11 ตุลาคม 2554 13:48 น.
สุนทรวิทย์
อะไร ไม่อยากพบ
เพียรเลี่ยงหลบ ยิ่งพบบ่อย
สิ่งใด ใฝ่รอคอย
กลับเคลื่อนคล้อย หลุดลอยไกล
คนชัง ดังศัตรู
เห็นครองคู่ อยู่นานได้
คนหวง หมดดวงใจ
อาจแยกย้าย ไปกลางคัน
แปลกจริง สิ่งหลายแหล่
คิดว่าแน่ ยังแปรผัน
หวังนัก มักคลาดกัน
ยิ่งผูกพัน ยิ่งสั่นคลอน
ปวงโศก ปวงโชคลาภ
เป็นเพียงคราบ ภาพหลอกหลอน
กลับกลาย คล้ายละคร
จวบถึงตอน มรณ์มลาย
มักน้อย ปล่อยวางบ้าง
ทุกข์ต่างต่าง คงจางหาย
เกิดมา มาแต่กาย
จงผ่อนคลาย แม้ร้าย,ดี
มิมี สิ่งดีล้วน
ลองใคร่ครวญ ขบถ้วนถี่
ทุกข์,สุข ย่อมคลุกคลี
ตามวิถี ที่เป็นไป
11 ตุลาคม 2554 13:29 น.
สุนทรวิทย์
ใจกับจิต จิตกับใจ อยู่ใกล้ชิด
ใจเตือนจิต จิตเตือนใจ ใฝ่ประสงค์
จิตเมินใจ ใจเมินจิต ผิดจำนง
เพียงมั่นคง คงมั่นเพียง เสียงเตือนใจ
ดีกับชั่ว ชั่วกับดี ใช่ที่เปลือก
รู้ควรเลือก เลือกควรรู้ อยู่ฟากไหน
ก้าวให้ถูก ถูกให้ก้าว ทางยาวไกล
ก้าวผิดไป ไปผิดก้าว อาจร้าวราน
คนก่อเกิด เกิดก่อคน สร้างผลลัพธ์
ตื่นแล้วหลับ หลับแล้วตื่น คือพื้นฐาน
หลักมีให้ ให้มีหลัก อย่าดักดาน
รู้ประมาณ ประมาณรู้ จึงอยู่คง
คนก่อกรรม กรรมก่อคน ดลกิเลส
ชักนำเหตุ เหตุนำชัก ผลักให้หลง
ดำกับขาว ขาวกับดำ เลือกดำรง
เดินให้ตรง ตรงให้เดิน อย่าเกินเลย
ผ่านชาติหนึ่ง หนึ่งชาติผ่าน กาลแสนสั้น
หนึ่งชีวัน ชีวันหนึ่ง พึงผ่าเผย
ตั้งหน้าเพียร เพียรหน้าตั้ง หวังงอกเงย
งามคุ้นเคย เคยคุ้นงาม ตามกฎเกณฑ์
11 ตุลาคม 2554 10:40 น.
สุนทรวิทย์
ฉันรักเธอ จริงจริง ยิ่งกว่าหลง
หลงงวยงง คลั่งไคล้ ไร้สติ
ติไม่ลง คงแพ้ แก่อิทธิ
ธิติมิ มีเหลือ เมื่อพบเธอ
เธอคือยอด พธู ผู้งามสุด
สุดจะหยุด ยั้งใจ มิให้เผลอ
เผลออ่อนไหว ใบ้เบื้อ เมื่อพบเจอ
เจอแล้วเพ้อ รุ่มร่าม ห้ามไม่ฟัง
ฟังเสียงใจ ฉันหน่อย คอยเธออยู่
อยู่รอผู้ รู้ใจ ให้ความหวัง
หวังพบความ ดื่มด่ำ เต็มกำลัง
ลังเลจัง เกรงฝัน อาจผันแปร
แปรเปลี่ยนไป ยามใด ใจคงเจ็บ
เจ็บคงเก็บ เงื่อนปม ถมเป็นแผล
แผลซึ่งขาด คนเอ็นดู ผู้เหลียวแล
แลเห็นแต่ ต้องอ้อน วอนเห็นใจ
ใจเธอมี ฉันไหม ในสี่ห้อง
ห้องสำรอง ยังดี หากมีให้
ให้ฉันเถิด ควรค่า กว่าใครใคร
ใครก็ไม่ รักจริง ยิ่งฉันเลย
10 ตุลาคม 2554 13:00 น.
สุนทรวิทย์
รักซ้อน ซ่อนรัก หนักอก
เหมือนตก ลงบ่วง ห่วงเหว
ร้อนรุ่ม สุมใน ไฟเปลว
รวดเร็ว ถั่งโถม โรมรัน
มิใช่ เนื้อคู่ ชู้ชื่น
สุดฝืน ชะตา ฟ้ากั้น
หลอนหลอก ชอกช้ำ รำพัน
โศกศัลย์ อาวรณ์ นอนครวญ
วาสนา ต่ำต้อย น้อยนัก
อกหัก ทุกข์ซ้ำ กำสรวล
สวรรค์ กีดกัน รัญจวน
ปั่นป่วน กลืนกล้ำ น้ำตา
รักผิด พลาดพลั้ง ครั้งนี้
โศกี พร่ำพ้อ รอหา
เจ็บปวด ลึกซึ้ง ตรึงตรา
เพราะช้า กว่าเขา เศร้าใจ
จดจำ รู้รส บทเรียน
พากเพียร เริ่มต้น หนใหม่
แต่นี้ แม้นจัก รักใคร
ฉับไว รวบรัด ตัดความ
10 ตุลาคม 2554 12:50 น.
สุนทรวิทย์
เรื่องความรัก สุดบรรยาย ได้ครบถ้วน
มีเรรวน มีแง่งอน มีอ่อนหวาน
บางคู่ ดูเชื่องช้า น่ารำคาญ
บ้างทะยาน บ้าบิ่น สิ้นละอาย
บ้างอ้างอิง จริงจัง ฟังน่าเชื่อ
พอนึกเบื่อ กลับพยศ หมดความหมาย
ส่วนคนทำ คลุ้มคลั่ง ดั่งจะตาย
บทสุดท้าย อาจสลัด ตัดไมตรี
พวกประจบ เช้าเย็น ให้เห็นหน้า
ใช่แปลว่า ซื่อตรง จงถ้วนถี่
อาจเปลี่ยนแปลง ผกผัน ได้ทันที
ตัวอย่างมี ทั่วไป ในสังคม
คนเอาใจ สารพัด จัดแจงยิ่ง
หากพึ่งพิง ร่วมวงศ์ คงสุขสม
ครั้นวิวาห์ ไม่นาน ลาญอกตรม
หวานเปลี่ยนขม สวรรค์ พลันล้มครืน
รักแปลกแปลก มากมาย หลายแบบอย่าง
ดูแตกต่าง อภิรมย์ และขมขื่น
บางคนรัก บ่อยครั้ง มิยั่งยืน
ยังระรื่น หลงเล่ห์ เสน่ห์รัก
ฉันรักเดียว ใจเดียว หนเดียวหยุด
ยกนงนุช เป็นเอกา ภรรยาหลัก
หญิงอื่นเพียง กับแกล้ม แถมชั่วพัก
มาแบ่งเบา งานหนัก เพราะรักเธอ
หน้าส่วนตัว
1002
