16 ตุลาคม 2554 15:00 น.
สุนทรวิทย์
ข้าพระพุทธเจ้า ภักดี เจ้าชีวิต
ธรณิศ ธรรมราชา มหากษัตริย์
ภูมิพล พระบิดร บวรรัตน์
เปรียบร่มฉัตร โพธิ์ทอง ป้องพารา
องค์พระแม่ สิริกิติ์ โศภิษฐ์ยิ่ง
ทรงเป็นมิ่ง กษัตรี ศรีสง่า
น้ำพระทัย ใสพิสุทธิ์ ดุจมารดา
คุ้มอาณา-ประชาราษฎร์ บำราศภัย
สองพระองค์ เสด็จไป ในทุกที่
ปฐพี สุขสันติ อดิศัย
โครงการใน-พระราชดำริ ผลิดอก,ใบ
เกื้อปัจจัย ประยุกต์ ทะนุกชน
ศูนย์ศิล-ปาชีพ ประทีปผ่อง
ดั่งโคมทอง ส่องสุข ทุกแห่งหน
พระบารมี รับรู้ สู่สากล
บันดาลดล วิถีใหม่ ไทยยืนยง
กราบพระบาท ด้วยปีติ สามิภักดิ์
ซึ้งประจักษ์ พระบุญญา-อานิสงส์
สองอภิ-มหาราช งามอาจอง
ขอ ธ.จง ทรงพระ-เจริญเทอญ
ด้วยเกล้า ด้วยกระหม่อมขอเดชะ
ข้าพระพุทธเจ้า สุนทรวิทย์ ร้อยกรอง
16 ตุลาคม 2554 14:44 น.
สุนทรวิทย์
ฉันไม่ สนใจว่า
เธอพลาดท่า มาจากไหน
อกหัก เพราะรักใคร
เคยผ่านชาย ใดครอบครอง
ใครว่า เหมือนกากี
อดีตมี กี่เจ้าของ
ฉันยัง มุ่งหวังปอง
ใคร่สนอง ปกป้องนาง
ตราบาป คราบมลทิน
เสียงติฉิน หมิ่นถาก
16 ตุลาคม 2554 14:42 น.
สุนทรวิทย์
อดเปรี้ยว ไว้กินหวาน
คำโบราณ ขานสั่งสอน
เสมือน เตือนบังอร
ห้ามเร่งร้อน ก่อนเวลา
รักนวล สงวนตัว
งดเกลือกกลั้ว มั่วตัณหา
ขันติ จริยา
ตราตรึงใส่ ในกมล
อย่าชิง สุกก่อนห่าม
หลงเสื่อมทราม หยามเหตุผล
เพลี่ยงพล้ำ ทำลายตน
เสียผู้คน หม่นซีดเซียว
ดูพวง มะม่วงอ่อน
กลิ่นแทรกซอน ซ่อนรสเปรี้ยว
ลองลิ้ม ชิมนิดเดียว
ถึงเข็ดเขี้ยว บ่นเสียวฟัน
ช้าหน่อย คอยเมื่อพร้อม
รอสุกงอม ยอมอดกลั้น
หวานอร่อย ค่อยกินกัน
จะกล่าวขวัญ ชมทันใด
กุลสตรี ผู้ดีเลิศ
จิตประเสริฐ เพริศผ่องใส
พรหมจรรย์ มิปันใคร
ถนอมไว้ ให้สามี
15 ตุลาคม 2554 12:33 น.
สุนทรวิทย์
ผู้ใด ใจหงุดหงิด
สุมด้วยพิษ ริษยา
ปะทุ เต็มอุรา
ผู้นั้นบ้า ผิดสามัญ
ผู้ใด เห็นใครทุกข์
ตนพลันสุข สนุกหรรษ์
จงเน้น เป็นสำคัญ
ว่าเขานั้น ป่วยฟั่นเฟือน
ผู้ใด มุ่งร้ายมิตร
คอยจับผิด อิจฉาเพื่อน
จริต ย่อมบิดเบือน
เกินกลบเกลื่อน เหมือนชาชิน
วิกล คนเช่นนี้
คำเสียดสี มีไม่สิ้น
หยาบช้า เป็นอาจิณ
ปากทมิฬ ลิ้นโสมม
ใครเด่น เป็นขัดเคือง
แขวะหาเรื่อง เขื่องทับถม
หยันหยาม ตามอารมณ์
ได้คุยข่ม จึงสมใจ
พฤติการณ์ ปานโรคจิต
มิควรชิด สนิทใกล้
ถึงอ้าง อวดอย่างไร
ห้ามเผลอไผล ผูกไมตรี
คบใคร ให้รอบคอบ
ถามโต้ตอบ สอบถ้วนถี่
สันดาน ผ่านวจี
ถ้อยวาที บ่งชี้คน
15 ตุลาคม 2554 12:20 น.
สุนทรวิทย์
คำรู้หน้า ไม่รู้ใจ ได้ยินบ่อย
เพียงมิค่อย มีใคร ใคร่ยึดถือ
เขาชื่นชม หน้าตา กว่าเสียงลือ
ความสัตย์ซื่อ ฉ้อฉล มิสนใจ
คนปั้นหน้า จัดเจน จึงเป็นต่อ
ที่มอซอ กระดาก ไม่อยากใกล้
แบ่งรูปโฉม ดังชั้น ขั้นบันได
สังคมไร้ สติ กึ่งวิกล
หน้างดงาม เฉิดฉาย ก็ภายนอก
ไยใช้หลอก ใช้อ้าง อย่างได้ผล
คนเชื่อสิ หนักแน่น แสนอดทน
พลาดกี่หน คงไม่ นึกไหวติง
หมาถูกตี ครั้งเดียว ขี้เยี่ยวราด
เข็ดขยาด หวาดสะดุ้ง เลิกสุงสิง
คนโดนหลอก ซ้ำซาก เห็นมากจริง
ยังทำหยิ่ง เฉไฉ ห้ามไม่ฟัง
การวางใจ เชื่อใคร แต่ใบหน้า
มักเสียท่า เป็นเหยื่อ เมื่อภายหลัง
คนขี้ริ้ว ขัดตา ดูน่าชัง
อาจพร้อมพรั่ง ด้วยน้ำจิต มิตรไมตรี
หน้าส่วนตัว
1180
