8 พฤศจิกายน 2554 10:02 น.
สุนทรวิทย์
อกหัก รักคุด ทรุดโทรมหนัก
คนรัก ตัดรอน สัญจรหนี
อยากไป ไยไม่ ไปดีดี
ก่อหนี้ ทิ้งไว้ ให้ฉันอาน
ก่อนเคย เคลียเคล้า ทุกเช้าค่ำ
มาทำ ใจยักษ์ พลันหักหาญ
ตัดใย สิ้นเยื่อ เลิกเจือจาน
เดือดดาล การใด บอกไม่เคลียร์
เรื่องอื่น พอจะ อภัยให้
ยกเว้น เรื่องใหญ่ สุดไกล่เกลี่ย
เธอสิ ก่อกวน ชวนน้องเมีย
พาไปเสีย จากฉัน ในวันเดียว
งานบ้าน รุงรัง ยังคั่งค้าง
รอนาง อำนวย ช่วยแลเหลียว
ทั้งซักผ้า ล้างจาน งานมากเชียว
ฉันโดดเดี่ยว เพียงหนึ่ง จะพึ่งใคร
ส่งเธอมา ฉับพลัน ในวันนี้
ครบสามปี ค่อยกลับ มารับใหม่
เรื่องอื่น ถูก,ผิด ไม่ติดใจ
ขอเพียงได้ น้องเมีย เฮียกลับคืน
7 พฤศจิกายน 2554 09:53 น.
สุนทรวิทย์
ไม่เคยเชื่อ หมอดู ผู้วิเศษ
ไม่เคยฟัง คำเท็จ ไร้เหตุผล
ไม่เคยนึก ศรัทธา มายากล
ไม่เคยยล ชำเลือง เรื่องเกินจริง
ไม่เคยยอม ปล่อยใจ ลงใฝ่ต่ำ
ไม่เคยทำ ฟุ้งเฟ้อ อวดเย่อหยิ่ง
ไม่เคยย้อน ตำหนิ คำติติง
ไม่เคยเที่ยว สุงสิง สิ่งเลวทราม
ไม่เคยหวัง พึ่งใคร ให้รังเกียจ
ไม่เคยชอบ ส่อเสียด กล่าวเหยียดหยาม
ไม่เคยห่วง กังวล คนใส่ความ
ไม่เคยคิด อยาก ลาม-ปามผู้ใด
ไม่เคยฝัน เลื่อนลอย คอยโชคลาภ
ไม่เคยกราบ คนโกง หลงเลื่อมใส
ไม่เคยชิง-ดีชิงเด่น เขม่นใคร
ไม่เคยใช้ ไสยศาสตร์ ช่วยคาดเดา
ไม่เคยลืม วจี ที่เธอเหน็บ
ไม่เคยเจ็บ อื่นใด ไหนเทียมเท่า
ไม่เคยสุข ยามห่าง ร้างนงเยาว์
ไม่เคยคลาย ความเหงา แอบเศร้าใจ
ไม่เคยหาย ขยาด เพราะพลาดรัก
ไม่เคยจัก เจ้าชู้ หาคู่ใหม่
ไม่เคยเลิก จอจ่อ รอเยื่อใย
ไม่เคยไม่ ส่งจิต คิดถึงเธอ
7 พฤศจิกายน 2554 09:51 น.
สุนทรวิทย์
รักไม่รัก ตอบมา อย่ามัวนิ่ง
บอกความจริง เร็วเถิด เร่งเปิดเผย
ใช่ขู่เข็ญ คุกคาม หนอทรามเชย
แต่ยังเฉย ก็จำ ต้องย่ำยี
วันนี้แหละ ถึงที มีได้เสีย
ตอบมิเคลียร์ หมดสิทธิ์ คิดหลบหนี
แผนการฉัน วาดวาง ไว้อย่างดี
จะปู้ยี่-ปู้ยำ ให้หนำใจ
บอกมาสิ ว่ารัก ฉันหนักแน่น
ยอมเป็นแฟน ตระกอง สนองไข
คืนนี้ร่วม แนบเนื้อ สานเยื่อใย
พรุ่งนี้ไป จดทะเบียน เปลี่ยนสกุล
หากตอบว่า เสียใจ ไม่เคยรัก
ฉันคงจัก หน้ามืด เลิกยืดหยุ่น
หันมาใช้ วิธี ที่ทารุณ
เหมือนไฟฟุน ถูกเร้า ให้เผาฟืน
หมดทางเลือก เมื่อใจ ไม่สอดคล้อง
ฉันจำต้อง บังคับ จับข่มขืน
ราตรีนี้ เคล้นคลึง ถึงมะรืน
มิได้หื่น ฝืนทำ เพราะจำเป็น
7 พฤศจิกายน 2554 09:37 น.
สุนทรวิทย์
ฝนซา นภาฉาย
รุ้งเยื้องกราย ระบายสี
แถบโค้ง โยงเมฆี
รัศมี ไกลลี้ลับ
มหิดล ยามฝนสร่าง
แสงสว่าง กระจ่างจับ
ดินฉ่ำ น้ำซึมซับ
ทุกสิ่งสรรพ งามฉับพลัน
ชีวา เปรียบฟ้า,ฝน
คราวอับจน ทนโศกศัลย์
ผ่านทุกข์ พบสุขครัน
สิ้นหวาดหวั่น ปัญหาใด
สังขาร การเกิด,แก่
ย่อมผันแปร เกินแก้ไข
เนื้อ,หนัง หวังอะไร
มาแล้วไป คล้ายพิรุณ
สมบัติ ต่างผลัดเปลี่ยน
ดังกงเกวียน เวียนวนหมุน
แท้เที่ยง เพียงบาป,บุญ
หนึ่งค้ำจุน หนึ่งขุ่นมัว
ขาว,ดำ พึงจำแนก
สองสิ่งแผก แยกเกลือกกลั้ว
กามฉันท์ ผูกพันพัว
ตามติดตัว คือชั่ว,ดี
6 พฤศจิกายน 2554 12:03 น.
สุนทรวิทย์
ไม่มีใคร ทำดี ได้ที่สุด
ไม่มีจุด ยิ่งใหญ่ เท่าใจหวัง
ไม่มีความ รุ่มรวย สวยจีรัง
ไม่มีทั้ง สังขาร วิญญาณจริง
ไม่มีเรื่อง วิเศษ เหนือเหตุผล
ไม่มีคน เชี่ยวชาญ การทุกสิ่ง
ไม่มีความ กระจ่าง ห้ามอ้างอิง
ไม่มีหญิง-สาวใด ไม่รักงาม
ไม่มีคน หูหนวก บ่นหนวกหู
ไม่มีผู้ ดูเหมาะ เพราะผลีผลาม
ไม่มีใคร ใคร่หาสู่ หากวู่วาม
ไม่มีความ เที่ยงแท้ แม้อยากมี
ไม่มีเสียง นินทา น่าสดับ
ไม่มีทรัพย์-สินเหลือ เมื่อเป็นผี
ไม่มีภูมิ-ปัญญา อย่าอวดดี
ไม่มีหนี้ รบกวน ควรพึงพอ
ไม่มีบุค-คลใด ไม่เคยผิด
ไม่มีจิต เมตตา อย่าเป็นหมอ
ไม่มีคน มั่งคั่ง เพราะนั่งรอ
ไม่มีใคร ถูกด่าทอ แล้วพอใจ
ไม่มีสิ่ง ยืนยง มั่นคงหนอ
ไม่มีต่อ เวลา อายุขัย
ไม่มีสิทธิ์ อุทธรณ์ ตอนม้วยไป
ไม่มีใคร อยู่ค้ำฟ้า สถาวร
หน้าส่วนตัว
2047
