เร้นหลบ
พานพบ สบคู่ ชู้ใหม่
เรือนร้าง สร่างสิ้น กลิ่นไอ
ครัวไฟ ยะเยียบ เงียบงัน
ค่ำคืน ขื่นขม ตรมจิต
หงุดหงิด วิโยค โศกศัลย์
นั่งเพ้อ นั่งพร่ำ รำพัน
หวังจันทร์ สมเพช เวทนา
วอนเดือน ส่งข่าว คราวเขา
คนเก่า กำสรวล ครวญหา
รอนวล หวนซับ น้ำตา
เถิดหนา สักครั้ง ยังดี
7 กันยายน 2554 17:45 น.
สุนทรวิทย์
ยามท้องผูก ครั้งใด ให้เป็นทุกข์
เหมือนมีจุก อุดอยู่ ประตูหลัง
กัดฟันเบ่ง ปู้ดปู้ด ตูดแทบพัง
มันก็ยัง ไม่โผล่ ออกโชว์ตัว
กากไม่มา เสนอหน้า มาแต่กลิ่น
ของเคยชิน ยังคลื่นเหียน นั่งเวียนหัว
เสียงท้องขับ กรดแก๊ส แผดระรัว
พากลิ่นถั่ว กลิ่นปลาร้า มาครบครัน
กินก็กิน มากมาย ไม่หยุดหย่อน
อึแค่ก้อน รบรา เกือบอาสัญ
เข้าห้องน้ำ ทีหนึ่ง ครึ่งค่อนวัน
บังคับกัน เสียจน ขนลุกเกลียว
ส่วนบางคน กินน้อย กลับปล่อยถี่
ไปไหนที ทนอั้น กันหน้าเขียว
เป็นภาระ วุ่นวาย ใจจริงเชียว
เดี๋ยวก็ขี้ เดี๋ยวก็เยี่ยว เกินเหลียวแล
เป็นปัญหา โลกแตก แยกไม่ถูก
คนท้องผูก หงุดหงิด จิตย่ำแย่
คนถ่ายบ่อย กังวล บ่นวอแว
กรรมแท้แท้ ดันมาพูด เรื่องตูดคน
หน้าส่วนตัว
1490
