1 พฤศจิกายน 2554 11:46 น.
สุนทรวิทย์
ดินนี้ ที่ข้าอยู่
แต่เกิดกู จวบผู้ใหญ่
ก่อร่าง ก้าวย่างไป
ลมหายใจ ใช้ดำรง
ปกปัก รักแน่วแน่
จักดูแล แม้ฝุ่นผง
เคี่ยวขัน หมั่นประจง
เจตจำนง คงกัปกัลป์
ชีวี พร้อมพลีให้
เพียงไผท ได้สุขสันต์
ศัตรู ผู้โรมรัน
ขอประจัญ มิพรั่นพรึง
เลือดไทย ยอมไหลหลั่ง
ทุกพลัง ยังเป็นหนึ่ง
ภัยมา พร้อมตราตรึง
ร่วมคำนึง ร่วมพึ่งพา
บัดนี้ มีเหตุร้าย
อันตราย ใหญ่หนักหนา
สายชล ท่วมท้นมา
ปวงประชา น้ำตานอง
วารี ที่เกรี้ยวกราด
ถล่มกวาด ชาติสยอง
อย่าช้า มาประคอง
ช่วยพี่น้อง ผองหมู่เรา
การเมือง เรื่องขัดแย้ง
หยุดระแวง แบ่งเทือกเถา
หันหน้า มาแบ่งเบา
เลิกงี่เง่า เอาแต่ดี
ทุกข์โศก วิโยคนัก
ยังแข่งพรรค แข่งศักดิ์ศรี
ขัดขา มุ่งราวี
ก็อัปรีย์ กาลีเมือง
1 พฤศจิกายน 2554 11:14 น.
สุนทรวิทย์
นะโม ตัสสะ ภะคะวะ....ฯลฯ
พึ่งพระ พึ่งธรรม แทนพร่ำบ่น
วันนี้ เคร่งครัด หัดสวดมนตร์
ถอยพ้น กลลวง ปวงบาปเคราะห์
สำรวม ปัญญา สมาธิ
สติ ดำรง คงมั่นเหมาะ
วาจา เปล่งไป จงไพเราะ
สะเดาะ เรื่องร้อน ให้ผ่อนคลาย
ทำดี ขอมี ดีสนอง
หวังทอง ได้ทอง กองเหลือหลาย
หวังมิตร สัมฤทธิ์ มิตรมากมาย
สุขกาย ร้ายสิ้น สินทวี
ภาวนา พึ่งพิง สิ่งศักดิ์สิทธิ์
ธรรมาทิตย์ พุทธองค์ ผู้ทรงศรี
เกื้อกูล ครอบครัว ตัวลูกนี้
เปรมปรีดิ์ มีสุข ทั่วทุกคน
กุศล ใดลูก เคยปลูกก่อ
ลูกขอ ประทาน บันดาลผล
รุ่งเรือง อุดม สมกระมล
โสภณ ไร้โศก ไร้โรคภัย
เพ่งจิต ขอพร วอนพระช่วย
โปรดอำนวย กีรติ อดิศัย
อาราธนา คุณพระ รัตนตรัย
อวยชัย ค้ำจุน หนุนด้วยเทอญ
31 ตุลาคม 2554 11:09 น.
สุนทรวิทย์
อ้าปาก อยากง้อ ก็โดนแขวะ
กระแซะ เข้าใกล้ ก็ไสผลัก
เราหรือ มั่นคง เฝ้าจงรัก
แน่นหนัก ภักดี มิมีคลาย
เธอคือ ขวัญใจ ในเฟซบุ๊ค
ผู้ทำ ฉันทุกข์ สุขสลาย
ไมตรี ปุบปับ พลันกลับกลาย
เหือดหาย ไม่เหลือ เยื่อสัมพันธ์
เขาทิ้ง เขาขว้าง อย่างของเล่น
มองเห็น เป็นเหยื่อ เนื้อสมัน
เดี๋ยวโขก เดี๋ยวสับ รับไม่ทัน
จอมขวัญ ทำได้ อย่างไรฤา
คำเปรียบ เหยียบย่ำ ฟังซ้ำซาก
มิอยาก ต่อปาก มิอยากหือ
ยอมเป็น ลูกไก่ ในกำมือ
ซื่อบื้อ ขันติ มิเปลี่ยนแปลง
อักษร ที่ฉัน หมั่นเอื้อนเอ่ย
มิเคย ซ่อนกล ปนแอบแฝง
เขียนตาม ศิลปะ การแสดง
ใช่แสร้ง แกล้งจะ ให้ระคาย
อยากขอ ปรับใจ แต่ไม่กล้า
กานดา มุทะลุ ดุอิ๋บอ๋าย
เผลอพูด ผิดหู ตูคงวาย
บ๋ายบาย ดีกว่า อย่าเสี่ยงเลย
31 ตุลาคม 2554 10:31 น.
สุนทรวิทย์
อกหัก ไม่เข็ด เจ็ดวันครั้ง
สุดรั้ง หวังเตือน เหมือนโคถึก
เผ่นโผน โจนดะ คะนองคึก
โหมฮึก ประชิด ติดบ่วงรัก
ยิ่งห้าม ยิ่งมุ ยิ่งดุร้าย
โถมกาย ส่ายแทรก เข้าแตกหัก
ขวิดซ้าย ป่ายขวา ชะล่านัก
มิพัก มิผ่อน มิหย่อนฤทธิ์
ขอสัก รักแท้ แค่เพียงหนึ่ง
ทางตรึง ขึงขวาก ยากประสิทธิ์
ขวางด้วย หน้าเนื้อ เจือยาพิษ
มิ่งมิตร อุฬาร มิพานพบ
ไม่หลาบ ไม่จำ คงคลำหา
ไขว่คว้า มานะ มิสยบ
ปัญหา อุปสรรค จักราญรบ
ทุ่มงบ ไม่อั้น หันปะทะ
อกหัก ไม่เข็ด เจ็ดวันหน
เสือกสน ทุ่มเท สิเนหะ
เหงื่อไคล ไหลริน สิ้นพละ
คงจะ ถึงคราว กล่าวยอมแพ้
31 ตุลาคม 2554 09:56 น.
สุนทรวิทย์
สี่บอด ดอดคลำช้าง
อยากรู้ร่าง ช้างเท่าไหน
คล้ายคลึง ซึ่งอะไร
ต่างลูบไล้ หมายหยั่งดู
คนคลำขา ว่าคล้ายซุง
คนคลำพุง ฟุ้งว่าหมู
ที่คลำงวง ท้วงเช่นงู
คนคลำหู ตู่เหมือนบัว
โต้เถียง เยี่ยงรบรา
กิริยา น่าชวนหัว
หลงอยู่ มิรู้ตัว
คลำไม่ทั่ว มัวแต่เดา
หลายคน ยลหลายช่อง
ล้วนบกพร่อง ฟ้องโง่เขลา
อุทาหรณ์ สอนเตือนเรา
ห้ามปากเบา ก่อนเข้าใจ
การใด ไม่แจ่มแจ้ง
อย่าด่วนแจง แถลงไข
ฉลาด ขาดระไว
ย่อมผิดได้ ใช่แน่นอน
ตาบอด สอดตาเห็น
เลือกประเด็น เฟ้นมาสอน
ร้อยพจน์ บทวิวรณ์
เป็นคำกลอน สุนทรวิทย์
หน้าส่วนตัว
1285
