3 พฤศจิกายน 2554 10:15 น.
สุนทรวิทย์
ฉากหนึ่ง เอ็ดอึงนัก
คนคึกคัก ทักทายลั่น
เหล้ายา สารพัน
เลี้ยงรับขวัญ กันวุ่นวาย
เจ้าภาพ อาบเปรมปรีดิ์
กล่าววจี ดีใจหาย
ภรรยา คลอดลูกชาย
สมมุ่งหมาย ในกระมล
เค้าหน้า-ตาคมคาย
เหมือนลูกไม้ ไม่ไกลต้น
บรรจบ ครบเจ็ดคน
คงมิพ้น ทนพะนอ
มุ่งมาด คาดหวังไว้
เมื่อเติบใหญ่ ให้เรียนหมอ
ชาย,หญิง แตกกิ่งกอ
ควรมีหน่อ พอพึ่งพิง
งานเลี้ยง เงียบเสียงแล้ว
ฝันเพริศแพร้ว พลอยแผ่วนิ่ง
วิถี ชีวิตจริง
พลิกผันยิ่ง กว่าสิ่งใด
***********
ฉากสอง มองเงียบเหงา
สองผู้เฒ่า เศร้าโหยไห้
ร้อน,หนาว ปวดร้าวใจ
ไม่มีใคร อยู่ใกล้ตัว
ตา,ยาย ใจละเหี่ย
ซมดักเดี้ย ทั้งเมีย,ผัว
ดวงตา แถมพร่ามัว
ทุกข์พันพัว นัวกังวล
ลูกเต้า เขาทิ้งขว้าง
ปล่อยให้อ้าง-ว้างขัดสน
เวรกรรม-หนอจำทน
คงหมองหม่น จนสิ้นลม
ชะตา ช่างอาภัพ
ขาดแคลนทรัพย์ โรคทับถม
งันงก อกระทม
นอนร้องห่ม ตรมฤทัย
เช้า-เย็น เห็นสวดมนตร์
ขอกุศล บันดลให้
ชีวี ที่ร่ำไร
จงสิ้นขัย โดยไวพลัน
***********
ครรลอง สองตัวอย่าง
ดูแตกต่าง ห่างมหันต์
บอกไป ใครเชื่อกัน
สองฉากนั้น มันเรื่องเดียว
ฝันใฝ่ ในพ่อ,แม่
หวังยามแก่ ลูกแลเหลียว
ผูกพัน ฉันกลมเกลียว
มิต้องเปลี่ยว อยู่เดียวดาย
ลูกหลาย กลับไม่เลี้ยง
มักหลีกเลี่ยง ทำเบี่ยงบ่าย
เยี่ยงนี้ มีมากมาย
เช่นตา,ยาย ในละคร
2 พฤศจิกายน 2554 11:08 น.
สุนทรวิทย์
กราบไหว้พระ สิบครั้ง ยังมิเท่า
เทียมตัวเรา ไหว้พ่อแม่ แค่ครั้งหนึ่ง
กุศล สารพัน อันตราตรึง
ไม่เหมือนซึ่ง กตัญญู ผู้มีคุณ
พรทุกคำ ออกจาก ปากพ่อแม่
ย่อมจริงแท้ งอกงาม ตามเกื้อหนุน
กระแสจิต บุพการี ที่การุณย์
ดุจมอบทุน ศักดิ์สิทธิ์ ให้ติดกาย
บุคคลใด อกตัญญู ผู้ก่อเกิด
หวังประเสริฐ ก้าวหน้า นั้นอย่าหมาย
กรรมจะคอย สอดส่อง จ้องทำลาย
พาวุ่นวาย ซ้ำซาก ลำบากตน
มือไหว้พระ แต่ใจ ไม่สะอาด
ก็เหมือนขาด บารมี ชี้นำผล
เปรียบเรือแล่น หลงทิศ ติดวังวน
อาจอับจน ย่อยยับ ถึงอับปาง
ชำระจิต ชำระใจ ก่อนไหว้พระ
ลูกเต้าจะ พร้อมเพรียง เอาเยี่ยงอย่าง
รักพ่อแม่ ใส่ใจ ไม่ปล่อยวาง
เท่าชี้ทาง สว่างไว้ ให้ลูกเดิน
2 พฤศจิกายน 2554 10:49 น.
สุนทรวิทย์
คำว่า สวัสดี เริ่มหรี่หาย
เปลี่ยนทักทาย ด้วยคำ น้ำท่วมไหม
ฉันอยากรู้ จริงนะ เกิดอะไร
ประเทศไทย ไยเป็น ไปเช่นนี้
วิปริต อาเพศ เหตุใดบ้าง
ใช่เพียงอ้าง ติดขัด ปัดโน่นนี่
ฝนก็มิ ได้ชุก กว่าทุกปี
เกิดกาลี หรือไร ในบ้านเมือง
ผู้ใดควร สดับ รับผิดชอบ
โปรดช่วยตอบ ช่วยกล่าว ทุกราวเรื่อง
ให้ประชา คลี่คลาย หายขุ่นเคือง
ช่วยประเทือง ความรู้ สู่กันซี
ใกล้จะบ้า แล้วโว้ย ขอโวยหน่อย
คอยแล้วคอย น้ำยัง ขังล้นปรี่
ยินแต่เสียง ปลอบใจ ขอไปที
แต่ไม่มี สิ่งใด ไหนเปลี่ยนแปลง
หลายจังหวัด ลำเค็ญ เห็นแต่น้ำ
ส่วนถ้อยคำ ที่รัฐ จัดแถลง
ยิ่งฟังยิ่ง รู้สึก นึกคลางแคลง
ล้วนขัดแย้ง กันเอง เก่งแต่คุย
2 พฤศจิกายน 2554 10:09 น.
สุนทรวิทย์
ทุ่มเท เนรมิต ด้วยจิตรัก
สลัก อักษร กลอนสักบท
แต่งปรุง มุ่งหมาย ให้งามงด
รันทด หมดไฟ ไร้ฝีมือ
สมอง ตีบตัน พลันหยุดแล่น
ขาดแคลน อารมณ์ คมหนังสือ
ถึงอยาก พากเพียร เรียนฝึกปรือ
หัวทื่อ มิอาจ วาดลีลา
ทักษะ พจี มีอยู่น้อย
อ่อนด้อย ไม่ซึ้ง ถึงภาษา
กวีพจน์ หยดย้อย มิสอยมา
ก้มหน้า ซี้ซั้ว เขียนมั่วเอา
อ่านได้ ไม่ได้ ไม่รับรู้
หลับหู หลับตา บ้าปนเขลา
ปล่อยกลอน ลากไป คล้ายขี้เมา
ขัดเกลา มิออก ทั้งนอกใน
ดีบ้าง แย่บ้าง ต่างโอกาส
ผิดพลาด น้อมรับ ปรับแก้ไข
อย่าเบื่อ อย่าชัง อย่าฝังใจ
อ่านไป อย่าท้อ เดี๋ยวก็ชิน
1 พฤศจิกายน 2554 11:59 น.
สุนทรวิทย์
คนเราอาจ แตกต่าง ทางความคิด
ถือเป็นสิทธิ์ สามัญ ขั้นพื้นฐาน
ต่างคนทำ เพื่อสนอง ใจต้องการ
เพียงอย่าพาล เลยเถิด ละเมิดใคร
เช่นคนเจ้า สำรวย อยากสวยเด่น
คอยมุ่งเน้น แต่งกายา อาภรณ์ใหม่
กระเป๋าแห้ง อดบ้าง ช่างปะไร
ขอให้ได้ อวดโอ่ ความโสภี
ส่วนบางคน เช้า-เย็น เห็นกินเหล้า
ลืมลูกเต้า อัปยศ หมดราศี
จะตักเตือน อย่างไร มิใยดี
คงประสงค์ สุขี แบบขี้เมา
พวกอิสระ คะนอง รักท่องเที่ยว
แม้ที่เปลี่ยว ห่างไกล ในป่าเขา
เพียรด้นดั้น ขยันบุก ทุกลำเนา
มิเคยเหงา กลับสนุก แสนสุขใจ
อีกประเภท ชอบพนัน ชวนขันต่อ
จิตจดจ่อ มักมาก ยากแก้ไข
รู้ทั้งรู้ อาจย่อยยับ เล่นกับไฟ
ยังคลั่งไคล้ เหมือนทาส ขาดปัญญา
บ้างไหว้พระ ทำคุณ บุญกุศล
หวังหลุดพ้น โมหันธ์ เหล่าตัณหา
แต่ก็ตั้ง ปรารถนา ภาวนา
ขอชาติหน้า รูปสวย รวยอนันต์
หลากนานา ทัศนะ ปนคละเคล้า
อยู่ที่เรา พอใจ เลือกใฝ่ฝัน
ถึงร้อยคน ร้อยจิต ผิดแผกกัน
สิ่งสำคัญ จงรู้จัก คิดรักดี
หน้าส่วนตัว
709
