22 พฤศจิกายน 2555 12:23 น.
สุนทรวิทย์
นัดสาว ลอยกระทง ตรงท่าน้ำ
ตอนค่ำค่ำ พบกัน ฉันจำได้
ทุ่มตรงรีบ มาคอย แม่กลอยใจ
มิพบใคร จนดึก นึกงุนงง
ทุกปีคน ยุ่บยั่บ เดินขับเคลื่อน
ปีนี้เหมือน เมืองร้าง ต่างลืมหลง
ไร้ผู้ตื่น ฟื้นฝอย ลอยกระทง
เริ่มพะวง สงสัย ในเหตุการณ์
สึนามิ แผ่นดินไหว หรือไรนี่
หรือเกิดมี ปฏิวัติ รัฐประหาร
มีเคอร์ฟิว สิท่า น่ารำคาญ
เร่งกลับบ้าน สืบค้น ตรวจต้นตอ
โทรซักไซ้ ถามเพื่อน มิเชือนเฉย
เพื่อนร้องเฮ้ย สุดตัว แล้วหัวร่อ
ลอยกระทง ที่ไหน ไอ้บ้าบอ
ยังต้องรอ อีกอาทิตย์ ลองคิดดู
หน้าแตกครั้ง ที่ร้อย หงอยสนิท
จำวันผิด เสียท่า น่าอดสู
สมองเสื่อม ชำรุด สุดฟื้นฟู
ไม่มีคู่ สักที เพราะขี้ลืม
21 พฤศจิกายน 2555 16:00 น.
สุนทรวิทย์
น้ำค้าง สร่างซา ฟ้าจรส
บรรพต งดงาม ยามอุษา
แดดอ่อน รำไร ไล้เมฆา
ไก่ป่า ขันขับ รับอรุณ
พรรณไม้ ลออ ชูช่อดอก
กระรอก ลัดเลาะ เจาะขนุน
เสนาะ สำเนียง เสียงสกุนต์
ละมุน อ่อนหวาน กังวานไพร
ลมชาย สายธาร ม่านน้ำตก
แผ่ปก นกปลา พนาศรัย
ธรรมชาติ มานะ เจียระไน
ป่าให้ ร่มเย็น เป็นพิมาน
ดลความ ชอุ่ม แหล่งชุ่มชื้น
ดาษดื่น ชีวา ผลาหาร
ให้อยู่ ยืนยง คงกัปกาล
เจือจาน โลกา มานานนม
มีป่า จึ่งมี ซึ่งชีวิต
สถิต สงบ สบสุขสม
สิ้นป่า สิ้นสินธุ์ คนสิ้นลม
สังคม ล่มหาย สลายพลัน
19 พฤศจิกายน 2555 12:08 น.
สุนทรวิทย์
กมล คนสูงต่ำ
การกระทำ ชี้กำหนด
ใช่มอง ผองลาภยศ
ธรรมบท คือกฎเกณฑ์
ความอยาก คนมากหลาย
ต่างตะกาย หมายชิงเด่น
มักได้ ไม่วายเว้น
เมินกรรมเวร เน้นมั่งมี
ฉกฉวย ด้วยปีติ
อุตริ เบนวิถี
ปลาบปลื้ม ลืมชั่วดี
มุ่งราวี ชั่วชีวัน
หยุดคิด สักนิดหนึ่ง
ไยติดตรึง ซึ่งโมหันธ์
สินทรัพย์ นับอนันต์
ยามดับขันธ์ สูญทันใด
ทำนุ เถิดกุศล
จึ่งบันดล ผลยิ่งใหญ่
ชีพคง จงเตือนใจ
ทำดีไว้ ให้ชนชม
18 พฤศจิกายน 2555 21:43 น.
สุนทรวิทย์
ตะวัน หนีพลบ เตรียมหลบเร้น
สนเอน ตามลม โน้มไหวไหว
บึงบาง จอกแหน แลรำไร
น้ำใส พิสุทธิ์ ดุจประปา
ตะเพียน ผลุบโผล่ ข้างโกเมศ
กะเฉด เลื้อยทอด จอดแน่นหนา
ย่างเย็น เริ่มต้น สนธยา
นภา เมฆี อาบสีทอง
วัวควาย ทิ้งทุ่ง มุ่งสู่คอก
คนออก กรำงาน คืนบ้านช่อง
วิถี วี่วัน ตามครรลอง
ภาพของ ชนบท แสนงดงาม
ต่างคน กินอยู่ รู้ระบบ
สงบ สันติ มิผลีผลาม
รักษ์น้ำ รักษ์ป่า พนาราม
คล้อยตาม ธรรมชาติ ประสาธน์มา
นั่นเป็น ความหลัง ครั้งเก่าก่อน
เมื่อตอน ฉันอยู่ กับปู่ย่า
เดี๋ยวนี้ คนเพี้ยน เปลี่ยนอัชฌา
หิวหา แต่เงิน เกินประมาณ
บึงเน่า ปลาตาย วายวิฤกต
มลพิษ คุกคาม ลามถิ่นฐาน
โค่นป่า ประทุษ อุทยาน
ขายบ้าน วัวควาย จำหน่ายนา
ผ่อนรถ คันโต อยากโก้เก๋
เที่ยวเตร่ เสพติด อภิจฉา
พักเดียว รันทด หมดเงินตรา
ชีวา ขัดสน ผจญกรรม
16 พฤศจิกายน 2555 14:17 น.
สุนทรวิทย์
พรรษากาล ผ่านพ้น บนความช้ำ
เธอลืมคำ สัญญา ว่าจะหวน
ฤดูเปลี่ยน คนร้าง ต่างแปรปรวน
นางเรรวน กลับกลาย หายลับตา
พ้นขวบปี ที่คอย อย่างหงอยเหงา
ณ.ที่เก่า ขนำ โคนฉำฉา
เราสองเคย ดำริ ร่วมวิวาห์
ก่อนฝนซา เห็นพ้อง ควรครองเคียง
พิงฉำฉา ห่อเหี่ยว เปลี่ยวดวงจิต
ขาดคู่คิด อ้อนออด หยอดน้ำเสียง
ไร้เพลงหวาน ขานกล่อม น้อมเจรียง
เหลือก็เพียง ความหวัง อันพังภินท์
ยามเหลียวซ้าย แลขวา ช่างว้าเหว่
แรงทุ่มเท มากหลาย มลายสิ้น
ทุกข์ขมขื่น กลืนกล้ำ น้ำตาริน
แอบถวิล พ้อพก ระทกใจ
ฝนสร่างซา ลาแล้ว แก้วตาเอ๋ย
อย่าทำเฉย โลเล มัวเฉไฉ
เร่งกลับมา สมาน สานเยื่อใย
หรือมีใหม่ ทิ้งเก่า เมินเหย้าเรือน
หน้าส่วนตัว
2905
