21 ตุลาคม 2554 11:56 น.
สุนทรวิทย์
พยาธิ กามกิเลส
ไร้ขอบเขต เมินเหตุผล
ครอบงำ ชักนำคน
จากเริ่มต้น จนวันวาย
เชื้อใคร่ ในมนุษย์
มิมีจุด หยุดกระหาย
เกรอะกรัง ทั้งหญิงชาย
เกินกว่าใคร หมายบรรเทา
สำแดง แห่งโลกีย์
ดังอัคคี ที่แผดเผา
คุไหม้ ผลาญใจเรา
พาร้อนเร่า เมางวยงง
มลทิน กลิ่นกามิศ
วิปริต มากพิษสง
จึ่งพระ-พุทธองค์
ทรงแยกแยะ แนะปล่อยวาง
เทศนา ดับราคะ
ใช้ธรรมะ เข้าสะสาง
ฉุดคน พ้นหลุมพราง
สู่แนวทาง สว่างครัน
ชาวพุทธ-มามกะ
ควรลดละ คลายกระสัน
อยากให้ ใจสุขพลัน
เพียงแค่บั่น ตัณหาลง
20 ตุลาคม 2554 12:08 น.
สุนทรวิทย์
มนุษย์ สุดโลภเอย
ก่อนล่วงเลย เคยคิดไหม
ชาติหนึ่ง ซึ่งเร็วไว
ทำสิ่งใด ไว้บ้างฤๅ
มัวเมา เคล้าลุ่มหลง
ไม่พะวง ปลงหน่อยหรือ
สมบัติ อาจผลัดมือ
ควรยึดถือ คือความดี
รัตนะ ศีลธรรม
คติกรรม นำสุขศรี
จริย กตเวที
บ่มวิถี ชีวิตคน
ความดี อยู่ที่ใจ
หวังซื้อ,ขาย คงไร้ผล
อยากได้ ให้อดทน
สร้างกุศล ผลแลกเอา
เรือนร่าง เมื่อวางวาย
เน่าสลาย แม้ไม่เผา
เงินทอง สิ่งของเรา
มีใครเล่า อาจเอาไป
หันหา ธรรมาเถิด
ทางประเสริฐ เลิศผ่องใส
กุศลกรรม ทำเท่าไร
มิเกรงใคร ไหนแย่งชิง
20 ตุลาคม 2554 11:53 น.
สุนทรวิทย์
เพียงสตรี ธรรมดา สามัญหนึ่ง
ไม่งามซึ้ง ถึงอย่าง นางอัปสร
ไม่เลือกชั้น วรรณะ ฐานันดร
ไม่หวนย้อน ไต่ถาม ความหลังใด
รูปกายจะ สูง,ต่ำ ดำหรือขาว
เป็นไทย,ลาว จีน,ญวน ล้วนรับได้
มิสนว่า ทรามเชย เคยรักใคร
ยิ่งมิใช่ ต้องดีล้น จนเลิศเลอ
ขอแต่เธอ รักฉัน เท่าฉันรัก
สามิภักดิ์ หนักแน่น-แฟ้นเสมอ
ใจดวงเดียว ยึดมั่น ฉันกับเธอ
ห้ามพลั้งเผลอ เปลี่ยนแปร แม้นาที
ร่วมทุกข์,สุข บุกบั่น ร่วมกันคิด
ร่วมนิมิต สรรค์สร้าง ทางสุขศรี
เป็นภรรยา แม่ศรีเรือน เพื่อนแสนดี
เป็นแม่ที่ รักลูก จิตผูกพัน
คุณสมบัติ เช่นนี้ ใครมีพร้อม
หากยินยอม สมัคร มารักฉัน
จักเทิดทูน สนองตอบ มอบชีวัน
ดุจนางในฝัน ที่ฉัน มั่นหมายปอง
20 ตุลาคม 2554 11:42 น.
สุนทรวิทย์
พ่อจ๋าพ่อ...
แม่เฝ้ารอ พ่ออยู่ พ่อรู้ไหม
ตั้งแต่พ่อ ผลุนผลัน หันจากไป
แม่ตรอมใจ โศกศัลย์ แทบฟั่นเฟือน
ตอนนั้นหนู พึ่งมี สี่ขวบครึ่ง
เห็นแม่ซึ่ง ฟูมฟาย กายแปดเปื้อน
ยังหวาดหวั่น ขวัญหาย ไม่ลืมเลือน
แต่พ่อเหมือน จงใจ แกล้งไม่รู้
ยี่สิบปี นี้แม่ เฝ้าแลหา
ตื่นเช้ามา เหม่อลอย คอยเงี่ยหู
จับเจ่าจ้อง มองออก นอกประตู
เศร้าหดหู่ ซ้ำซาก ยากลงเอย
วันนี้หนู ตกใจ ได้ข่าวร้าย
ว่าพ่อตาย ไปนานเนิ่น ใช่เมินเฉย
ไร้โอกาส สั่งเสีย ลูกเมียเลย
แม่ไม่เคย ล่วงรู้ จากผู้ใด
พ่อจ๋าพ่อ...
แม่ยังรอ พ่ออยู่ พ่อรู้ไหม
หนูจะปลอบ จะง้าง แม่อย่างไร
ว่าพ่อไม่ กลับมา หาแม่แล้ว
19 ตุลาคม 2554 13:08 น.
สุนทรวิทย์
อย่าสอดรู้ สอดเห็น เป็นอาชีพ
อย่าเร่งรีบ ร้องป่าว กล่าวโทษเขา
อย่าหาเหา ใส่หัว เปลืองตัวเรา
อย่าหูเบา เชื่อคน ก่นยุแยง
อย่าทำเรื่อง-เล็กให้เห็น เป็นเรื่องใหญ่
อย่าปากไว อวดโอ่ โม้กำแหง
อย่านำเหตุ หยุมหยิม มาทิ่มแทง
อย่าเที่ยวแกว่ง เท้าหาเสี้ยน ติเตียนคน
อย่าแบกเรื่อง กลัดกลุ้ม มาสุมอก
อย่าวิตก แทนใคร ไปทุกหน
อย่าตื่นเต้น สนใจ ใครรวยจน
อย่าปล่อยตน คล้อยตาม ความนึกคิด
อย่าปากยื่น ปากยาว เรื่องชาวบ้าน
อย่าจุ้นจ้าน อวดดี ชี้ถูกผิด
อย่านินทา ใส่ร้าย ป้ายสีมิตร
อย่าเบือนบิด ขยัน ปั้นวจี
อย่าเจ้ากี้-เจ้าการ วิจารณ์ทั่ว
อย่าทำตัว เป็นบ่าง ช่างเสียดสี
อย่าเที่ยวคุ้ย เที่ยวแคะ แขวะย่ำยี
อย่าเซ้าซี้ พูดมาก ปากจะเยิน
หน้าส่วนตัว
1312
