17 ตุลาคม 2554 15:07 น.
สุนทรวิทย์
เผลอสบตา คราเดียว เยี่ยวเกือบเล็ด
ละม้ายเปรต จริงหนอ พ่อคุณเอ๋ย
หัวจดเท้า บัดซบ ครบถ้วนเลย
ลูกใครเหวย ช่างอุบาทว์ ประหลาดตา
ยินเขาทัก เสียงแหบ ฉันแทบช็อก
ถูกผีหลอก สิบครั้ง ยังดีกว่า
คงต้องอาบ น้ำมนต์ บนเทวา
เกิดชาติหน้า ฉันใด อย่าได้เจอ
เดินเกาก้น ล้วงแคะ แสยะยิ้ม
ทำกรุ้มกริ่ม ตาโศก คล้ายโรคเอ๋อ
สารรูป หงำเหงอะ กระเซอะกระเซอ
เดี๋ยวก็เรอ เดี๋ยวก็ตด เหมือนอดยา
มาตามตื๊อ ยื้อฉัน จนขวัญฝ่อ
จะด่าพ่อ-ล่อแม่ แฉวงศา
ยังระรื่น ยียวน กวนบาทา
ซ้ำคุยว่า ฉันเป็นหมู อยู่ในอวย
ร่างปานแย้ ก้ำกึ่ง ครึ่งตะกวด
ทะลึ่งอวด-ดีมา จีบอาหมวย
ไปรีบไป ไกลไกล ไอ้หัวกรวย
รอแจกกล้วย หรือไร ฉันไม่มี
17 ตุลาคม 2554 12:54 น.
สุนทรวิทย์
บุปผา ดารดาษ
กิมิชาติ ปราดเข้าหา
แทะดึง ทึ้งผกา
บุษบา ก็ราโรย
หญิงใด ใจโอนเอน
บุรุษเห็น เป็นหิวโหย
กระหาย หมายกอบโกย
โดยตัณหา อันสามานย์
สตรี ผู้ดีแท้
นั้นมิแพ้ แก่คำหวาน
วาจา คำสาบาน
อาจฟุ้งซ่าน พ่านคำนึง
เตือนตน ห่างคนชั่ว
ระวังตัว ให้ทั่วถึง
รู้ผ่อน รู้หย่อนตึง
รู้ก้นบึ้ง ซึ่งร้ายดี
สิ่งหนึ่ง พึงตระหนัก
ควรพิทักษ์ เกียรติศักดิ์ศรี
รักษา พรหมจารี
อย่าให้มี ราคีคาว
การใด มิใหญ่หลวง
เท่าแหนหวง ห่วงความสาว
มองใคร มองให้ยาว
เมื่อถึงคราว มิร้าวราน
ป้องปราม ความบกพร่อง
พินิศตรอง มองแก่นสาร
ยากใด ไม่เท่าการ-
อ่านน้ำใจ ในมนุษย์
หดหู่ คือผู้ชาย
ที่รูปกาย คล้ายบุรุษ
แต่งไป กลายเป็นตุ๊ด
นกเขากุด สุดระทม
17 ตุลาคม 2554 12:07 น.
สุนทรวิทย์
น้ำใจ ต้านภัยน้ำ
ขับความช้ำ เสียงร่ำไห้
โปรดด้วย ไทยช่วยไทย
ส่งแรงใจ ใส่แรงเงิน
ความทุกข์ ที่รุกไล่
อย่าดูดาย คล้ายห่างเหิน
แผ่เผื่อ ขอเชื้อเชิญ
เร่งประเมิน ดำเนินพลัน
น้ำท่วม จงร่วมจิต
ผลักวิกฤต ให้พลิกผัน
ร่วมแรง ร่วมแบ่งปัน
ทุกข์มหันต์ จักบรรเทา
น้ำใจ เทศไทยเอ๋ย
อย่าเชือนเฉย ละเลยเขา
บัดนี้ พี่น้องเรา
ถูกโรคเศร้า เข้ารุกราน
เขานั้น ขวัญผวา
ขาดหยูกยา ไร้อาหาร
ผู้ใด ใคร่เจือจาน
เร่งจัดการ ประสานไป
สละ คนละนิด
ช่วยญาติมิตร ดับพิษไข้
กุศล ผลบุญใด
มิยิ่งใหญ่ ได้ทัดเทียม
16 ตุลาคม 2554 15:27 น.
สุนทรวิทย์
แม่ยอด ขมองอิ่ม แม่จิ๋มหอม
พี่นี้ยอม สดับ รับใช้เจ้า
มีซอกไหน มุมไหน ให้แกะเกา
ขอนงเยาว์ สั่งมา อย่าร่ำไร
อยากช่วยเธอ ขัดผิว บ่งสิวเสี้ยน
บรรจงเขียน คิ้ว,ตา ทาปากให้
ทั้งจับเห็บ เก็บเหา เกาขี้ไคล
คอยลูบไล้ เอ็นดู อยู่ข้างเคียง
เธอหมายมี กี่ชาย ไว้กอดกก
ฉันเต็มอก เต็มใจ ไม่ถกเถียง
ขอแต่ความ เป็นธรรม อย่าลำเอียง
ห้ามบ่ายเบี่ยง ยามพี่ มีอารมณ์
ความอุตริ พิเรนทร์ เบนวิถี
ลวงให้พี่ มองข้าม ความหมักหมม
คนอะไร เหลือเฟือ ทั้งเนื้อนม
ซ้ำอุดม กลากเกลื้อน มิเหมือนใคร
พี่เก็บขวด เธอขอทาน มาพานพบ
เมื่อแรกสบ ตากัน ก็หมั่นไส้
แต่มิรู้ ถูกมนต์ ใดดลใจ
ดันเผลอไผล ได้กัน คืนนั้นเอง
16 ตุลาคม 2554 15:09 น.
สุนทรวิทย์
ฉันไม่ สนใจว่า
เธอพลาดท่า มาจากไหน
อกหัก เพราะรักใคร
เคยผ่านชาย ใดครอบครอง
ใครว่า เหมือนกากี
อดีตมี กี่เจ้าของ
ฉันยัง มุ่งหวังปอง
ใคร่สนอง ปกป้องนาง
ตราบาป คราบมลทิน
เสียงติฉิน หมิ่นถากถาง
เธอจง ปลงปล่อยวาง
สิ่งบาดหมาง คงจางไป
บาดแผล แลน้ำตา
ฉันอาสา เยียวยาให้
จะขอ เป็นหมอใจ
ขับพิษไข้ ในอุรา
เธอป่วย ด้วยโรครัก
ต้องฟูมฟัก เร่งรักษา
กำจัด ตัดโรคา
โดยวิวาห์ อย่าเชือนแช
ถักทอ ก่อรักใหม่
เลิกไถล ใฝ่แน่วแน่
เราสอง คล้องดวงแด
ใช้รักแท้ แก้โรคภัย
หน้าส่วนตัว
1567
