27 ตุลาคม 2554 11:31 น.
สุนทรวิทย์
นึกว่าทอง ที่แท้ แค่กองขี้
นึกว่าดี ที่แท้ แค่ของเน่า
มองอะไร แต่เปลือก สุ่มเลือกเดา
เสมือนเรา ประมาท ขาดระวัง
การด่วนทุ่ม-เทใจ ให้เขาหมด
อาจรันทด สลดใจ เมื่อภายหลัง
คนขาดการ ใคร่ครวญ ด่วนจริงจัง
มักผิดหวัง ละเหี่ย ยามเสียที
ยืนที่สูง หากก้มต่ำ ทำหุนหัน
เหมือนเหยียบขั้น บันได ไม่ถ้วนถี่
โอกาสพลาด เป็นขี้ปาก ย่อมมากมี
มิควรรี่ ผูกพัน เชื่อมั่นใคร
สิ่งที่เรา ว่าด้อย แสนน้อยนิด
บางคนคิด ว่ามากจริง แสนยิ่งใหญ่
วุฒิภาวะ ผิดแผก แตกต่างไป
บังคับให้ เห็นตรง คงยากเย็น
สังคมคน ถี่,ห่าง มีต่างขั้ว
การปรับตัว เข้ากัน นั้นแสนเข็ญ
มิจำต้อง ขัดขืน ฝืนกฎเกณฑ์
ทุกสิ่งเป็น ธรรมดา เรื่องสามัญ
ฉันพูดจริง ทำจริง ทุกสิ่งสรรพ
กลับอาภัพ ยุ่งยิ่ง ทุกสิ่งสรรค์
คนรักบ้าง เกลียดบ้าง ช่างหัวมัน
ได้ระบาย ความอัดอั้น ฉันก็พอ
27 ตุลาคม 2554 10:49 น.
สุนทรวิทย์
เล่นกับหมา หมาเลียปาก
เล่นกับสาก สากตำหัว
ติดเหล้า ตนเมามัว
เล่นกำถั่ว ตัวอับจน
ภาษิต พึ่งคิดได้
เขียนขึ้นใหม่ ไม่เล็งผล
ถูกใจ ขัดใจคน
มิกังวล จนจริงจัง
รวยทรัพย์ นับน้อง,พี่
เรื่องชั่ว,ดี ไว้ทีหลัง
รันทด หมดสตังค์
หมูหมายัง ชังหมางเมิน
ยศศักดิ์ หากพรักพร้อม
คนอ่อนน้อม ค้อมสรรเสริญ
สิ้นยศ หมดจำเริญ
คนห่างเหิน เดินเดียวดาย
สรรพสิ่ง อิงสมมุติ
ท้ายที่สุด ล้วนหลุดหาย
ชั่ว,ดี ที่ติดกาย
จึ่งมิคลาย สลายตาม
ดี,ชั่ว ตัวรู้ได้
มิเกรงใคร เค้นไถ่ถาม
ผู้ใด มุ่งใส่ความ
จักถูกหยาม ประณามเอง
26 ตุลาคม 2554 10:31 น.
สุนทรวิทย์
ในความมืด มีคน นึกย่นย่อ
ในความมืด มีคนรอ ฟ้าทอแสง
ในความมืด บางคนอาจ หวาดระแวง
ในความมืด คนแข็งแกร่ง คงแข่งกัน
ยามสว่าง บางคน บ่นขี้เกียจ
ยามสว่าง บางคนเครียด แฝงเดียดฉันท์
ยามสว่าง บางคนนอน ครึ่งค่อนวัน
ยามสว่าง คนขยัน ยิ่งมั่นคง
ในความมืด สว่าง ต่างมีช่อง
ให้สอดส่อง มองหา อานิสงส์
เพื่อแสวง ช่วงชิง สิ่งจำนง
ทระนง ทวงถาม ความอิ่มพี
คนร่ำรี้-ร่ำไร ไม่ขยับ
ย่อมไร้ทรัพย์ อับจน หม่นราศี
คนขมี-ขมัน ทันท่วงที
มักมั่งมี ศรีสุข ทั่วทุกคน
คุณค่าคน วัดจาก ความบากบั่น
แรงมุ่งมั่น ตั้งใจ ให้เกิดผล
มีมานะ สติ มิจำนน
กลางมืดมน ยังมีแสง แห่งโชคชัย
26 ตุลาคม 2554 10:14 น.
สุนทรวิทย์
หลานน้อยน้อย ไร้เดียงสา แสนน่ารัก
ปู่,ย่าจัก ถนอม คอยกล่อมขวัญ
ทะนุถนอม ผองเจ้า เท่าชีวัน
สอนจำนรรจ์ เอ็นดู หนูอย่างดี
จะป้อนน้ำ ป้อนนม คอยห่มผ้า
ยามนิทรา แกว่งไกว ให้สุขี
ไล่ยุง,ริ้น ป้องปัด นั่งพัดวี
ถึงอึ,ฉี่ เช็ดได้ ไม่เป็นไร
หวังเพียงหนู เติบใหญ่ เมื่อภายหน้า
มีวิชา อนาคต อันสดใส
เป็นคนดี สุจริต คิดกาลไกล
ก็สมใจ ย่า,ปู่ เลี้ยงดูมา
ตอนนี้หนู ยังเด็ก เล็กเกินรู้
ว่าย่า,ปู่ ฟูมฟัก หวงหนักหนา
เฝ้ากล่อมเกลี้ยง บริบาล ปานแก้วตา
ห่วงพะว้า-พะวัง ทั้งเช้า-เย็น
วันที่หนู อธิคม สมประสงค์
ปู่,ย่าคง วางวาย ไม่อาจเห็น
หนูก็จง เลี้ยงลูกหลาน สานกฎเกณฑ์
สืบบำเพ็ญ หน้าที่ นี้ต่อไป
26 ตุลาคม 2554 10:05 น.
สุนทรวิทย์
อกหัก สักครั้ง กำลังเหมาะ
อกเดาะ สักหน พอทนได้
อกหัก อกเดาะ ใช่เพราะใคร
เธอไง ที่ทำ ฉันช้ำนัก
อกหัก ครั้งแรก แปลกนิดหน่อย
อกหัก บ่อยบ่อย ค่อยรู้หลัก
อกหัก ซ้ำซาก คงอยากรัก
อกหัก กับฉัน นั้นคู่กัน
อกหัก หลายหน จนเฉยเฉย
คุ้นเคย มองเห็น เป็นเรื่องขัน
อกหัก แก้ว่าง เป็นบางวัน
ยืนยัน รับได้ ในคำลวง
เธอมี เพื่อนใหม่ ก็ไปเถิด
มิเกิด กิเลส เหตุหึงหวง
สัญญา ให้ไว้ ฉันไม่ทวง
เลิกห่วง เลิกพ้อ เลิกตอแย
แต่หาก มีใคร ไหนสัตย์ซื่อ
เชื่อถือ ตัวฉัน มั่นคงแน่
ฉันจัก รักนุช สุดดวงแด
มิแล หญิงใด ไหนอีกเลย
หน้าส่วนตัว
847
