21 ธันวาคม 2553 17:46 น.
สีเมจิก
อีกาดำ ธรรมดา ตามองเห็น
สิ่งนั้นเป็น ปกติ มิผิดเพี้ยน
กาลสมัย บรรจบ ครบรอบเวียน
สมเด็จฯ เขียน จารึกร้อย ฝากถ้อยความ
ช่วงเวลา ถิ่นกาขาว ในราวนี้
ผู้คนมี ความเห็นผิด น่าคิดถาม
มองอีกา ตัวมืดคล้ำ ดำวับวาม
พิศว่างาม ขาวดังหงส์ น่าปลงใจ
เห็นสีดำ เป็นขาว ราวสวรรค์
หมื่นร้อยพัน อวิชชา มาครอบไว้
กระเบื้องแผ่น ฟูฟ่อง ล่องลอยไป
น้ำเต้าไหล ถอยจมลง ในคงคา
ผีโขมด จากป่าวิ่ง สิงสู่เมือง
คนเล็กเขื่อง ทำโตใหญ่ ได้พรรษา
ปราชญ์บัณฑิต เดินถอยร้าง ห่างเมืองมา
มุ่งเข้าป่า หาธรรมะ ประดับตน
20 ธันวาคม 2553 13:03 น.
สีเมจิก
หากเธอเป็น เช่นตะวัน อันงดงาม
จะไม่ถาม ยามแสงส่อง ต้องตาฉัน
จะไม่กลัว ความร้อนแรง แห่งตะวัน
จะขอปัน ปีกรัก ให้พักใจ
รักไม่รัก ไม่เป็นไร ฉันไม่ว่า
บนท้องฟ้า ทะเลดาว สกาวใส
ปีกบางๆ แห่งรัก จักบินไป
เก็บดาวไว้ เป็นคำตอบ มอบเพียงเธอ
นิยามรัก บนโลกนี้ มีแสนล้าน
แม้จะอ่าน ผ่านหนังสือ ถือเสมอ
รักคือหนึ่ง ตัวอักษร ตอนพบเจอ
รักคือเธอ ที่ฉันพบ ประสบมา
ใต้ผืนฟ้า เพียงหนึ่งนั้น ตะวันเดียว
ผืนป่าเขียว งดงาม ข้ามภูผา
ร้อยทะเล สายลมอุ่น หมุนเวียนมา
ที่ตรงหน้า รักของฉัน เธอนั่นเอง
19 ธันวาคม 2553 12:25 น.
สีเมจิก
ผีเสื้อน้อย กระพือปีก หลีกเกสร
เรณูว่อน ฟุ้งปลิว ดังริ้วคลื่น
ลมใต้ปีก พัดแผ่ว แว่วดังครืน
กลีบดอกชื้น พลิ้วขยับ เคลื่อนรับตาม
สายลมแผ่ว ดอกไม้ไหว ใกล้ขุนเขา
ฉายแสงเงา สะท้อน ลมร้อนข้าม
จากที่หนึ่ง สู่ที่หนึ่ง ซึ่งงดงาม
พยับตาม แดดลม ผสมกัน
เหตุการณ์หนึ่ง แน่นอน เกิดก่อนใด
มองเห็นได้ ด้วยตา เวลานั้น
ร้อยล้านสิ่ง หลายเรื่อง เนื่องตามพลัน
ด้วยเหตุนั้น จึงมี เหตุนี้เป็น
ทฤษฎี ไร้ระเบียบ เปรียบเปรยว่า
เรื่องตรงหน้า มองกัน สัมพันธ์เห็น
ทั้งเราเขา สรรพสิ่ง นิ่ง เคลื่อน เป็น
เกี่ยวโยงเช่น เนื้อเดียวกัน อย่างนั้นเอง
14 ธันวาคม 2553 19:54 น.
สีเมจิก
ผมเอนกาย เบาะหลัง นั่งแท๊กซี่
รถวิ่งรี่ ธรรมดา เลนขวานั้น
แต่จู่ๆ เกิดเหตุการณ์ พาลประหวั่น
รถหนึ่งคัน พุ่งมา ตัดหน้าเรา
โชว์เฟอร์เหยียบ เบรคมิด รถชิดกัน
ยังเบรคทัน หากชน จนต้องเศร้า
คนขับรถ ตัดหน้า ด่าใส่เรา
ถ้อยคำเขา หยาบคาย ส่ายหัวคลอน
แต่โชว์เฟอร์ กลับยิ้ม ปริ่มไมตรี
แถมถ้อยถี ดีให้ หาใจร้อน
หันกลับมา บอกว่า อย่าอาวรณ์
จงถอดถอน เรื่องเพลีย เสียอารมณ์
เขากล่าวว่า คนนั้น มันมีทุกข์
ไร้ความสุข ด้วยขยะ มาสะสม
เขาเตรียมพร้อม ทิ้งคลาย หายเศร้าตรม
อย่าค้อมก้ม หัวรับ กลับใส่เรา
ชีวิตสั้น เกินกว่า มาทุกข์ใจ
ขืนปล่อยให้ เขาผละ ขยะเขา
ขนทั้งคัน วิ่งล้ม ถมทับเรา
อาจต้องเศร้า ด้วยขยะ ปล่อยละวาง
13 ธันวาคม 2553 21:00 น.
สีเมจิก
เท่ากับ 7 + y หมายความว่า
y จะพา x เปลี่ยน เพี้ยนตามนั้น
ถ้า y เพิ่ม x เพิ่ม เติมตามกัน
หาก y พลัน ลดค่า x ว่าตาม
ฉันคือ x เธอ y ทายถูกเป๊ะ
อาโนเนะ รักจัง ฟังเธอถาม
หากรักเธอ คือ 1 ชั่วโมงยาม
รักฉันตาม ค่า 8 เพิ่ม mass เลย
เปรียบเธอเป็น ตัวแปร อิสระ
ส่วนฉันล่ะ ตัวแปรตาม นิยามเผย
เธอไปไหน ฉันไปนั่น นั้นเหมือนเคย
คำพังเพย ชี้นกไม้ เป็นได้จริง
สมการ อ่านค่า ว่าอย่างไร
รักใสๆ ของฉัน เกินค่ายิ่ง
ฉันรักเธอ มากกว่า ค่าอ้างอิง
ถ้าเธอวิ๊ง ฉันว๊าว ราวตัวแปร
หน้าส่วนตัว
4909
