22 กันยายน 2547 16:53 น.
สุกรบรรเลง
.....จะขอเป็น...ผู้แพ้...ตลอดไป....
.....ขอเป็นสอง....ในใจ....เธอที่ฝัน..
.....ขอเป็นรอง....ความรู้สึก...คนผูกพันธ์
.....ขอเพียงได้...แค่ฝัน...เท่านั้นพอ......
......ถ้าเธอเจ็บ..คนคนนี้...ยิ่งเจ็บกว่า..
.....ถ้าเธอเหนื่อย....คนคนนี้....อยู่ข้างเสมอ.
......ถ้าเธอล้ม...คนคนนี้...จะพยุงเธอ..
.......เป็นได้เสมอ..ทั้งผู้แพ้...และพระรอง..
22 กันยายน 2547 16:41 น.
สุกรบรรเลง
.....เจ็บนะ...ถ้ารู้ว่าเธอ...มีคนใหม่.....
.....ปวดนะ...ถ้ารู้ว่าใคร....ไปจากฉัน...
......เศร้านะ...ถ้ารู้ว่าใคร...ไม่มีกัน....
.......ซึมนะ...ถ้ารู้ว่าวันนี้.....ไม่มีเธอ....
......ใช่ซิ...ตัวฉันมัน...คือคนโง่..
......ใช่ซิ...ตัวฉันมัน....ได้แค่ฝัน...
......ใช่ซิ....ลืมวันคืน....เคยมีกัน...
.....ใช่ซิ.....ลืมคำนั้น......ฉันรักเธอ....
22 กันยายน 2547 16:32 น.
สุกรบรรเลง
....ฝนเจ้าเอย..ใยจึง..ล่วงหล่นมา..
....หรือเพราะว่า...เจ้าเศร้า...เหมือนตัวฉัน..
.....น้ำตาตก..คิดถึงใคร..ทุกคืนวัน..
....ลมผ่านผัน....ความคำนึง...ถึงแต่เธอ...
.....หรือว่าฝน...คิดถึง...คืนลมหนาว..
......หรือว่าฝน....คิดถึงดาว....เหมือนกับฉัน..
.....หรือว่าฝน.....เฝ้าคิดถึง...เจ้าดวงจันทร์..
......หรือว่าฝน...คิดถึงฉัน....พลันตกมา...
.....
22 กันยายน 2547 07:27 น.
สุกรบรรเลง
........มาถึง...อีกแล้ว...รุ่งเช้า....
........มาเจอ...ความเหงา....ใช่ใหม....
.........มาพบ....กับความ.....เศร้าใจ.....
.........มาจาก...ไปไกล......ความคำนึง...
........ยามเช้า...ความเหงา..บานสะพรั่ง...
.........ยามสาย....ความอ้างว้าง...โตสดใส....
..........ยามบ่าย....ความหดหู่.....อยู่ไม่ไกล...
............ยามเย็น.....คงคอยใคร....ที่เฝ้ารอ.....
หน้าส่วนตัว
349
