18 กุมภาพันธ์ 2555 14:12 น.
สุนทรวิทย์
สภาพ แห่งบาปมิตร
เกิดด้วยจิต ริษยา
ปะทุ ในอุรา
ก่อโรคา ทางอารมณ์
ยามใด ใครตกอับ
จะเร่งจับ มาทับถม
เหยียบย่ำ ซ้ำให้จม
เพื่อนยิ่งตรม ยิ่งสมใจ
หากเห็น ใครเด่นกว่า
เป็นนินทา หยาบช้าใส่
ปรักปรำ มิร่ำไร
ปั้นเรื่องได้ ในฉับพลัน
ครั้นผู้ คนรู้แจ้ง
ก็ตะแบง แสร้งขบขัน
กลับกลาย ได้กลางคัน
ร้อยเชิงชั้น พันอุบาย
ระไว ให้ถ้วนถี่
เพื่อนเช่นนี้ มีมากหลาย
สำรวจ ตรวจรอบกาย
ใครดีร้าย ลองใคร่ครวญ
17 กุมภาพันธ์ 2555 12:05 น.
สุนทรวิทย์
คนห่มเหลือง บางราย ไร้ธรรมะ
สวมรอยพระ บังหน้า หาทรัพย์สิน
อาศัยวัด แทนอู่ ที่อยู่กิน
มิเกรงกลัว ฟ้าดิน สิ้นละอาย
อ้างอิทธิ ทำนาย ใบ้ตัวเลข
แถมปลุกเสก เครื่องราง สร้างพระขาย
ชักจูงให้ งงงวย ด้วยอุบาย
บ่อนทำลาย ศาสนา ตบตาคน
กลับมีผู้ งมงาย ไม่ยั้งคิด
เชื่อผิดผิด สรรเสริญ เมินเหตุผล
ศิโรราบ คลั่งไคล้ ในเวทมนตร์
หลงเล่ห์กล คล้อยตาม ความร่ำลือ
คนเข้าวัด ควรปล่อยวาง ห่างกิเลส
ฟังพระเทศน์ เรียกสติ มิใช่หรือ
ไฉนจึง เอออวย ช่วยกระพือ
ไปนับถือ คารวะ อวิชชา
ยามไหว้พระ รัตนตรัย ใจจงเที่ยง
มิเอนเอียง พ่ายแพ้ แก่ตัณหา
รู้แยกแยะ บาปกรรม กับธรรมา
เพื่อจรรโลง ศาสนา ให้ถาวร
16 กุมภาพันธ์ 2555 13:17 น.
สุนทรวิทย์
กลุ่มหมอกลอย เคว้งคว้าง อยู่กลางป่า
คล้ายวิญญาณ์ ภูตพราย กรายหลอกหลอน
ยามโพล้เพล้ มืดมัว ทั่วดงดอน
เสียงสะท้อน ของชะนี คล้ายผีไพร
เดินหลงป่า คนเดียว เปลี่ยวและหนาว
ทุกย่างก้าว เมื่อยเนื้อ เหงื่อไคลไหล
หันมองหา ทิศไหน ไม่เห็นใคร
นึกระไว ไหวหวั่น อกพรั่นพรึง
ภยันตราย หมิ่นเหม่ เวลานี้
จะร้าย,ดี มิอาจ คาดเดาถึง
เสียวสยอง อ่อนจิต คิดคำนึง
ยินเสียงอึ่ง ยังตระหนก ตกฤทัย
พร่ำวิงวอน เทวา โลกานาถ
ลูกนิราศ ถิ่นมา ขออาศัย
ราตรีนี้ นิทรา พนาลัย
โปรดคุ้มภัย เถิดหนา อย่าตัดรอน
จักจั่น จิ้งหรีด กรีดกระชั้น
กล่อมจนฉัน หลับไป บนไม้ขอน
ฝันว่าได้ ประสบ พบบังอร
มาหลับนอน สมสู่ อยู่แนบกาย
ครั้นตื่นขึ้น เช้าตรู่ รู้สึกตัว
สะดุ้งกลัว ขวัญฝ่อ ใจคอหาย
จริงหรือฝัน อัศจรรย์ เหนือบรรยาย
ช่างคลับคล้าย-คลับคลา ว่าเรื่องจริง
เหลียวรอบทิศ พิกล ขนลุกซู่
ฉันนอนคู่ ต้นตานี กล้วยผีสิง
มิใช่ขอน ไม้สัก ที่พักพิง
คิดแล้วยิ่ง กริ่งเกรง เร่งจากจร
พลัดหลงป่า รอดตาย ได้เมียผี
แม่ตานี งามอย่าง นางอัปสร
แม้กลับเรือน ราบรื่น คืนนาคร
ยังอาวรณ์ เนืองนิตย์ เหมือนติดใจ
15 กุมภาพันธ์ 2555 11:34 น.
สุนทรวิทย์
อย่าตื๊อฉัน วุ่นวาย คล้ายบ้าคลั่ง
อย่าจริงจัง มากไป มันไม่เหมาะ
อย่าเซ้าซี้ เสียจน คนยิ้มเยาะ
อย่าฉอเลาะ ทุกวัน มันเลี่ยนไป
หากคิดรัก จงตระหนัก รักแต่น้อย
พอนานหน่อย ค่อยเติม ค่อยเพิ่มใส่
ก้าวช้าช้า เรียนรู้ หมั่นดูใจ
คงมิไกล เกินคว้า มาเชยชม
เหมือนปลูกข้าว ทำการ หว่านเมล็ด
กว่านาเสร็จ ลงเคียว เกี่ยวสาสม
ต้องทนเหน็ด-เหนื่อยง่วน พรวนดินตม
รู้จักข่ม อดกลั้น แบ่งขั้นตอน
เกรงเล่ห์ชาย หมายคู่ เพียงชู้เล่น
มักเคี่ยวเข็ญ กามิศ จิตหลอกหลอน
อิสตรี ถี่ถ้วน ควรสังวร
พึงตัดรอน เสมอ ห้ามเผลอตน
โปรดสงบ เสงี่ยม เจียมไว้บ้าง
เดินตามอย่าง ประเพณี มีเหตุผล
ใช้สัตย์,ซื่อ บริสุทธิ์ หยุดทุรน
ความอดทน ถนอม ย่อมกำชัย
เพียงประพฤติ เท่านี้ ก็ดีเลิศ
ผลบังเกิด ปีติ อดิศัย
ฉันยินดี มอบกายา ชีวาลัย
ร่วมฤทัย ปรนนิบัติ สิ้นขัดเคือง
14 กุมภาพันธ์ 2555 13:01 น.
สุนทรวิทย์
หลงรักยาย ข้างบ้าน มานานโข
เธอทรงโต ก้นใหญ่ ได้ส่วนสัด
มีเสน่ห์ ต้องตา สารพัด
ยั่วกำหนัด ตัณหา ความลามก
ตามจดจด จ้องจ้อง มองไม่เบื่อ
แม่เจ้าเนื้อ ยั่วยวน กวนหัวอก
อยากเอ่ยปาก ฝากใจ ให้สะทก
คิดไม่ตก ยกไม่ลง งวยงงนัก
เพียรส่งหมาก ส่งพลู อยู่ไม่ขาด
เหมือนข้าทาส อวิญญู ผู้จมปลัก
ยอมสนอง รับใช้ ด้วยใจรัก
สามิภักดิ์ วิปริต จิตชำรุด
ซ่อนอารมณ์ ยืดเยื้อ จนเหลืออด
แรงเก็บกด เคลื่อนคลา มาถึงจุด
จำเปิดเผย รักแท้ แก่นงพุฒ
ว่ารักยาย ไม่หยุด ดุจชีวิต
ยายได้ฟัง วาจา สารภาพ
สะดุ้งวาบ วิงเวียน เปลี่ยนจริต
ตกใจเหมือน ผีหลอก ช็อกสุดฤทธิ์
หัวใจวาย ตายสนิท ผิดคาดนัก
หน้าส่วนตัว
1240
