พอดี พอดี

สุญญะกาศ

๏ สุริยาลาลับคล้อย.............แดนดิน พี่เอย
เหลืออยู่เพียงเมฆินทร์......แจ่มหล้า
แหงนรอพักตร์เพลินผิน....ฝนก่อ 
รอพิรุณหนุนข้า.................ค่ำนั้นเพียงพรำ

๏ นำโปรยเมล็ดพร้อม.......ในนา 
โรยหว่านปุ๋ยตามมา..........ทั่วถ้วน
เหลือเพียงร่ำสุรา..............ยิ้มแฉ่ง นาพี่
ฝนชุ่มเพียงดินล้วน..........นุ่มเท้ายามเดิน

๏ เกินขาดญาติเอ่ยนั้น.....ฝนโปรย
บางท่านครวญโอดโอย......แปลกแท้
เวลาที่หิวโหย...................กลัวกลับ  ฤๅพ่อ
เกรงเซ่นสรวงไก่แจ้.........บาปนั้นกินหัว

๏ ฝนหนอฝนช่างไร้..........พอดี 
พอหนึ่งขวบตกที..............ท่วมบ้าง
เผลอไผลตื่นกลับหนี........ไกลห่าง
คำพระจึงเอ่ยอ้าง..............สิ่งนั้นแน่นอน



เพิ่งกลับไปต่างจังหวัดวันหยุดบางแห่งก็ท่วม แต่บางแห่งก็ฝนน้อยนะครับ