17 กันยายน 2549 13:27 น.
สุชาดา โมรา
...........
๑. ฟังบทเพลงที่ผ่านเสียงกระซิบของสายลม...
ไม่รู้จะทำอย่างไร...เก็บไว้ไม่ได้อีกแล้ว...
เอ๋...เสียงไพเราะเหลือเกิน...แต่ทว่าฉันกำลังเดียวดาย
ในความเข้าใจ...ฉันกำลังเสียสละบางสิ่งบางอย่าง
ฉันเคยถูกหักหลังจากคนที่ฉันรัก...
เขาเคยไม่สนใจ ไม่ใยดี...
สุดท้ายแล้ว...เขากลับมา กลับมากับความเจ็บช้ำ
ที่ใครคนนั้นทอดทิ้งเขาไป
๒. ฉัน...ได้แต่ซับน้ำตาและความเจ็บช้ำ
แต่ฉันก็รู้ดีว่าเขาไม่เหลือเยื่อใยให้ฉันแล้ว
เขา...ขอกลับมาได้ไหม...
คำพูดกับจิตใจ...ไม่จริงใจสักนิด
๓. ฉัน...จึงเสียสละให้เขาไป ไปอยู่กับใครคนนั้น
ฉัน...ขอร้องให้ใครคนนั้นไม่ทิ้งเขาไป
โลกใบเก่า...กับความเจ็บช้ำที่ผ่านมา
ฉัน...ปล่อยให้เรื่องราวผ่านสายลมไป
โดยไม่คิดจะหวนกลับไป
.........................................
๔. ในที่สุด...ฉันก็เข้าใจกับคำว่าอกหัก
ในที่สุดเมื่อดอกไม้แย้มบานในช่วงฤดูหนาว
ความรักของฉันเริ่มผลิบานอีกครั้ง...
ซ้ำแล้วซ้ำเล่า...แล้วฉันก็เลือกในสิ่งที่ดีที่สุด
............สำหรับชีวิตใหม่..............
๕. บทเพลงแห่งรอยยิ้มและความรัก...
ไม่รู้จะทำอย่างไร เก็บไว้ไม่ได้อีกแล้ว...
อืม...แว่วผ่านสายลมมา...
ฉันประทับใจ...ทราบซึ้งในความรักกับความสำเร็จ
๖. เคยท้อแท้เสียใจ...เมื่อเจอใครสักคน
เข้ามา...เข้ามา...เข้ามาในชีวิต...แล้วจากไป
ประสบการณ์สำหรับการมีมิตรภาพ...
ฉันจำขึ้นใจ...ฝังลึกจนยากที่จะไม่คิด
แต่ฉันลุกขึ้นสู้อย่างอดทนต่อตนเอง
เราต้องอยู่เพื่อตนเองมิใช่คนอื่น
ฉันสู้...สู้กับความคิดและความอคติในใจ
ถึงจะเคยล้มและมีคนเคยข้าม
แต่ฉันก็สู้ไม่ถอย...ไม่ย่อท้อ
...............หวังเพียงใครสักคนที่เห็นใจ.............
๗. แล้ววันนี้...เขามาหยุดที่ตรงหน้า
เขาขอฉันแต่งงาน แต่ฉันปฏิเสธอย่างสิ้นเชิง
ฉัน...กำลังรอคนรักคนปัจจุบันที่กำลังเดินสาย
..................แจกการ์ดแต่งงาน...............
๘. คนรักเก่า...เขาพลาดเสียแล้ว
เขาคงจะรู้ดีกับความเจ็บปวดที่ฉันเคยได้รับจากเขา
ฉัน...ไม่เลือกเขา...เสียใจด้วยนะ...
ชีวิต...ฉันเข้าใจในวันนี้...
ฉันรู้ดี...ดอกไม้ที่เคยถูกทิ้งอย่างฉัน
กำลังเป็นดอกไม้ที่สวยงามอีกครั้ง...
๙. ไม่เป็นไรคนดี...ฉันเคยรักคุณ
แต่คุณ...ยังเป็นเพื่อนฉันได้
โปรดทบทวนเวลา...และทำความเข้าใจ
ว่าคุณเสียของที่ดีที่สุดในชีวิตไปแล้ว
อย่ากลับมาอ้อนวอนในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้...
คุณ...เป็นเพื่อนฉันเสมอ...และตลอดไป...
๑๐. ฉัน...มีชีวิตใหม่อีกครั้ง
หลังจากแต่งงาน...กับผู้ชายที่ดีที่สุด
มัลดีฟหาดสวรรค์กับสองเรา...
หลายคนคงอิจฉาในรัก...ของเรา
๑๑. แต่ฉันดีใจหลาย หลาย อย่าง
ฉันมีคุณเป็นสามีที่รัก...
ฉันมีอดีตคนเคยรักเป็นเพื่อน
ฉันมีเพื่อนมากมาย...มีแฟนคลับ...มีนักเรียน...มีเพื่อนร่วมงาน
ฉัน...อิ่มใจ...ที่มีรักที่สดใสอีกครั้ง
๑๒. กวีแห่งรัก...คือปรัชญาแห่งรัก
อนาคต...รอฉันอยู่...ส่วนคุณคืออดีตที่ฉันไม่อยากจะจดจำ
เพราะฉันเข้าใจว่าคนที่ฉันรักคนนี้...จะเข้าใจผิด
ชุดสีขาว...ดอกไม้สีขาว...กับห้องสวีทที่มัลดีฟ
......................รักของเราจะอยู่ชั่วนิรันดร์...............
16 กันยายน 2549 12:04 น.
สุชาดา โมรา
ขอบฟ้าอยู่ไกลเกินใครเอื้อม
รักหวานเชื่อมอยู่ไกลเกินไขว่คว้า
หมู่วิหกบินว่อนร่อนนภา
แต่ความเหว่ว้าอยู่ใกล้เราเพียงหยิบมือ
ร้อยความรักร้อยสายใยในใจฉัน
ยังคงฝันถึงเธอเสมอหรือ
เชื่อมความรักกับน้ำตาลใส่ใจเธอ
รักเสมอแนบใจไว้ใกล้กัน
16 กันยายน 2549 11:58 น.
สุชาดา โมรา
ดวงตาอ้างว้างเงียบเหงา
กลิ่นน้ำหอมบางเบาปลิวตามลม
จมูกนี้สูดดอมดม
ฤทัยหวั่นเกรงใจ
ฉันกลัวกลัวจะติดใจในกลิ่นเสียง
กลัวเกินห้ามใจ
แต่ฉันไม่หวั่นที่จะรักใคร
คนที่รักและเข้าใจฉันอย่างแท้จริง
.............................
ดวงตาคู่นี้มีสีแต่
แต่ฟากฟ้ารู้ดีแห่งไหน
น้ำค้างตกลงกลางห้วงฤทัย
ดวงตาหลั่งไหลสายน้ำทุกโมงยาม
อ๋อมิใช่เพียงน้ำตา
แต่ยืนมองลำธารแห่งความรัก
สายน้ำในภาพที่มองจากความประทับใจ
กระทบดวงตาของฉันและเขา
ปลาต่างต่างชนิด แหวกว่ายบนสายธารา
หยาดเพชรกระทบดวงตา
เป็นสายใยแห่งความผูกพันธ์
16 กันยายน 2549 11:55 น.
สุชาดา โมรา
สายน้ำจักเชี่ยวสักแค่เอื้อม
ย้ำเตือนความผิดในนที
ก่อนที่จะสายไปไกลเกินเต็มที
สายน้ำนี้จักแห้งเหือดหาย
สายน้ำบนหน้าฉัน
เป็นหยาดน้ำแห่งความทรงจำ
สุข ทุกข์ปะปนมา
ความรักความกรุณาจากคนรักฉัน
แต่ฉันกลับไม่เคยรักเขา
จนวันหนึ่งฉันเข้าใจเข้าใจในสิ่งที่เขากระทำ
เขาจึงมีความหมายสำหรับคนอย่างฉัน
มันดีฟ...หาดสวรรค์สำหรับสองเรา...
วันวานของเรา...
เรา...เรา...เรา
กับวันวิวาห์...ที่มีความหมาย
คำว่ารัก...ฉันให้เธอ
16 กันยายน 2549 11:52 น.
สุชาดา โมรา
.......
ก่อนพายุจะละลายเป็นสายน้ำ
ลมฝนหมุนสู่ยอดเขา
ผลัดเปลี่ยนความเหงาให้ทุเลา
แต่พายุเบาเบากลับพาใจฉันกล่อนเป็นธุลี
ยามมรสุมคลื่นลมสงบเงียบ
คารมเฉียบขาดเพียงใดฉันรู้ดี
เธอเป็นเหมือนภาพความทรงจำยังตราตรึง
ฉันอยากใคร่ย้อนวันกลับไป
วันนี้ วันนั้น วันไหนไหน
มันคงไม่มีอีกแล้วไม่มีอีกแล้ว
ภาพวันเก่าเก่ามะลายไปสิ้นในใจของเธอ
ผิดกลับใจของฉันที่ยังคงรอคอย
ฉันผู้หญิงที่โง่รักเธอ
ฉันผู้หญิงที่ลืมคนเลวอย่างเธอไม่ได้
ฉันผู้หญิงที่บ้าที่สุดในโลก
แต่ก็หวังว่าสักวันผู้ชายเลวเลวอย่างเธอ
จะกลับมามองฉันบ้าง
มองในสิ่งที่ถูกต้อง มิใช่ตราบาปที่เธอทิ้งไว้ให้
ฉันมีรักใหม่อีกครั้ง
ฉันกำลังจะแต่งงาน
ฉันกำลังจะไปเรียนแดนหิมะขาว
ฉันกำลังจะหอบรักใหม่แล้วโบยบินไปไกลแสนไกล
แต่ทว่าฉันยังลืมคุณไม่ได้สักครา
ทำไมคนเลวเลวอย่างคุณถึงทำให้ฉันหลง
สวรรค์ไม่เข้าใจเลย
วันเวลาผันไปไม่หยุดนิ่ง
รักครั้งใหม่ของฉันเริ่มก่อตัวดับมรสุมในใจ
รักครั้งนี้เป็นรักที่น่าชื่นชม
ฉันจึงมาหาความหมายของคำว่ารักแท้
เธอยังจะจูงมือฉันเดินต่อไปไหม
เธอพร้อมที่จะก้าวไปพร้อมพร้อมกันไหม
เขาตอบว่าใช่และจะเป็นแบบนี้ตลอดชีวิต
ฉันรู้สึกรู้สึกตึกตัก
หัวใจไม่คงที่ฉันรู้สึกรักอาวรณ์ อาทรเธอ
เธอทำให้ทุกทุกวันของฉันมีความหมาย
ฉันรักเธอ
ขอบคุณเพื่อน ๆ ที่ติดตามผลงานมาโดยตลอดนะคะ...
หน้าส่วนตัว
2764
Lovers
0 คน เลิฟสุชาดา โมรา
