16 กรกฎาคม 2547 11:30 น.
สุชาดา โมรา
โอ้....ความรัก...
ศาสดาแห่งรักอยู่ไหนหนอ
เหตุใดก่อความรักขึ้นมาได้
มิรู้ว่ารักเกิขึ้นได้อย่างไร
แต่กลางใจฉันมีเธอก็เพียงพอ
.........................................
สุดขอบฟ้าสุดทะเลจะร้องขอ
ฉันนี้รอความฝันอันยิ่งใหญ่
สุดไขว่คว้าเอื้มมือตามเธอไป
แต่อย่างไรใครคนนี้ก็รักเธอ
จุดกำเนิดแห่งรักอยู่ตรงนี้
ตรงที่มีกำลังใจไว้เติมฝัน
ประจักษ์แล้วรักแท้ที่จีรัง
จุดไฟฝันเติมฟืนสร้างด้วยใจ
เปรียบเวลาที่ไม่เคยนอนหลับไหล
จึงทำให้เราไม่ลืมวันเก่าเก่า
ภาคภูมิใจที่ได้มีสองเรา
สุดคาดเดาความรักที่ยั่งยืน
จากอดีต-ปัจจุบันสู่อนาคต
คอยกำหนดความรักที่คงมั่น
เหมือนเป็นแรงจูงใจคอยผลักดัน
ทำให้ฉันมีชีวิตที่เบิกบาน
หมื่นฟ้าหมื่นทะเลเอามาสาน
เป็นตำนานรักร้อยรวมในเล่ม
จัดระเบียบความตามที่เป็น
ให้ได้เห็นรักเราชั่วนิรันดร์
ไม่มีดาวเต็มโหลมาพิสูจน์
แต่ขอปลูกผูกความสัมพันธ์ด้วยกลอนหวาน
เชื่อมโยงรักทุกมิติด้วยน้ำตาล
สร้างประสานเสริมสมัครอิ่มเอิบใจ
ขอให้เธอได้อ่านก่อนหลับใหล
ขอให้ฉันได้เข้าไปอยู่ในฝัน
เพียงเท่านี้ขอให้ฉันช่วยแบ่งปัน
ความคิดถึงจากในฝันให้แด่เธอ...
16 กรกฎาคม 2547 11:16 น.
สุชาดา โมรา
ความรักเราเปรียบโรงเรียนที่เรียนรู้
ความรักคือครูสอนศิษย์รู้หนังสือ
รักคือความรู้สึกที่ปรนปรือ
คือหนังสือที่เราอ่านอยู่ทุกวัน
ความรักคือสิ่งที่พร่ำสอน
คือละครบทเรียนชีวิตใหม่
ความรักที่เราอยากเรียนรู้มันด้วยใจ
รักฉันคือสายใยสื่อถึงกัน
ความรักทนแดดทนฝน
ถ้ารักกันต้องหัดอดทนอดกลั้น
ความรักคือไมตรีที่มีต่อกัน
รักของฉันจึงมอบไว้แทนใจ
รักมีคุณค่ายิ่งนัก...
รักคือพลังอันยิ่งใหญ่
รักคือสิ่งที่ตราตรึงอยู่ข้างใน
รักใสใสที่ฉันมี...มีเพียงเธอ
16 กรกฎาคม 2547 09:56 น.
สุชาดา โมรา
สายสะพานที่ทอดยาวดั่งสายรุ้ง
ขีดเส้นพุ่งผ่านฟ้าผ่าสายฝน
สายฟ้าผ่ากลางสะพานหักอับจน
สายรุ้งบนฟากฟ้าหักร้าวโรย
สัมพันธรักเชื่อมต่อดั่งสายฝน
ระอองบนฟากฟ้ากระทบแสง
เส้นรุ้งพรางแดงจ้าฝ่าโรยแรง
เส้นขีดแสงส่องสว่างกลางนภา
สายสะพานที่เคยหักกลับผูกติด
สัมพันธติดผูกพันธ์รักที่ปรารถนา
สายฟ้าผ่าอ่อนแรงหลบนภา
รักจึงมาดั่งสายรุ้งที่กลางใจ
ขีดสายรุ้งดังสะพานที่ยอแสง
สายแสดงความเชื่อมเติมสีสรรค์
สายใยรักสายสัมพันธ์ที่ผูกพันธ์
สัมพันธภาพเราคู่นิรันดร์ฉันและเธอ
15 กรกฎาคม 2547 18:10 น.
สุชาดา โมรา
พบเธอในความฝันอัศจรรย์เป็นหนักหนา
พบเธอเมื่อลืมตาเหมือนเป็นภาพที่หลุดลอย
อยากให้เธออยู่ใกล้...อยู่ในใจไม่เหงาหงอย
แต่จริงนั้นต้องทำหน้าละห้อยเพราะเจอเธอบ่อย ๆ มันบ่อยเกินไป...
...................................จริง ๆ นะ............................
15 กรกฎาคม 2547 18:02 น.
สุชาดา โมรา
เดินทางไปท้องทุ่ง ทานตะวัน
เริงร่าถ่ารูปกัน สุขล้น
ชมเขื่อนป่าสักชล สิทธิ์นา
สุขกับธรรมชาติล้ำ สดชื่นหาไหน
ประทับใจน้ำตก สวนมะเดื่อสด
รอบรู้หมดเรื่องโครง กระดูกนี้
องุ่นกวางไร่ยานา มากมี
ท่องลพบุรีชมชี้ แต่เช้ายันเย็น
โครงกระดูกที่กล่าวถึงคือที่บ้านโป่งมะนาว จ.ลพบุรี เป็นแหล่งข้อมูลประวัติศาสตร์แห่งใหม่ของโลก
หน้าส่วนตัว
973
Lovers
0 คน เลิฟสุชาดา โมรา
