15 กรกฎาคม 2547 17:30 น.
สุชาดา โมรา
คิดถึง คิดถึง คิดถึง
คิดถึง คิดถึง ถวิลหา
คิดถึง คิดถึง คนไกลตา
คิดถึง คิดถึง ทุกเวลานะคนดี
คิดถึง คิดถึง คิดถึง
คิดถึง คนที่ซึ่งห่างไกลคนนี้
คิดถึง รอคอยนานเป็นปี
คิดถึง ใครคนนี้...ไม่ห่วงใย
คิดถึง คิดถึง คิดถึง
คิดถึง เธอมากรู้ไหม
คิดถึง ห่วงหามากเพียงใด
คิดถึง ใยไม่มาหาเสียที
คิดถึง คิดถึง คิดถึง
ไม่รู้เธอไปอยู่ที่ไหน
ไม่เห็นกลับมาดูแลใจ
ปล่อยให้ฉันอ้างว้างอยู่คนเดียว
คิดถึง คิดถึง คิดถึง
เธอเคยแคร์ฉันบ้างไหม
จะปล่อยให้เหงาสักเพียงใด
รู้ไหมว่าฉัน...รักเธอ
15 กรกฎาคม 2547 16:33 น.
สุชาดา โมรา
รักเธอมากที่สุด
รักมากเกินกว่าจะหยุดยั้งไหว
รักเธอมากกว่าใครๆ
และจะรักเธอตลอดไปทุกวินาที
.........................................
อยากจะบอกว่ามีความรู้สึกดีๆที่จะให้
เป็นเพียงความในใจที่ที่เคยมีมา
อยากให้เธอเก็บรักษาความจริงใจที่ผ่านมา
เมื่อเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน
......................................
ไม่ใช่ส่วนหนึ่งแต่คือทั้งหมด
ที่ใจไม่เคยลดซึ่งความห่วงหา
เธอเป็นคนเดียวที่อยู่ในใจในสายตา
และมีความหมายเกินกว่าจะบอกเป็นคำสัญญาว่ารักจริง
..................................................
อยากบอกว่ารักเธอมากจากใจ
ถึงแม้ทำได้แค่คำว่าคิดถึง
แต่อยากให้ธอหันมามองกันนิดนึง
เธออาจรู้ซึ้งถึงคนที่หวังดี
ตั้งแต่วันนั้นผ่านมา
เหมือนเวลาไร้ค่าทกนาที
ความเหงาภายในใจที่มี
มันอาจหายดีถ้าเรา..ลองรักกัน
..............................................
อยากบอกว่าเธอนั้นน่า
รักอยากเข้าไปทักเมื่อได้เห็น
แอบมองเธอทุกเช้าเย็น
อยากจะขอรักเธอได้ไหม...
แต่ใจเรายังสื่ใจและสายสัมพันธ์มั่นคงเสมอ...
...........................................
15 กรกฎาคม 2547 16:20 น.
สุชาดา โมรา
หยาดตะวันที่ลับฟ้าจะลาโลก
ใจคนโศกเศร้าจิตเป็นหนักหนา
ความสมหวังพังทลายในพริบตา
อันขอบฟ้าโพ้นไกล...ไกลเกินไป
แสงแดดอ่อนอ้อนวอนในวันไหม่
เธอจากไปไม่เคยกลับมาสักหน...
ฉันรอรักรอคน...รอ...ทนใจ
แต่เหตุไฉนเธอลืมร้างห่างไกลกัน
ฝากสายลมที่ไม่เคยจะหยุดนิ่ง
ช่วยติติงเธอให้กลับมาหาฉัน
ฝากสายน้ำฝากสายใยไปให้เธอนั้น
ฉันจะจำไว้ว่าเธอ...คนหลายใจ...
15 กรกฎาคม 2547 16:10 น.
สุชาดา โมรา
สายลมพัดผ่านจิตใจ...
ความเหงายังคงมีอยู่...ฉันเหงา ท้อแท้เดียวดาย
ต้นหญ้าที่โอนอ่นผ่อนไปกับสายลมทำให้ฉันทึ่งอึ้งด้วยความเหงา
..................................
ฝัน...ฉันฝันอยากอยู่กับใครสักคนที่รักฉัน
อยาก...ฉันอยากจะอยู่กับรักที่สุขสันติ์
ไม่...ฉันยังไม่มีแฟนสักครั้ง
ฉัน...จึงอยู่เศร้าเดียวดาย...ไร้จุดหมายปลายทาง
ฟ้า...ไม่เคยมีตามองเห็น...
ฉัน...เศร้าเหงาหงอยจริง ๆ
แต่ก็มีอยู่สิ่งที่ฉันมีเสมอมา
...............รัก.................ใครบางคน...........แต่คนคนนั้นไม่รู้...........
15 กรกฎาคม 2547 15:18 น.
สุชาดา โมรา
อันสายธารทอดยาวเรามีรัก
สุดจะหักห้ามจิตคิดไฉน
คนมีรักเหมือสายรุ้งอยู่กลางใจ
เป็นอย่างไรก็จะรักเธอมั่นคง
มีความสุขสดใสวันหวานชื่น
เปรียบสายสัมพันธ์คงมั่นไม่ห่างหาย
ฉันและเธอจะรักกันจนวันตาย
ไม่เสื่อมคลายรักเธอนิจนิรันดร์
เป็นสายใยผูกพันธ์ความหวานชื่น
วันและคืนผ่านไปไม่หวั่นไหว
มีฉันและเธอเดินทางตามความเข้าใจ
ไม่ว่ายังไงก็รักรักทุกวัน
เธอเป็นคนดีที่สุดที่ฉันคบ
เธอเป็นเหมือนความสุขที่มอบให้
เธอเป็นดั่งสายน้ำที่กลางใจ
อุ่นละไมเมื่อได้รับรักจากเธอ...
หน้าส่วนตัว
1027
Lovers
0 คน เลิฟสุชาดา โมรา
