14 กรกฎาคม 2547 21:18 น.
สุชาดา โมรา
ฝากรัก...ให้แด่เธอ
ฝากหัวใจไปกับลมที่ลอยล่อง
แล้วกู่ก้องรำพันหวานไว้แทนเพื่อน
ดั่งสัญญาจากใจที่ให้ไว้ไปย้ำเตือน
ให้เป็นเหมือนเครื่องชูใจไว้ใกล้กัน
บทพิศวาสรักรำพันหวาน...
ดั่งน้ำตาลที่ส่งกลิ่นไปกับฝน
สิ่งที่หวังสิ่งที่คิดที่อดทน
แต่ได้ตมความช้ำ...ร้าวรานใจ
14 กรกฎาคม 2547 21:00 น.
สุชาดา โมรา
รักคือพลังอันสร้างโลก
รักคือบทโศกแห่งชีวิต...
รักคือความผิดหวัง...สมหวัง...ไปทุกสิ่ง
รักคือสิ่งที่ยิ่งใหญ่เหนือสิ่งใด
รัก รัก รัก รัก รัก รัก คำคำนี้
เป็นสิ่งที่บางคนอาจเจ็บปวด
รัก...คำนี้คำเดียวอาจทำให้คนลุ่มหลงและบ้าครั่ง
รัก...คำนี้คำเดียวอาจทำให้คนมีความสุขได้
รัก...คำนี้คำเดียวอาจทำให้คนชิงชังและอ้างว้าง
แต่รัก....ในทุก ๆ สิ่งคือความตราตรึงที่เกิดขึ้น
รัก...นี้แหละรักแท้...หาเปรียบรักใดเท่ารักแม่...
รักแม่นี่แหละประเสริฐที่สุด ดีที่สุดแล้ว
14 กรกฎาคม 2547 19:51 น.
สุชาดา โมรา
วินาทีแห่งรักชักนำชีวิต
ขีดลิขิตเส้นทางตามความฝัน
จุดประกายสร้างเสริมเติมพลัง
รักชักนำจุดกำเนิดแห่งความดี
เปรียบสายรุ้งโค้งยาวบนฟากฟ้า
ชักนำพาสองเราแต้มแสงสี
ขีดสายใยผูกผูกพันสร้างไมตรี
คูณทวีต้นรักตราตรึงใจ
แม้นกายไกลสุดฟ้ายังคิดถึง
เฝ้ารำพึงห่วงหาและฝันใฝ่
ถึงกาลเวลาจะผันแปลไปอย่างไร
แต่หัวใจยังมั่นคงเสมอมา
ดุจดวงใจที่แข็งแก่งดั่งภูผา
ให้สัญญาผูกพันธ์เสมอหมั้น
เป็นแรงใจให้กันทุกคืนวัน
เธอและฉันรักกันนิรันดร
14 กรกฎาคม 2547 16:12 น.
สุชาดา โมรา
เหงาเงินทองไม่เท่าเหงาความรัก
คนอกหักโหยหาน้ำตาไหล
เพิ่งประจักษ์ว่าขาดรักเป็นเช่นไร
แสนอาลัยรำพึงรักทุกคืนวัน
เคยสุขสันติ์หรรษาเวลาเที่ยว
นิ้วก้อยเกี่ยวความสัมพันธ์ไว้คงมั่น
ภาพรอยยิ้มเสียงเพลงที่เคยฟัง
พร้อมของขวัญที่เธอมอบไว้แทนใจ
กาลผ่านไปรักเริ่มร้างเป็นอย่างอื่น
เคยชู้ชื่นรอคอยวันสดใส
เพราะเธอเดินไปสู่เส้นทางไกล
แดนวิลัยแหล่งความรู้ภูมิปัญญา
ครั้นห่างไกลเธอร้างจากใจขมขื่น
กลั้นสะอื้นท้อแท้อาลัยหา
หยาดน้ำตาความรักที่มีมา
ไม่เหลือค่าความไว้ใจที่ให้กัน
วาเลนไทน์หวนระลึกถึงความหลัง
เหมือนยาสั่งเตือนจิตคิดสงสัย
แต่ไม่ว่ารักจะร้างนานเพียงไร
ก็ขอให้เธอมีสุขฉันก็สุขเท่านั้นพอ
หน้าส่วนตัว
976
Lovers
0 คน เลิฟสุชาดา โมรา
