21 มกราคม 2555 06:41 น.
สีอำพัน
ไม่ยิ่งใหญ่ เทียบค่า พญาไม้���
��� ต้อยต่ำไร้ ราคา ค่าควรมอง
อย่างเจียมตัว เจียมใจ ไม่ผยอง��� ���
คำยกย่อง สรรเสริญ เกินคำนึง
ไม่ยกตน ดีเด่น เช่นกล้วยไม้��� ��
� ผล-ยอดใบ หาไม่ ติดตราตรึง��� ���
แค่ต้นหญ้า ให้หน้าดิน เป็นที่พึ่ง��� ���
เอื้อมฝันถึง เพราะอ่อนลู่ สู้ลมแรง
20 มกราคม 2555 07:23 น.
สีอำพัน
หลงลำพองมองตัว ว่าเก่งกาจ
ไปบังอาจเล่นกับไฟในเกมส์รัก
ปล่อยสัมพันธ์งอกเงยเลยประจักษ์
ว่าสุดหักห้ามใจถอยยอมปล่อยทิ้ง
เคยลำพอง มองตัวเองเจ๋งใช้ได้
คอนโทรลได้ ถึงเวลาข้าก็ชิ่ง
เคยผยองใจกลับพ่ายหมดลายสิงห์
รู้ค่าจริง เมื่อทุกสิ่งสายเกินควร
ถึงเวลาเจ้ามาลาร้างไกล
อกข้างในแสนวิโยคโศกกำสรวล
ล้วนแต่เหตุเกืดจากตนผลทั้งมวล
เฝ้าคร่ำครวญชวนสมเพชเวทนา
ซึ้งแล้วเจ้า เฝ้าคิดหาล้าจิตป่วน
อยากคืนหวนสิทธิ์ดั่งเช่นที่เป็นมา
ไกลเกินฝันย้อนวารีคืนเวลา
คงต้องหาปาฏิหารย์บันดาลคืน
.
20 มกราคม 2555 07:00 น.
สีอำพัน
ราตรีโชย ระโรยริน กรุ่นกลิ่นไกล
จู่โจมใจ หอมหวล รัญจวนจิต
ชื่นอันใด ดลใจ ให้ครุ่นคิด
อยากทวงสิทธิ์ ชื่นเชยเช่น ที่เป็นมา
��������� มิบ่อยครั้ง นั่งเรียงร้อย ถ้อยอักษร
พร่ำคำอ้อน คนดี ที่ห่วงหา
อยู่แห่งหน ตำบลใด ใยร้างลา
ยามนิทรา ยังเหมือนเจ้า เฝ้าเคียงกาย
������� ไกลสุดหล้า บอกฟ้า ข้าฝากเสียง
หวังแค่เพียง เสียงลำนำ บอกความหมาย
ถึงคนดี ที่รอวัน ด้วยฝันร้าย
หวั่นไม่วาย ใครคั่นกลาง ระหว่างเรา
20 มกราคม 2555 06:54 น.
สีอำพัน
สุดท้ายความพ่ายแพ้เกิดแก่ใจ
เข้มแข็งไว้ใช้ขันติมิเป็นผล
เงาอารมณ์ลึกล้ำครอบงำตน
สุขเหลือล้นปนวุ่นวายอยู่ภายใน
สู้ยึดมั่น ในเหตุเจตจำนงค์
ถือมั่นคง แน่วจิตไม่คิดไหว
มาวันนี้เอ๊ะนี่เราเป็นไร
เคยมั่นใจกลับไหวหวั่นพลันเอนลง
���� เฝ้าถามใถ่ใจตนสับสนนัก
เป็นเพราะรักหรือเหงาทำเราหลง
บ้าสิ้นดีใจเอยเคยมั่นคง
รักหรือหลงใช้เวลาค้นหาเอา
18 มกราคม 2555 23:31 น.
สีอำพัน
กี่คืนค่ำยังคงย่ำซ้ำกับรอย ��� ���
หงอยใจเหงาเศร้าจิตฝ่อท้อยังหวัง
กี่วันเคลื่อนกี่เดือนคล้อยเฝ้าคอยฟัง���
นับปียังอดทนพอรอข่าวเธอ
ทุกข์สุขใดเพียงขอพอรู้ข่าว��� ���
ถึงเรื่องราวคนไกลห่วงใยเสมอ
ขออย่าชิงชังปล่อยให้คอยเก้อ��� ���
ทุกข์ใดเจอบอกข่าวกันฉันจะมา
หน้าส่วนตัว
3379
