17 มิถุนายน 2549 21:05 น.
สี่แยก
เมื่อหัวใจสมหวังยังมีสุข
ไม่ว่าลุกยืนนอนนั่งทั้งฝันหา
ลมหายใจเข้าออกบอกทุกครา
คิดถึงกว่าผู้ใดก็ไม่ปาน
แต่ไม่นานกาลเปลี่ยนไปไม่เหมือนเก่า
ที่เคยเฝ้าเอาใจให้หักหาญ
ยิ่งอยู่ใกล้กลับทำให้ใจรำคาญ
คืนวันผ่านเท่าใดให้ระอา
ในโลกนี้ไม่มีอะไรแน่
รักที่แท้ยังแปรไปไม่ห่วงหา
ปล่อยให้เป็นตามจังหวะเวลา
จะรู้ค่าความหมายหายมืดมัว
17 มิถุนายน 2549 10:22 น.
สี่แยก
เมื่อวานเธอบอกว่าขาดฉันไม่ได้
วันนี้เธอกลับหายหน้าหาไม่เห็น
พรุ่งนี้จะตั้งตารอเช้าจรดเย็น
เพราะเธอเป็นยิ่งกว่าลมหายใจ
มาวันนี้เธอเปลี่ยนไปไม่ยอมบอก
ทำให้ชอกช้ำระกำหม่นไหม้
หากรู้แต่แรกจะได้ไม่มีใจ
มอบรักให้ดูไร้ค่าราคาไม่มี
เมื่อรักมาทายทักชักเจ็บลึก
เพิ่งรู้สึกเมื่อเปลี่ยนไปไม่เหมือนที่
แรกรู้จักรักกันนั้นสุขดี
พอนานทีเธอเปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม
16 มิถุนายน 2549 08:26 น.
สี่แยก
พอให้หวยอยู่บนดินแทบสิ้นชื่อ
ตัวไหนลือกันจังยังควานหา
แม้ต้องทุ่มสุดตัวมัวอุรา
ยอมแม้ค่ากับข้าวก็ร้าวราน
วันที่หนึ่งกับสิบหกยกเว้นไว้
กิจการงานใดก็ไม่สาน
เพราะเที่ยวไปขอหวยอวยบนบาน
ทิ้งลูกหลานครอบครัวไม่กลัวเกรง
หากตัดใจเลิกบ้าท้าพนัน
จะสุขสันต์ไม่มีใครมาข่มเหง
พยายามลดละเลิกด้วยตนเอง
คนดีเก่งจะได้รับคืนกลับมา
15 มิถุนายน 2549 11:21 น.
สี่แยก
แม้เป็นเพียงเศษดินถิ่นธุลี
ใจภักดีมิหน่ายหมายสุขสันต์
ช่างเป็นบุญอุ่นไอในชีวัน
มีพ่อนั้นห่วงใยในประชา
หกสิบปีที่ผ่านนั้นนานนัก
พ่อพิทักษ์รักไกลไปยิ่งกว่า
ถึงดินแดนแร้นแค้นไม่ระอา
พ่อบุกป่าฝ่าถึงซึ้งในใจ
ช่วยขจัดปัดเป่าเราเดือดร้อน
ให้ทุกข์ผ่อนเพราะพ่อเอาใจใส่
เปลี่ยนน้ำตาเป็นรอยยิ้มพริ้มทั่วไทย
ถวายชัยพ่อหลวงดั่งดวงชีวา
14 มิถุนายน 2549 21:20 น.
สี่แยก
ช่วงงานฉลองสิริราชสมบัติ
ได้ขจัดปัญหาน่าปวดหัว
ทั้งเหตุการณ์น่าขยาดและหวาดกลัว
เหนือใต้ทั่วทุกถิ่นสิ้นเรื่องราว
อยากให้เป็นเช่นนี้ไม่มีเปลี่ยน
แม้วันเวียนเปลี่ยนผ่านฝนร้อนหนาว
อยากเห็นทุกที่สามัคคีดียืนยาว
จะเป็นข่าวที่ดีมีสุขใจ
ทั้งจะเป็นของขวัญอันล้ำค่า
ให้พ่อหลวงสุดบูชาหาค่าได้
อยากเห็นรอยยิ้มพ่อต่อเรื่อยไป
เราคนไทยสามัคคีพ่อดีทรวง