11 กันยายน 2554 11:44 น.
สุนทรวิทย์
อยู่ใกล้สาว ทีไร ใจคอสั่น
ท้องไส้มัน ปั่นป่วน รวนไม่หยุด
ขี้จะหยด ตดจะแตก แปลกมนุษย์
ก้นชำรุด ฉุกละหุก มาทุกที
มันตื่นเต้น ลืมตัว กลัวจนหด
ขมิบตด ไว้ทัน ดันปวดฉี่
ทวารเบา ทวารหนัก ไม่รักดี
พานหันรี-หันขวาง อย่างสิ้นลาย
เขินจนเผลอ เกาตูด ซ้ำดูดนิ้ว
แล้วบี้สิว แก้เก้อ จนเธอหน่าย
เดี๋ยวแกะนี่ เกานั่น คันทั่วกาย
แคะหูซ้าย ย้ายหูขวา ประหม่าจริง
เป็นเช่นนี้ ทุกครั้ง ยังไม่เข็ด
เพียรหาเคล็ด เรียนรู้ มิอยู่นิ่ง
จนฝีมือ น่าทึ่ง พอพึ่งพิง
จึงนัดหญิง ต้องตา มาเคลียคลอ
ครั้นถึงตอน สำคัญ พลันต้องเศร้า
เมื่อนกเขา เจ้ากรรม กลับทำหงอ
มันคอพับ คออ่อน นอนหน้างอ
ถูกตัดพ้อ เป็นไอ้ ไร้น้ำยา
ขอปรึกษา หมอนพพร วอนให้ช่วย
นกผมป่วย โทรมหนัก เกินรักษา
หมออย่าได้ โอ้เอ้ เสียเวลา
กรุณา หาอะไหล่ เปลี่ยนให้ตัว
11 กันยายน 2554 11:32 น.
สุนทรวิทย์
ชีวิต จิตมนุษย์
อันสมมุติ ว่าสุดดี
เท็จจริง สิ่งซึ่งมี
เพียงอินทรีย์ ที่รอวาย
รากเหง้า เหล่าเมล็ด
จะเป็นเพชร ฤๅเม็ดทราย
ยามแตก แหลกกระจาย
ป่นสลาย ก็คล้ายกัน
มิเที่ยง คือเที่ยงแท้
ไม่ผันแปร แต่ปางบรรพ์
เกิดมา ต่างฝ่าฟัน
เพื่อเติมฝัน อันไฉไล
ทุกข์,สุข ต่างคลุกคลี
โดยวิถี ที่แกว่งไกว
ชั่ว,ดี ชี้จากใจ
สุดแต่ใคร ใฝ่นิยม
อำนาจ วาสนา
อีกตัณหา กามารมณ์
ครอบงำ นำสังคม
พาติดหล่ม จมราคี
อัตตา บังตาตน
หลงอยู่บน กลโลกีย์
หญิงร้าย ชายอัปรีย์
จึ่งทวี ทุกวี่วัน
มายา โลกามิส
แม้บัณฑิต ยังติดพัน
เสวนา เยี่ยงสามัญ
ตามโมหันธ์ สันดานชน
ปรัชญา ชีวาลัย
อายุขัย ใช่คงทน
แต่มี สักกี่คน
เคยกังวล ถึงผลกรรม
10 กันยายน 2554 13:08 น.
สุนทรวิทย์
อสนีบาต ฟาดเปรี้ยงเปรี้ยง
สุรเสียง เยี่ยงโกรธกริ้ว
ยอดสน โอนทั่วทิว
ใบหลุดลิ่ว ปลิวตามลม
เม็ดฝน หล่นจากฟ้า
ชโลมป่า วนาศรม
ห้วย,หนอง คลองอุดม
กบ,อึ่งขรม ระงมพลัน
พรรษา เวียนมาใหม่
เข้าผลักไส ไล่คิมหันต์
ขับร้อน ผ่อนตะวัน
เหล่าพืชพันธุ์ ธัญงอกเงย
ฝนแรก ซึมแทรกดิน
ชะมลทิน กลิ่นระเหย
ไอกรุ่น ที่คุ้นเคย
พัดรำเพย เชยแผ่วมา
ชาวนา สาละวน
ตากลมฝน ปักต้นกล้า
ขันแข็ง แข่งเวลา
ตามประสา คนหากิน
ทุ่งเลิ้ง ธารเจิ่งนอง
เปรียบทุ่งทอง กองทรัพย์สิน
สายน้ำ ฉ่ำรวยริน
ปลุกชีวิน ขึ้นดิ้นรน
อิทธิ พระพิรุณ
แผ่ค้ำจุน หนุนพืชผล
บำรู เลี้ยงผู้คน
จากเริ่มต้น จนวันวาย
พระคุณ อดุลย์เหลือ
ก่อเลือดเนื้อ ปวงเชื้อสาย
สรรพสิ่ง อันพริ้งพราย
ความหลากหลาย ในโลกา
หยาดฝน ชลธี
ผองวารี ล้วนมีค่า
ทำนุ กรุณา
ต่อชีวา ทั่วสากล
10 กันยายน 2554 13:00 น.
สุนทรวิทย์
ปากกับใจ ตรงกัน นั้นหายาก
คนส่วนมาก ปากกับใจ มักไม่เหมือน
ปากพูดอย่าง ใจคิดอย่าง ต่างบิดเบือน
หวังกลบเกลื่อน มารยา อันน่าชัง
ใจโทษปาก ปากโทษใจ แท้ใครผิด
ปากอ้างสิทธิ์ พูดไป เพราะใจสั่ง
ใจโต้ว่า ปากพร่ำ แต่ลำพัง
ดันทุรัง อ้างเหตุ ฝืนเท็จจริง
เหมือนตดเหม็น จับได้ ยังไม่รับ
คนอาภัพ โง่เซ่อ เสือกเย่อหยิ่ง
หมอนวดเดิน ขาถ่าง ดันอ้างซิง
ล้วนกลอกกลิ้ง เจนจัด ดัดวจี
ฟังอะไร มองอะไร ให้ทวนย้ำ
เห็นทองคำ หมาดหมาด อาจเป็นขี้
ยุคบุรุษ ผ่าตัด แข่งสตรี
แม้สามี ก็ไม่แน่ แท้หรือเทียม
ปากกับใจ ง้างงัด ใช่ขัดแย้ง
เพียงเสแสร้ง ปรารภ กลบความเหนียม
ถ้อยคำที่ ปัดสวะ ล้วนตระเตรียม
เป็นเล่ห์เหลี่ยม ปกปิด ความผิดตัว
10 กันยายน 2554 12:29 น.
สุนทรวิทย์
ฝันให้ไกล ไปให้ถึง
อย่าพรั่นพรึง ซึ่งความหวัง
ตราบที่ มีพลัง
ห้ามหยุดยั้ง ความตั้งใจ
ชีวา อนาคต
ต่างหวังงด-งามสดใส
ฟันฝ่า เดินหน้าไป
ตัดหวั่นไหว คลายกังวล
พากเพียร มุ่งเรียนรู้
เปิดประตู สู่ลาภผล
ขยัน หมั่นอดทน
ขับความจน พ้นทันตา
บางคราว ก้าวพลั้งพลาด
อาจขยาด หวาดปัญหา
จงสู้ กู้ศรัทธา
ประเสริฐกว่า ทอดอาลัย
จุดหมาย ไม่เกินคว้า
ปรัชญา อย่าสงสัย
มั่นคง หยิบธงชัย
เก็บฝันไว้ ในกำมือ
ขัดสน คนสำทับ
ร่ำรวยทรัพย์ เปลี่ยนนับถือ
ความดี ที่เลื่องลือ
แท้จริงหรือ คือเงินตรา
ฝันให้ไกล ก้าวให้มั่น
คงพบวัน สุขหรรษา
ขันแข็ง แข่งเวลา
สร้างคุณค่า มิช้าเชือน
หน้าส่วนตัว
1476
