29 ตุลาคม 2554 10:54 น.
สุนทรวิทย์
รักเธอ เธอหา ว่าโกหก
หัวอก ฟกช้ำ ระกำเหวย
ทำผิด คิดร้าย ก็ไม่เคย
ทรามเชย ถือโทษ โกรธเรื่องใด
ปุบปับ สลัด ตัดสะบั้น
มิทัน ตั้งหลัก โดนผลักไส
ตั้งท่า เอ่ยปาก หมายฝากใจ
ถูกไล่ ตะเพิด บอกเริดรา
เหตุผล กลใด ไม่แจ่มแจ้ง
ระแวง อุบัติ สหัสา
หรือใคร ยุแหย่ แส่นินทา
กล่าวหา ลอยลอย ดันคล้อยตาม
ข่าวว่า โฉมตรู พบคู่ใหม่
จึงได้ รังเกียจ พลันเหยียดหยาม
เกรงฉัน เป็นก้าง ขวางนงราม
สิ้นความ ดื่มด่ำ เลิกนำพา
ลาก่อน คนดี ที่เคยหลง
ขอจง สมมาด ปรารถนา
อำนวย อวยชัย ให้กานดา
ส่วนน้ำตา ชลเนตร ขอเช็ดเอง
28 ตุลาคม 2554 13:25 น.
สุนทรวิทย์
ตะวันทอ แสงทอง สาดส่องฟ้า
กลิ่นอุษา จรุง ยามรุ่งสาง
นคินทร ชุ่มฉ่ำ อิ่มน้ำค้าง
คคนางค์ ปลอดโปร่ง โล่งอำไพ
วิหคเหิน เริงร่า ถลาร่อน
นภจร โฉบเฉี่ยว เลี้ยวไถล
ไก่แก้วขัน คะนอง กึกก้องไพร
ฟังจับใจ กังวาน สะท้านดอย
ม่านน้ำตก พรั่งพรู เสียงซู่ซ่า
โถมดิ่งมา กระเซ็น แตกเป็นฝอย
แล้วลัดเลาะ เซาะแก่ง แบ่งซอกซอย
ไหลชดช้อย ร้อยป่า วนาลัย
บังเกิดห้วย แอ่งสระ หนองละหาน
มองลำธาร เห็นหมู่ปลา ชลาศัย
ผลุบโผล่ทัก สุริยะ อโณทัย
อภินัย ว่ายแหวก แทรกคงคา
จระเข้ ลอยปริ่ม ริมตลิ่ง
ทำแน่นิ่ง รอเหยื่อ เนื้อมังสา
แฝงแววเหี้ยม อำมหิต ติดกายา
แผ่ศักดา ครอบครอง จองสายชล
โขลงกุญชร ลุยย่ำ หักลำไผ่
กินต้นใบ ไม่ยั้ง ทั้งพืชผล
กระทิงเปลี่ยว เกี้ยวพา สาละวน
โกลาหล ฝุ่นตลบ กลบฝูงโค
งูเขียวซุ่ม พรางตน บนกิ่งไม้
เตรียมฉกใส่ กิ้งก่า ท่ายโส
กระต่ายขุด อุโมงค์ โพรงใต้โพธิ์
เงือกหัวโต จับจ้อง มองรังแตน
โน่นชะนี ลิงค่าง บ่างตัวเขื่อง
กวางย่างเยื้อง ลีลา สง่าแสน
มยุรา กรีดกราย หมายรำแพน
อย่างเมืองแมน สวรรค์ ชั้นเทวา
สัญจรทาง คดเคี้ยว ชมเหลียวหลัง
ชูสะพรั่ง อบอวล มวลบุปผา
หอมอื่นใด ไหนเยี่ยม เทียมสุมนา
ดงผกา เปรียบแม้น แดนพิมาน
ศีขริน พนันดร ซ่อนชีวิต
นฤมิต ปรุงแต่ง แหล่งอาหาร
แทนสายใย ห่วงโซ่ แต่โบราณ
ดลบันดาล ดินอุดม น้ำสมบูรณ์
ธรรมชาติ สร้างคุณค่า พนาสณฑ์
นิรมล ดำรงอยู่ มิรู้สูญ
ถึงนคเรศ เขตคาม งามจรูญ
ใช่เกื้อกูล บริสุทธิ์ ดุจพงพี
28 ตุลาคม 2554 11:39 น.
สุนทรวิทย์
ตัวฉันนี้ มิมี ดีสักสิ่ง
นอกจากหญิง ผู้หนึ่ง ซึ่งหนักแน่น
ฟ้าอุ้มสม เชยชด มาทดแทน
ถึงข้นแค้น ยอมอยู่ คู่เคียงชิด
พบวิบาก ยากเข็ญ จนเหม็นเบื่อ
ถมหยาดเหงื่อ เจียนแห้ง แล้งสนิท
เธอเท่านั้น ผูกพัน ช่วยกันคิด
เรียกจริต ย่อยยับ ให้กลับคืน
แม้บ่อยครั้ง บ่อยคราว ปวดร้าวลึก
ร่วมผนึก กำลัง ยังแช่มชื่น
เก็บซ่อนช้ำ อยู่ภาย-ในกล้ำกลืน
ปั้นหน้าฝืน ยิ้มรับ กับความทุกข์
กว่าจะมี สมบัติ-พัสถาน
ต้องผ่านการ เคี่ยวขัน ทนบั่นบุก
ด้วยน้ำมือ สองเรา ร่วมเคล้าคลุก
จึ่งพอสุข สบาย ในวันนี้
มิเคยลืม ความหลัง ครั้งจนยาก
ความลำบาก-ลำบน แทบป่นปี้
เตือนให้ฉัน เจียมตน พ้นอวดดี
จนหรือมี อุตสาหะ มิประวิง
คู่คนอื่น เป็นอย่างไร ไม่อาจรู้
ทราบแต่คู่ ของฉัน มั่นคงยิ่ง
ต่างสมัคร รักใคร่ ด้วยใจจริง
ไม่ทอดทิ้ง ห่างกัน แม้วันเดียว
28 ตุลาคม 2554 10:56 น.
สุนทรวิทย์
ลืมหมดแล้ว ปัญหา ที่คาอก
เลิกหยิบยก เรื่องเก่า มาเล่าไข
ตอนนี้ฉัน กระหยิ่ม อิ่มเอมใจ
มีเพื่อนใหม่ มาปลอบ ขอขอบคุณ
อันน้ำใจ ไมตรี ที่เธอมอบ
ฉันขอตอบ กลับไป พร้อมไออุ่น
ทุกวจี ที่ขับขาน หวานละมุน
ช่วยกระตุ้น ให้ฉันตื่น ฟื้นนิทรา
เหมือนพรัดจาก ฝันร้าย คลายจากทุกข์
เลิกเจ่าจุก โอดโอย เลิกโหยหา
เธอมาพร้อม คำมั่น คำสัญญา
จะรักษา แผลใจ ให้ฉับพลัน
กระดี๊ กระด๊า ร่าเริงนัก
พบความรัก แน่แน่ว อีกแล้วฉัน
เพียงไม่รู้ ครั้งนี้ นานกี่วัน
ก่อนมีอัน ร้างรา หนาทรามเชย
เตรียมตัว เตรียมใจ ไว้อกหัก
อีกสักพัก อนงค์ คงเชือนเฉย
มิใช่เรื่อง แปลกใหม่ อะไรเลย
ฉันคุ้นเคย ชินแล้ว ละแก้วตา
27 ตุลาคม 2554 11:47 น.
สุนทรวิทย์
วัยรุ่น ดรุณเปลี่ยว
ขาดเฉลียว ชอบเที่ยวเตร่
จับกลุ่ม สุมฮาเฮ
ทำหมิ่นเหม่ ดื่มเมรัย
สูบยา น่าละเหี่ย
เดินคลอเคลีย เสียนิสัย
ปล่อยตัว มิกลัวภัย
ระเริงวัย ไป่ระวัง
หนูหนู ฟังปู่ก่อน
ปู่อาทร จะสอนสั่ง
หยุดรั้น ดันทุรัง
แล้วจงฟัง อย่างตั้งใจ
หนุ่ม,สาว คราวคะนอง
ปราศไตร่ตรอง ต้องแก้ไข
ใช่เขลา ตามเขาไป
ควรระไว ห่วงใยตน
รู้ละ ปฏิเสธ
รู้สังเกต เหตุและผล
ทวนทบ เลือกคบคน
อยู่ให้พ้น กลอุบาย
วัยหัว-เลี้ยวหัวต่อ
เร่งจดจ่อ ก่อขวนขวาย
สุขสันต์ รอบั้นปลาย
คือจุดหมาย ในชีวิน
สองทาง ต่างสุดขั้ว
อยากดี,ชั่ว ตัวถวิล
กุศล กับมลทิน
เห็นอาจิณ ตัดสินเอง
หน้าส่วนตัว
1122
