28 ธันวาคม 2553 01:35 น.
สีเมจิก
มองวันวานหวานใสหัวใจเพลิน
พูดแล้วเขินเรื่องเล่ามันเก่านัก
หลายสิ่งอย่างต่างไปไม่รู้จัก
ยินเสียงทักอดีตแว่วผ่านแผ่วมา
ตุ๊กตุ่นตัวขุ่นแดงมาแปลงร่าง
พวงหนังยางเป่ากบนั่งครบขา
อุลตร้าแมนย่อยืน ปืนแก๊ปตรา-
เสือภูผา แก๊ปเม็ดสิบเจ็ดอัน
แผ่นเสียงห้างเมโทรของโบราณ
หมุนวนผ่านปลายเข็มเล่มแหลมนั้น
เอสวิส คลิฟ ริชาร์ด มาดมะกัน
หยิบรอนสันหยดใส่ไฟแช็คพลาง
โหลกดใข่ใส่เหรียญหมุนเวียนกด
ไข่กลิ้งปลดร่วงลงตรงด้านล่าง
เรือป๊อกแป๊กเทียนใส่ไว้ตรงกลาง
วิ่งขอบอ่างวนแข่งแสงแวววาว
ย้อน พ.ศ. เพลินจิตคิดเล่นๆ
ย้อนตัวเป็นอดีตผ่านกาลหนุ่มสาว
รุ่นพ่อแม่ย่าดูปู่เฟี้ยวฟ้าว
ณ บัดนาว เพลินวาน ผ่านชะอำ
24 ธันวาคม 2553 18:10 น.
สีเมจิก
เมล็ดพันธุ์ซุกซนหล่นที่ใด
มวลแมกไม้ไพรพฤกษ์ย่อมคึกคัก
น้ำดินดีโตงอกออกรวงฝัก
ดอกแห่งรักเบ่งบานตระการตา
ขยายช่อต่อกิ่งมอบสิ่งดี
มิตรไมตรีแต่งเติมเพิ่มคุณค่า
รอเก็บเกี่ยววันหนึ่งถึงเวลา
ห้องอุราส่งคลื่นชุ่มชื่นใจ
สร้างฟาร์มสุขหนึ่งฟาร์มงามบรรเจิด
ก่อกำเนิดความสุขสนุกได้
เขาและฉันเธอมาช้าอยู่ใย
พรวนดินใส่ปุ๋ยจิตคิดดีงาม
ปลูกใจในฟาร์มสุขช่วยรุกเร้า
แมลงเหงาเศร้าศร้อยพลอยโดดข้าม
วัชพืชเพลี้ยหนอนไชชอนฟาร์ม
ฉีดพ่นความสุขไล่หนีไปเลย
22 ธันวาคม 2553 13:39 น.
สีเมจิก
เธอกับฉัน นั้นเป็น ประเด็นหนึ่ง
ต่างซาบซึ้ง พึ่งพา มนตรารัก
ด้วย demand ผ่านเส้น กฏเกณฑ์หลัก
งดงามนัก ยามเลื่อน ขีดเคลื่อนมา
Demand เปรียบ ผู้รับ นับเดือนดาว
เพริศพริ้งพราว ราวสวรรค์ บนชั้นฟ้า
Supply เปรียบ ผู้ให้ ในดารา
ปรารถนา เธอมีสุข ทุกนาที
ใจทั้งสอง คล้องเกี่ยว เกินเลี้ยวลัด
สองเส้นตัด นัดหยุด ตรงจุดที่
ดุลยภาพ บรรเจิด เกิดทันที
ความรักนี้ สวรรค์มอบ ตอบแทนกัน
เศรษฐศาสตร์ แห่งรัก ประจักษ์จิต
ยังศักดิ์สิทธิ์ เที่ยงตรง คงภาพนั้น
กราฟเส้นสาย พรายสวย ด้วยแบ่งปัน
ดังภาพฝัน วันที่ มีสองเรา
21 ธันวาคม 2553 17:46 น.
สีเมจิก
อีกาดำ ธรรมดา ตามองเห็น
สิ่งนั้นเป็น ปกติ มิผิดเพี้ยน
กาลสมัย บรรจบ ครบรอบเวียน
สมเด็จฯ เขียน จารึกร้อย ฝากถ้อยความ
ช่วงเวลา ถิ่นกาขาว ในราวนี้
ผู้คนมี ความเห็นผิด น่าคิดถาม
มองอีกา ตัวมืดคล้ำ ดำวับวาม
พิศว่างาม ขาวดังหงส์ น่าปลงใจ
เห็นสีดำ เป็นขาว ราวสวรรค์
หมื่นร้อยพัน อวิชชา มาครอบไว้
กระเบื้องแผ่น ฟูฟ่อง ล่องลอยไป
น้ำเต้าไหล ถอยจมลง ในคงคา
ผีโขมด จากป่าวิ่ง สิงสู่เมือง
คนเล็กเขื่อง ทำโตใหญ่ ได้พรรษา
ปราชญ์บัณฑิต เดินถอยร้าง ห่างเมืองมา
มุ่งเข้าป่า หาธรรมะ ประดับตน
20 ธันวาคม 2553 13:03 น.
สีเมจิก
หากเธอเป็น เช่นตะวัน อันงดงาม
จะไม่ถาม ยามแสงส่อง ต้องตาฉัน
จะไม่กลัว ความร้อนแรง แห่งตะวัน
จะขอปัน ปีกรัก ให้พักใจ
รักไม่รัก ไม่เป็นไร ฉันไม่ว่า
บนท้องฟ้า ทะเลดาว สกาวใส
ปีกบางๆ แห่งรัก จักบินไป
เก็บดาวไว้ เป็นคำตอบ มอบเพียงเธอ
นิยามรัก บนโลกนี้ มีแสนล้าน
แม้จะอ่าน ผ่านหนังสือ ถือเสมอ
รักคือหนึ่ง ตัวอักษร ตอนพบเจอ
รักคือเธอ ที่ฉันพบ ประสบมา
ใต้ผืนฟ้า เพียงหนึ่งนั้น ตะวันเดียว
ผืนป่าเขียว งดงาม ข้ามภูผา
ร้อยทะเล สายลมอุ่น หมุนเวียนมา
ที่ตรงหน้า รักของฉัน เธอนั่นเอง
หน้าส่วนตัว
3553
