27 กุมภาพันธ์ 2552 10:55 น.
สุชาดา โมรา
มนุษนี้ยากแท้หยั่งได้
ไป่ดีไป่ชั่วคือแท้พอกัน
เพื่อแท้กลับร้ายให้ปั้นชีวา
เพื่อแท้จริงแล้วกลับยากหาห้วง
ฤาชีวาวุ่นว้าพอร้ายคืนดี
มนุษย์นี้ยากแท้คือคน
มนุษย์ช่างมัวมนไขว่คว้า
ชาตินี้ทำกรรมสิ่งใด...
กรรมจักษ์สนองคืนวันพรุ่งรู้ฤาดี
ใจมนุษย์ช่างโหดร้ายชั่วช้า
คนทรามทรามจักร้ายสู้อื้อปาก
คนดีจักพ่ายเพราะคนทราม
คนร้ายบ่อนร้ายหามีผู้ดี
มนุษย์นี้มากหน้าหลายตา
หามิได้รู้ความชั่วคือดี
สักสักแต่นินทาว่าร้าย
ปากคอชอบให้ร้ายคือคนมากความ
มนุษย์นี้สุดยากที่จะเป็น
เป็นได้เพียงคนลำเค็นยากแท้
พวกหวังร้ายให้ใครทุกข์..พวกอมนุษย์แล
แลยากยากไซร้มนุษย์นี้
13 พฤศจิกายน 2549 19:32 น.
สุชาดา โมรา
โอ้....ความรัก...
ศาสดาแห่งรักอยู่ไหนหนอ
เหตุใดก่อความรักขึ้นมาได้
มิรู้ว่ารักเกิขึ้นได้อย่างไร
แต่กลางใจฉันมีเธอก็เพียงพอ
.........................................
สุดขอบฟ้าสุดทะเลจะร้องขอ
ฉันนี้รอความฝันอันยิ่งใหญ่
สุดไขว่คว้าเอื้มมือตามเธอไป
แต่อย่างไรใครคนนี้ก็รักเธอ
จุดกำเนิดแห่งรักอยู่ตรงนี้
ตรงที่มีกำลังใจไว้เติมฝัน
ประจักษ์แล้วรักแท้ที่จีรัง
จุดไฟฝันเติมฟืนสร้างด้วยใจ
เปรียบเวลาที่ไม่เคยนอนหลับไหล
จึงทำให้เราไม่ลืมวันเก่าเก่า
ภาคภูมิใจที่ได้มีสองเรา
สุดคาดเดาความรักที่ยั่งยืน
จากอดีต-ปัจจุบันสู่อนาคต
คอยกำหนดความรักที่คงมั่น
เหมือนเป็นแรงจูงใจคอยผลักดัน
ทำให้ฉันมีชีวิตที่เบิกบาน
หมื่นฟ้าหมื่นทะเลเอามาสาน
เป็นตำนานรักร้อยรวมในเล่ม
จัดระเบียบความตามที่เป็น
ให้ได้เห็นรักเราชั่วนิรันดร์
ไม่มีดาวเต็มโหลมาพิสูจน์
แต่ขอปลูกผูกความสัมพันธ์ด้วยกลอนหวาน
เชื่อมโยงรักทุกมิติด้วยน้ำตาล
สร้างประสานเสริมสมัครอิ่มเอิบใจ
ขอให้เธอได้อ่านก่อนหลับใหล
ขอให้ฉันได้เข้าไปอยู่ในฝัน
เพียงเท่านี้ขอให้ฉันช่วยแบ่งปัน
ความคิดถึงจากในฝันให้แด่เธอ...
11 พฤศจิกายน 2549 10:51 น.
สุชาดา โมรา
อีกนานแค่ไหนรักนี้ก็ยังอยู่
อยู่เป็นรักแท้เพื่อเธอเท่านั้น
ด้วยใจที่พร้อมให้เธอจากคนอย่างฉัน
และวันเวลาที่ยาวนาน ที่จะพอให้รอเธอ
และคงจะทำให้เธอได้รู้...
"ฉันนี่แหละที่รักเธอ"
29 ตุลาคม 2549 19:25 น.
สุชาดา โมรา
สายลมแสงแดดอันอ่อนละมุน
ใช่...ดวงตาฉันยังคงจ้องมองอยู่
เขาคนนั้นที่ฉันยังเชิดชู
ความสัมผัสของหัวใจ...
ใช่...ฉันยังคงยืนยัน
ใจของฉันไม่เคยจะเปลี่ยนแปลง
แรกเริ่มของใจ...ตราบจนวันนี้
ใช่...ฉันยังรับรู้และสัมผัสได้
รักที่เกิดขึ้น...รักจากใจ
เขายังคงอยู่ตรงนี้...
ใช่...ในเรือนร่างของฉัน
แรกเริ่มของการเป็นแม่...แรกเริ่มของความรัก
ใช่...ความรักจริง ๆ
17 กันยายน 2549 14:52 น.
สุชาดา โมรา
๑. ความรักเราเปรียบโรงเรียนที่เรียนรู้
รักเราอยู่กลางใจในหนังสือ
เอื้อมืออ่าน...ไม่ละมือ
แหม...อื้อหือโจนโลดแล่นบนความจริง
๒. การอำลาอาวรณ์ในวันนี้
เป็นเหตุที่เธอ...ต้องจากฉัน
ฉันห่วงหาท้อแท้ใจยามจากกัน
ฉันใคร่ฝันขอให้เธออย่าจากไป...
.........รักนักเรียนบ้านม่วงทุกคนค่ะ............
หน้าส่วนตัว
2661
Lovers
0 คน เลิฟสุชาดา โมรา
