นอนนอกเรือน ไร้นาย ร่างกายผอม ก้มหน้ายอม หาสบ หลบเสมอ นอนระแวง แฝงฝา ใครหาเจอ ไร้มิตรเกลอ หิวเปลี่ยว เทียวขโมย จมูกดม เชิดรับ กับอาหาร ลมประทาน ผ่านพลิ้ว จนหิวโหย เกิดแรงขับ กลับถวิล ในกลิ่นโชย ใจโบกโบย ติดมั่น สวรรคา กินอาหาร มื้อนี้ มีเจ้าของ เลือดไหลนอง เหล็กฉาก พิพากษา ด้วย สัญชาตญาณ เป็นมารดา ซมซานมา หาลูก รักผูกพัน หัวใจน้อย ตื่นเต้น แลเห็นแม่ ปากแนบแช่ อิ่มเอม เปรมสุขสันต์ ส่วนอีกร่าง เย็นเฉียบ นิ่งเงียบงัน เพราะหัวใจ เจ้านั้น ที่พลันลา
หน้าส่วนตัว
1692
