18 มกราคม 2550 12:24 น.
สืบพงษ์
ดอกไม้จะบานวันพรุ่ง
ยามรุ่งจะเกิดเเสงฉาน
พรุ่งนี้จะมีตะวัน
เเลฉันก็จะกลับไป
รอฉันรอก่อนนะเเม่
อีกเเค่วันเดียวรอได้
รออีกสักครึ่งอึดใจ
เเล้วจะคลาไคลกลับเรือน
ยังก่อนคืนนี้เหน็บหนาว
ขืนคาวกระหน่ำเชือดเฉือน
ย่ำรุ่งจะมุ่งสู่เรือน
ดูเดือนต่างพักตร์ก่อนนา
...........................................................................................................
ดอกไม้บานเเล้ววันนี้
ฟ้ามีตะวันส่องฉาน
ยังเเต่ยายเเก่ดักดาน
เหมือนไร้วิญญาณเหม่อมอง
น้ำตาอาบนองเนืองหน้า
อุรารานร้าวเศร้าหมอง
วาดฝันละเมอเหม่อมอง
กวาดตามองสองข้างทาง
กี่ปีเเม่นี้รอได้
หากยังมิตายเสียก่อน
จากเช้ากลายสายบ่ายคลอน
จนตะวันรอนลับไป...........
17 มกราคม 2550 11:08 น.
สืบพงษ์
เเว่วสำเนียกเพรียกหานิจจาเอ๋ย
โอ้อกเอยวังเวงวิเวกหา
ครั้นเเลเหลียวให้เปลี่ยวเสียววิญญาณ์
เห็นเเก้วตาวับวับเเล้วลับไป
พี่จำจากพรากเเก้วลาเเล้วเจ้า
พี่เเสนเศร้ายินเสียงสำเนียงไหม
หากชีวีพี่รอดไม่วอดวาย
หากมิตายคงกลับมิลับนาน
***อันธรรมเนียมนิราศลาคลาดเคลื่อน
จะลาเพื่อนรึก็ไม่จะใช่ที
ฤาจะลาชนกชนนี
ก็ไม่ถึงฤดีเหมือนลาเรียม***
เเฮะ แฮะมาใหม่ ขอเปิดตัวด้วยนิราศ
เวลาน้อยเเต่งได้นิดช่วยติชม
หน้าส่วนตัว
1111
