26 พฤศจิกายน 2554 12:25 น.
สุนทรวิทย์
อัมพรพราว ดาวพราย ฉายแวววับ
ดื่นประดับ นับล้าน ตระการสรวง
เดือนลอยเด่น เห็นเดี่ยว มาเดียวดวง
สกาวช่วง ห้วงฟ้า เหนือดารา
กี่ล้านกุล-สตรี โสภีล้ำ
น่าจดจำ ปีติ สิเนหา
ไหนจะเทียม หนึ่งนาง วรางคณา
สุชาดา ผู้เลิศ ประเสริฐครัน
ให้ดาวเดือน เลือนหาย มลายสิ้น
ธรณิน โศกา เกิดอาถรรพ์
เมฆพยศ บดบัง รังสิมันตุ์
ไม่โศกศัลย์ อนาถ เท่าขาดเธอ
นงคราญทั่ว ปฐพี ที่งามงด
มิปรากฏ นางใด ไหนเสมอ
หญิงเดียวฉัน ฝันใฝ่ หมายปรนเปรอ
คนที่เจอ แล้วหลง พลันงงงัน
ขาดทรัพย์สิน เงินทอง ของมีค่า
ไม่นำพา อาทร พอผ่อนผัน
ขาดพธู คู่เคียง เพียงหนึ่งวัน
หัวใจฉัน อ้างว้าง แทบวางวาย
25 พฤศจิกายน 2554 11:38 น.
สุนทรวิทย์
มีข่าวลือ โจษจัน กันผิดผิด
กล่าวหา สุนทรวิทย์ หมดพิษสง
กลัวเมียยิ่ง กว่าแม่ แฉตรงตรง
ฟังแล้วงง น่าขัน ฉันไม่เคย
เรื่องซักผ้า ถูบ้าน งานแก้ว่าง
ออกแรงบ้าง ดีกว่า อยู่ชาเฉย
ไยเพื่อนนำ ออกป่าว กล่าวเปรียบเปรย
เที่ยวเปิดเผย ต่อความ ลามเหมือนไฟ
เรื่องกราบเมีย เช้า,เย็น เป็นเรื่องโจ๊ก
ถูกสับโขก ทุบตี มีที่ไหน
ฉันเป็นช้าง เท้าหน้า อาชาไนย
เมียรับใช้ ไม่ห่าง อยู่ข้างเคียง
ยามฉันออก คำสั่ง ต้องนั่งรับ
ห้ามขยับ หมดสิทธิ์ คิดถกเถียง
ขืนบังอาจ สบตา เตะคาเตียง
ห้ามบ่ายเบี่ยง เกี่ยงงอน แม้ตอนใด
เรื่องของเมีย พูดไป สองไพเบี้ย
มิต้องเคลียร์ หรอกหนา ว่าใครใหญ่
แต่วาทะ พจี ที่พูดไป
โปรดจำไว้ ขอร้อง อย่าฟ้องเมีย
25 พฤศจิกายน 2554 11:25 น.
สุนทรวิทย์
คิดถึงใคร คนหนึ่ง ซึ่งเคยรัก
เคยสมัคร-สมาน เมื่อกาลก่อน
คนที่ฉัน ฝันหา ห่วงอาทร
คนที่กล่าว ตัดรอน จรจากไป
ยังมิอาจ สลัด ตัดอดีต
ดั่งคมมีด กรีดเฉือน เตือนอยู่ใกล้
สร้างบาดแผล ย่อยยับ ถึงตับไต
คาชอนไช กระมล จนหลาบจำ
ยามนี้ฉัน ประสบ พบมิตรใหม่
แต่ภาพใน ความหลัง ยังกระหน่ำ
หลอกหลอนให้ สับสน หม่นระกำ
ตามตอกย้ำ ช้ำลึก ให้ตรึกตรอง
ฉันกำลัง ดิ้นรน ให้พ้นขวาก
ด้วยมิอยาก ผิดหวัง เป็นครั้งสอง
อีกใจหนึ่ง พยศ ใคร่ทดลอง
มิกลั่นกรอง เหตุผล ประกลใด
ฉันสองจิต สองใจ ไร้สติ
หนึ่งทิฐิ ดื้อรั้น มิหวั่นไหว
หนึ่งนั้นอยาก ถอนตัว กลัวเสียใจ
ทำอย่างไร ดีหนอ ท้อแท้จริง
25 พฤศจิกายน 2554 10:47 น.
สุนทรวิทย์
กวีพจน์ งดงาม ตามใจวาด
บันดาลศาสตร์ และศิลป์ มิสิ้นสุด
โดยแบบแผน แก่นนิพนธ์ กลยุทธ์
อันมนุษย์ กำหนด ขึ้นจดจาร
ด้วยใจรัก ถักทอ ต่อบรรทัด
บรรจงจัด คำเคียง เรียงประสาน
ร้อยอารมณ์ เกี่ยวกอด สอดดวงมาน
ร่ายคำหวาน ซ่านซึ้ง ถึงแก่นใน
อักขระ วลี คัดถี่ถ้วน
วางกระบวน อ่อนพลิ้ว เคลื่อนหวิวไหว
แทรกคารม คมศัพท์ ประทับใจ
ประดับไว้ ให้เด่น เป็นลีลา
ร้อยกรองจะ ไพเราะ เสนาะหู
ต้องเรียนรู้ ปรับปรุง มุ่งรักษา
คำชี้แนะ นานัตว พึงศรัทธา
แสวงหา จดจำ คือกำไร
แม้คนไร้ ฝีมือ ขาดชื่อเสียง
ขอแต่เพียง มีจิต คิดเลื่อมใส
รักฝึกฝน ค้นคว้า ภาษาไทย
ย่อมเขียนได้ อภิราม ตามแต่จินต์
24 พฤศจิกายน 2554 14:08 น.
สุนทรวิทย์
พ่อ,แม่รัก ลูกนี้ กว่าชีวาตม์
ต่างมุ่งมาด ทำดี ถึงที่สุด
ลูกผิดพลาด เพียงใด ไม่ประทุษ
เร่งรีบรุด บูรณะ ช่วยประทัง
ดูพยัคฆ์ ทมิฬ ใช่กินลูก
กลับพันผูก มุทุตา ห่วงหน้า-หลัง
คอยปกป้อง อาพัทธ์ ระมัดระวัง
เพียรสอนสั่ง เยี่ยงมนุษย์ ดุจเดียวกัน
ลูกเข้าใจ พ่อ,แม่ สักแค่ไหน
ว่าห่วงใย ลึกซึ้ง จึงกวดขัน
หวั่นเกรงลูก หูเบา มิเท่าทัน
อาจหุนหัน บุ่มบ่าม ตามเล่ห์กล
ลูกเชื่อเพื่อน ง่ายดาย คล้ายหัวอ่อน
พ่อ,แม่สอน กลับโกรธา ว่าขี้บ่น
คือปัญหา หนักใจ ของหลายคน
ต้องกังวล ทนแก้ แม้ยากเย็น
เพียงลูกลูก กตัญญู รู้จักคิด
ย่อมวิศิษฏ์ แสนสุข พ้นทุกข์เข็ญ
แม้นลูกเขลา หลงผิด คิดไม่เป็น
ก็เหมือนเวร-กรรมแผดเผา น่าเศร้าใจ
วันใดลูก นิราศ ขาดพ่อ,แม่
ใครจะตาม เหลียวแล บ่มแก้ไข
ที่พ่อ,แม่ อุตส่าห์ จาระไน
ล้วนหวังให้ ลูกลูก เดินถูกทาง
หน้าส่วนตัว
934
