30 กันยายน 2549 10:42 น.
สุชาดา โมรา
งานเขียนเป็นงานสร้างสรรค์ คุณไม่มีอำนาจคัดลอก ตัดสินใจแทน หรือบงการชีวิตใคร
30 กันยายน 2549 10:36 น.
สุชาดา โมรา
งานเขียนเป็นงานสร้างสรรค์ คุณไม่มีอำนาจคัดลอก ตัดสินใจแทน หรือบงการชีวิตใคร
19 กันยายน 2549 12:40 น.
สุชาดา โมรา
งานเขียนเป็นงานสร้างสรรค์ คุณไม่มีอำนาจคัดลอก ตัดสินใจแทน หรือบงการชีวิตใคร
17 กันยายน 2549 15:32 น.
สุชาดา โมรา
ความรักเราเปรียบโรงเรียนที่เรียนรู้
รักเราอยู่กลางใจในหนังสือ
เอื้อมืออ่าน...ไม่ละมือ
แหม...อื้อหือโจนโลดแล่นบนความจริง
การอำลาอาวรณ์ในวันนี้
เป็นเหตุที่เธอ...ต้องจากฉัน
ฉันห่วงหาท้อแท้ใจยามจากกัน
ฉันใคร่ฝันขอให้เธออย่าจากไป...
มีคนที่เป็นมากกว่าและเจ็บมากกว่าเธออีกนะ ฉันจะเล่าให้ฟังว่าทำไมกลุ่มของแฟนเก่าของเพื่อนฉันถึงมาระรานฉัน เพราะฉันปกป้องเพื่อนคนหนึ่งชื่อ ดา จนเอาแม่เป็นนิยายเรื่อง ยิ่งกว่า...คำพิพากษา
ที่ต้องแต่เรื่องนี้เพราะเพื่อนคนนี้ต้องการที่จะบอกเล่าประสบการณ์ของตนเอง บอดเล่าเรื่องราวของภัยผู้ชาย และภัยของผู้หญิงด้วย
เรื่องมีอยู่ว่าดาเขารักกับนายสิบคนหนึ่ง ตอนนั้นเขาเป็นนักเรียนนายสิบ ซึ่งดาเพิ่งอกหักจากคนรักเก่าเพราะเขาเป็นเกย์ สุดท้ายก็มาคบกับผู้ชายคนนี้ ส่งให้เขาเรียน ซื้อนั่นซื้อนี่ให้ หมดเป็นแสนเลยนะ ไหนจะถอดของที่ตัวให้อีก บ้าใช่ไหมล่ะ ในยามที่รักเข้าตามันก็บอดด้วยกันทั้งนั้นแหละ ฉันเข้าใจดีจึงเป็นศิลาณีให้ตลอด ต่อมาใครเตือนก็ไม่เชื่อ ดาก็เลยแยกตัวจากกลุ่มเพื่อน ๆ และไม่ค่อยมาเรียน เก็บตัวไม่พูดไม่จา พอได้ยินเสียงโทรศัพท์ก็จะดีใจแล้วก็โทรกลับทุกครั้งโดยที่ผู้ชายคนนี้ไม่เคยเสียงเงินแม้แต่นิดเดียว มีแต่ได้กับได้ เมื่อผูกพันธ์กันมาก ๆ วันนึงก็เลยพลาดพลั้งไป เมื่อพลาดไปแล้วเธอก็ทุ่มเทและให้ทั้งกายและใจ
จู่ ๆ วันนึงเสียงเพลงของลิเดียร์ก็ดังขึ้น ดาก็เลยนั่งคิดพินิจพิเคราะห์ดูว่าทุกทีที่เขากลับอุดร ผู้ชายคนนี้ไม่เคยโทรกลับ ปิดเครื่องหนีบ้าง หากเปิดเครื่องก็ตัดสายทิ้งบ้างอ้างนู่นอ้างนี่สารพัด ในที่สุดก็โทรหาเพื่อนอย่างฉัน ปรึกษาทั้งน้ำตาตีโพยตีพาย แต่สิ่งที่ตีโพยตีพายนั้นกลับจริงทุกเรื่อง มาจับได้ว่าเขามีเมียแล้วชื่อโม จากนั้นเธอก็เริ่มคิดแล้วว่าจะเลิกหรือเปล่า แต่บังเอิญที่ดาเขาท้องและแท้งโดยไม่รู้ตัว ฉันเป็นคนพาดาไปหาหมอในวันที่เธอมาเล่าให้ฟังหลังจากแท้งไปได้ 2 วัน หมอบอกว่าเธอแท้งแล้ว เธอเสียใจมาก เมื่อมีผู้หญิงโทรมาระรานเธอครั้งแรก เธอก็พูดตรง ๆ กับผู้ชายคนนี้ แล้วก็ได้ความกระจ่างว่าเขาไม่ได้มีโมคนเดียว เขามีอีกหลายคน แล้วรู้ไหมเธอขอให้เขาเลิกแต่เขาไม่เลิก เขาบอกว่ารักเท่า ๆ กัน ไอ้เฮงซวย... ฉันก็เลยบอกว่าชีวิตของดายังดีกว่านายสิบกระจอก ๆ เสียอีก พ่อแม่ก็มีหน้ามีตา ตระกูลก็ใหญ่โต แล้วทำไมต้องมาจมปลักกับเดนมนุษย์คนนึงด้วย ในที่สุดดาก็ขอเลิกกับเขา แต่เขาก็อ้อนวอนขอร้องเธอ ในที่สุดก็กลับไปเป็นเหมือนเดิม แต่หลังจากคบกันต่ออีก 1 สัปดาห์เขาก็ทิ้งดาไป ให้ตายสิ...ไอ้นี่มันวอนตายซะแล้ว พอฉันบอกว่าเอาผิดมันได้ ดาก็ดันบ้าโทรไปบอกมันอีก แล้วเป็นไงรู้ไหม มันขอร้องว่าอย่ามาเอาเรื่องมันเลย เพราะมันกลัวหมดอนาคต ดาก็เชื่อจนกระทั่งวันนึงสั่งให้ฉันตามหาเพื่อนหลังจากผ่านมา 1 ปีเต็ม ๆ เพื่อนคนนี้คือโมเมียของมันนั่นแหละ ทำให้เรื่องราวใหญ่โต นังนุ่น กิ่ง อิ๋ว และเพื่อน ๆ ของมันก็โทรมาระราน ผลสุดท้ายฉันเองที่แลกซิมใช้และจวกพวกมันแบบผู้ดี ๆ แต่ก็ไม่ได้สะทกสะท้านสักนิด ณ วันนี้พวกนั้นยังระรานดาอยู่เลย น่าสงสารและน้ำเน่ามาก ๆ แต่จะทำไงได้ล่ะ...แถมไอ้เดนมนุษย์นั่นยังจะโทรมาด่าอีกนะ บอกว่าไม่รู้จัก ไม่เคยมีอะไรด้วย บอกว่าไปท้องกับใครไม่รู้แล้วจะมาจับตัวเอง ถุยไอ้ทุเรศ มันบ้า เลว ไม่รู้จะด่าอะไรดีเลย สารเลวที่สุดเลย แถมเมีย ๆ ของมันยังจะระรานอีกนะ เรื่องยิ่งกว่า...คำพิพากษา จึงเป็นเรื่องจริงที่เขียนทุกวันมีเรื่องที่นังนั่นด่าทุกวัน บังเอิญเสียงฉันเหมือนดา มันเลยคิดว่าฉันเป็นดา แล้วไงล่ะ พอมันรู้ว่าไม่ใช่มันก็โทรเข้าเบอร์บ้านแล้วก็ไปด่าให้ย่าของดาฟัง เขายิ่งเป็นโรคหัวใจอยู่ด้วย แต่ดีนะที่เขาใช้สติและพิจารณาว่าหลานเขาไม่ได้เป็นเช่นนั้น เขาจึงตัดสินใจจวกพวกมันเช่นกัน
แต่มันก็ไปตั้งหลักและโพสต์ด่าฉันแทนดาทุกเว็ปว่าฉันเสียซิงแล้ว ขายตัวบ้าง ไปทำแท้งบ้าง อย่างนั้นอย่างนี้ วิจารณ์งานเขียนเสีย ๆ หาย ๆ ด่าระรานอย่างคนไร้การศึกษา น่าไม่อายเลย เนี่ยคบคนเลวแบบนี้ก็ต้องเป็นแบบนี้ มันก็สมกันดี ให้มันเวียนกันอยู่ 5 สาว 1 ชายน่ะดีแล้ว สงสัยโลกนี้จะหาผู้ชายไม่ได้ก็เลยทำตัวแบบนี้แหละ มั่วกันไปสักวันคงเอดส์รับประทานเป็นแน่
เห็นไหมว่ามีคนหนักกว่าเธอเสียอีก ตัดอกตัดใจซะ คนเราล้มแล้วต้องลุกขึ้นสู้ หวังว่าคงเข้าใจนะ... อย่าล้มแล้วให้คนมาเหยีบยย่ำเหมือนดา จงสู้ ซึ่งตอนนี้ดาก็ลุกขึ้นสู้แล้วละ
เรามาเป็นกำลังใจให้นะ ขอให้ผ่านพ้นวิบากกรรมนี้ไปให้ได้ นึกถึงพ่อแม่ นึกถึงคนที่เลี้ยงดูเรา นึกถึงอนาคตของเรา นึกถึงคนที่รักเราอีกหลาย ๆ คน อย่าคิดสั้น อย่าจมอยู่กับปัญหา อย่าคิดว่าชีวิตเราไร้ค่า คนทุกคนมีค่าทั้งนั้นเพียงแต่เรายิ้มแล้วสู้ ลุกให้ได้ ถึงแม้ต้องยิ้มด้วยน้ำตาก็เถอะนะ...สู้เขานะ อย่าท้อแท้ ชนะอย่างผู้แพ้ดีกว่าแพ้อย่างผู้ชนะแล้วแสดงความเลวออกมาเหมือนกลุ่มนังดั้งแมบอุดรนั่น
อย่าวิ่งไล่ตามเขา จงหันกลับมามองดูตัวเองและคนในบ้าน จงมีชีวิตอยู่เพื่อตัวเราเอง อย่าแคร์ความรู้สึกของคนพันนั้น จงชนะใจของตัวเองให้ได้ อย่ายอมแพ้นะ อย่างน้อย ๆ เราก็เป็นศิลาณีให้ได้...
สู้เขา สู้ ๆ สู้ตายค่ะ...!!!!!
อย่าท้อต่อปัญหานะ...
มาเป็นกำลังใจให้แล้วละ อย่าร้องนะผู้ที่อกหัก
ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ
ปัญหามีไว้แก้ไม่ใช่เอาไว้วิ่งหนีนะ
สวรรค์ไม่ได้ตาบอดเสมอไปหรอก ถือว่าเป็นเวรกรรมที่เจอคนไม่ดี ถือว่าเขาไม่ใช่เนื้อคู่ของเรา...นะคะ
16 กันยายน 2549 12:32 น.
สุชาดา โมรา
งานเขียนเป็นงานสร้างสรรค์ คุณไม่มีอำนาจคัดลอก ตัดสินใจแทน หรือบงการชีวิตใคร
ดิฉันไม่เคยไปยุ่งกับคนของคุณ และไม่เคยข้องแวะกับคุณ ฉะนั้นจงอย่ามาถือวิสาสะจ้องมารังควาญดิฉัน หากคุณไม่คิดจะแก้ไขปรับปรุงตนเองก็จงอย่ามาระรานกันเสียดีกว่า และถ้าจะเป็นการดียิ่งคนที่เอ่ยปากว่าสูงส่งกว่าผู้อื่น พูดจาเหยียบย่ำผู้อื่นอย่างคุณน่าจะรู้จักใช้คำว่า "ขอโทษ" กับดิฉัน แล้วดิฉันจึงจะยอมจบเรื่องดี ๆ ดีกว่าไหม? คุณผู้ดีแปดสาแหรก ผู้ดีจริง ๆ เขาจะไม่วิ่งกัดคนอื่นเหมือนสิ่งมีชีวิตบางประเภทที่ใช้เฝ้าบ้าน ผู้ดีจริง ๆ นอกจากได้รับการศึกษาดี การอบรมสั่งสอนมาดีแล้วยังต้องประพฤติตนดี วางตัวดี ถูกกาละเทศะ ผู้ดีจึงต้องมิใช่ผู้ดีแต่กำเนิด หากแต่เป็นผู้ที่กระทำชอบด้วยดี และมุ่งกระทำดี มิมุ่งให้ร้ายผู้อื่นหรือทับถมผู้อื่น ๆ ทั้ง ๆ ที่มิทราบมูลเหตุมาแต่อย่างใด ผู้ที่ยึดถือยึดมั่นในตัวตนที่ไม่ใช่ของตนเองนั้นคือพวกที่กิเลสตัณหาเข้าครอบงำจิตใจ ผู้ชายเขามิใคร่ใยดีตัวแต่กลับมาอันธพาลวางก้างใส่ผู้อื่น ทั้ง ๆ ที่เขามิรู้เรื่องด้วย ทั้ง ๆ ที่เขาลูกโตจน 3 ขวบแล้ว ยังมาหาเรื่องเขาอีก น่าอนาจใจ รู้จักคำว่าขอโทษบ้างไหม หรือเกิดมาไม่มีใครอบรมจริยธรรมในข้อนี้ คนประเภทนี้ถือได้ว่ามิใช่สัตว์ประเสริฐ เพราะเป็นจำพวกสัก ๆ แต่ว่าคน คนไม่ทั่วสักที เหมือนการกวนขนมไม่เข้ากันฉันท์ใด ก็เอนกฉันท์นั้น ปุตุชนที่ดีพึงกระทำในเรื่องบัดสีนี่หรือ? แน่ใจนะว่าเป็นผู้ที่สูงส่งกว่าผู้อื่น มีฐานะและเกียรติยศเหนือผู้อื่น
ความเป็นแม่มิได้มาวัดที่ตรงนั้นหรอก ชีวิตของคนต้องมีการทำผิดพลาดบ้างสักครั้ง หากไม่มีผิดพลาดเลยย่อมไม่ใช่ชีวิต แม่ของคุณก็ต้องมีเรื่องที่ทำผิดพลาดได้ คุณเองก็เช่นกัน ลองถามใจดูว่าการจองล้างจองผลาญผู้อื่นมันดีแล้วหรือ? การที่จ้องมาระรานผู้อื่นเป็นสิ่งประเสริฐที่บรรพบุรุษของคุณสอนมาดิฉันก็ขออนุโมทนาด้วยในความทราม ต่ำอย่างหาที่เปรียบมิได้ แต่ถ้ากลับตัวกลับใจก็ทัน ไม่มีอะไรสายเกินไป พระเจ้ายังให้อภัย แต่ถ้าไม่กลับตัว สักวันหากคุณเป็นแม่คนก็ขอให้ชีวิตคุณทุกข์ทรมานด้วยน้ำมือลูกสาวคุณ หรือลูกชายคุณ หากมีสามีก็ขอให้เขาเป็นคนที่ต่ำช้า ดีมั๊ย เวรกรรมมันมีจริงและมันเร็วติดจรวดซะด้วยสิ ตัวคุณเองคงคิดว่าดิฉันอยู่กับคนที่คุณคิดว่าใช่ แสดงว่าตอนนี้คุณกำลังตกนรกในใจตนเองอยู่ เลิกคิดซะเถิด สวรรค์อยู่ในอก นรกอยู่ในใจ คุณเองกำหนดมันขึ้นมาทั้งนั้น หาใช่คนอื่นใดไม่ คุณเองที่จมกับความเจ็บช้ำ จมกับคนที่เขาไม่ใคร่ใยดีในตัวเอง กิเลสตัณหาเข้าครอบงำจิตใจทำให้กำหนดตัวตนของตัวเองไม่ได้ว่าอะไรถูก อะไรควร ฉันเป็นแม่คนก็จริง ลูกของฉันไม่เคยน่าสงสารสักนิด เขามีพร้อมทุกอย่างมิใช่อย่างที่คุณคิด คุณไม่รู้จักฉันเลยสักนิด แต่มาประเมินค่าคนอื่นทั้ง ๆ ที่ไม่รู้จักตัวตนของเขาเลย หากคุณเปลี่ยนเป็นคนใหม่ที่ดีขึ้นคงมีคนอยากจะคบหาคุณมิใช่น้อย และฉันไม่อยากต่อเถียงกับคนที่อ้างว่ามีการศึกษาแต่มีจิตใจต่ำช้าอย่างคุณ
Lovers
0 คน เลิฟสุชาดา โมรา
หน้าส่วนตัว
1082
