26 ตุลาคม 2554 10:31 น.
สุนทรวิทย์
ในความมืด มีคน นึกย่นย่อ
ในความมืด มีคนรอ ฟ้าทอแสง
ในความมืด บางคนอาจ หวาดระแวง
ในความมืด คนแข็งแกร่ง คงแข่งกัน
ยามสว่าง บางคน บ่นขี้เกียจ
ยามสว่าง บางคนเครียด แฝงเดียดฉันท์
ยามสว่าง บางคนนอน ครึ่งค่อนวัน
ยามสว่าง คนขยัน ยิ่งมั่นคง
ในความมืด สว่าง ต่างมีช่อง
ให้สอดส่อง มองหา อานิสงส์
เพื่อแสวง ช่วงชิง สิ่งจำนง
ทระนง ทวงถาม ความอิ่มพี
คนร่ำรี้-ร่ำไร ไม่ขยับ
ย่อมไร้ทรัพย์ อับจน หม่นราศี
คนขมี-ขมัน ทันท่วงที
มักมั่งมี ศรีสุข ทั่วทุกคน
คุณค่าคน วัดจาก ความบากบั่น
แรงมุ่งมั่น ตั้งใจ ให้เกิดผล
มีมานะ สติ มิจำนน
กลางมืดมน ยังมีแสง แห่งโชคชัย
26 ตุลาคม 2554 10:14 น.
สุนทรวิทย์
หลานน้อยน้อย ไร้เดียงสา แสนน่ารัก
ปู่,ย่าจัก ถนอม คอยกล่อมขวัญ
ทะนุถนอม ผองเจ้า เท่าชีวัน
สอนจำนรรจ์ เอ็นดู หนูอย่างดี
จะป้อนน้ำ ป้อนนม คอยห่มผ้า
ยามนิทรา แกว่งไกว ให้สุขี
ไล่ยุง,ริ้น ป้องปัด นั่งพัดวี
ถึงอึ,ฉี่ เช็ดได้ ไม่เป็นไร
หวังเพียงหนู เติบใหญ่ เมื่อภายหน้า
มีวิชา อนาคต อันสดใส
เป็นคนดี สุจริต คิดกาลไกล
ก็สมใจ ย่า,ปู่ เลี้ยงดูมา
ตอนนี้หนู ยังเด็ก เล็กเกินรู้
ว่าย่า,ปู่ ฟูมฟัก หวงหนักหนา
เฝ้ากล่อมเกลี้ยง บริบาล ปานแก้วตา
ห่วงพะว้า-พะวัง ทั้งเช้า-เย็น
วันที่หนู อธิคม สมประสงค์
ปู่,ย่าคง วางวาย ไม่อาจเห็น
หนูก็จง เลี้ยงลูกหลาน สานกฎเกณฑ์
สืบบำเพ็ญ หน้าที่ นี้ต่อไป
26 ตุลาคม 2554 10:05 น.
สุนทรวิทย์
อกหัก สักครั้ง กำลังเหมาะ
อกเดาะ สักหน พอทนได้
อกหัก อกเดาะ ใช่เพราะใคร
เธอไง ที่ทำ ฉันช้ำนัก
อกหัก ครั้งแรก แปลกนิดหน่อย
อกหัก บ่อยบ่อย ค่อยรู้หลัก
อกหัก ซ้ำซาก คงอยากรัก
อกหัก กับฉัน นั้นคู่กัน
อกหัก หลายหน จนเฉยเฉย
คุ้นเคย มองเห็น เป็นเรื่องขัน
อกหัก แก้ว่าง เป็นบางวัน
ยืนยัน รับได้ ในคำลวง
เธอมี เพื่อนใหม่ ก็ไปเถิด
มิเกิด กิเลส เหตุหึงหวง
สัญญา ให้ไว้ ฉันไม่ทวง
เลิกห่วง เลิกพ้อ เลิกตอแย
แต่หาก มีใคร ไหนสัตย์ซื่อ
เชื่อถือ ตัวฉัน มั่นคงแน่
ฉันจัก รักนุช สุดดวงแด
มิแล หญิงใด ไหนอีกเลย
26 ตุลาคม 2554 09:29 น.
สุนทรวิทย์
เรื่องราวใด ใคร่ลืม มักลืมยาก
สิ่งใดอยาก จดจำ มักทำหลง
เรื่องใกล้ตัว บ่อยครั้ง ยังงุนงง
ยิ่งเจาะจง ยิ่งพลาด ประหลาดจริง
อยากลืมเธอ คนนั้น บั่นให้ขาด
กลับมิอาจ ลืมเลือน เหมือนผีสิง
รู้ว่าเขา หมางเมิน เกินช่วงชิง
ยังประวิง เสแสร้ง แกล้งปลอบตน
อยากให้เธอ จดจำ คำพูดบ้าง
เธอสิช่าง ลืมง่าย-ดายทุกหน
พูดเองว่า ให้ช้าช้า อย่าร้อนรน
ฉันก็ทน หักห้าม ตามวาจา
พอเธอพบ เพื่อนใหม่ ใจพลันเปลี่ยน
ทำแนบเนียน ชำนาญ การหนักหนา
ผลักความผิด ให้ฉัน โดยทันตา
ลืมสัญญา รวบรัด ตัดไมตรี
ไยต้องทำ เช่นนี้ เล่าที่รัก
น้องแปรพักตร์ อยากเลี่ยง เพียงบอกพี่
น้องมีสุข สมจินต์ พี่ยินดี
น้องสมหวัง พี่นี้ ย่อมปรีดา
แม้ลืมน้อง มิได้ ใช่จะทุกข์
พี่คงสุข สมถะ ตามประสา
ถึงน้องจัก ลืมง่าย ไม่นำพา
พี่ไม่ว่า ไม่เกี่ยง เพียงไม่ลืม
25 ตุลาคม 2554 13:53 น.
สุนทรวิทย์
หมู่ดาว พราวกะพริบ
อยู่ไกลลิบ ทิพย์สถาน
จรัส รัตติกาล
ชัชวาล ปานมณี
เรืองรอง ส่องเจิดจ้า
ดุจดวงตา มารศรี
ออดอ้อน ตอนราตรี
กระซิกซี้ เย้ายียวน
คืนไหน ไร้ดารา
ดั่งนภา ล้ากำสรวล
เสียงลม ตรมคร่ำครวญ
ยิ่งรัญจวน ป่วนฤทัย
ดาวเอ๋ย เคยคู่ฟ้า
ไยหลบหน้า นิราศรัย
ตัวข้า นี้อาลัย
เจ้าอยู่ไหน ในเมฆี
ดาวคง หลงเวหา
เหมือนกานดา ข้าหน่ายหนี
ลับหาย ไปหลายปี
มิเคยมี วี่แววใด
วอนดาว หวนวาววับ
เร่งขยับ กลับมาใหม่
เยี่ยมเยือน แทนเพื่อนใจ
คลายหม่นไหม้ ให้ข้าที
หน้าส่วนตัว
1280
