17 มกราคม 2555 14:12 น.
สีอำพัน
...ย่างเมษา สิ้นเหมันต์ คิมหันต์เยือน
แดงกลาดเกลื่อน งิ้วจาน บานเต็มนา
ทั่วท้องทุ่ง รองเรือง เหลืองทาบทา ��
ดูตื่นตา ส้มแสด กลางแดดแรง
...สงกรานต์ใกล้ ใจผู้เฒ่า เฝ้าอาดูร
ดั่งดอกคูน ลมพัด ช่อกวัดแกว่ง
ร้อนใดใด ไม่เท่า หัวใจแล้ง
อยู่หนแห่ง ไหนหนอเจ้า ผู้เฒ่าคอย
...อันแม่นี้ เปรียบวัย ไม้ใกล้ฝั่ง
ยังคงหวัง ถึงท้อแท้ ไม่ท้อถอย
กี่ลำเค็ญ ลำบาก ฝากริ้วรอย
ที่หนังห้อย ทุกหยาดเหงื่อ เพื่อลูกยา
...ถึงสงกรานต์ เบิกบานที ปีละหน���
สู้อดทน คอยเฝ้า วันเจ้ามา
ครั้นเจ้ากลับ ลิ้นรับรู้ รสข้าวปลา
ที่อ่อนล้า พลันเหือดหาย ไร้ร่องรอย
�...ถึงกำหนด ลูกต้องกลับ ลับลาต่อ
แม่สุดฝ่อ ตรมเศร้า ใจเหงาหงอย
ได้แต่หวัง พรุ่งนี้ ที่เฝ้าคอย
ยังมีบ่อย ถึงอีกที ปีถัดไป
คิดถึงแม่จ๋า...อยู่ให้ครบร้อยปีก่อนนะแม่นะ
17 มกราคม 2555 14:08 น.
สีอำพัน
ช่วงเวลา สองปีที่ผูกพันธ์
ผ่านคืนวัน ข้ามเวลา มาด้วยดี
ร่วมทุกข์สุข ด้วยกัน ทุกวันวี่
มาบัดนี้ คนเคยใกล้หายจากจร
รู้บ้างไหม มีใคร คอยห่วงหา
ไปไม่ลา เจ้าหายหน้า ใครอาวรณ์
สักเพียงคำ อยากให้มาบอกลาก่อน
โศกอาทร ถึงเจ้า เคยเคล้าเคียง
ใจแว่บคิด ทุกที ที่สองเรา
เคยหยอกเย้าทุกค่ำเช้าเฝ้าส่งเสียง
หนักเหนื่อยเศร้า ก็บรรเทา เจ้าร่วมเรียง
สรรพสำเนียง ยังก้องหู มิรู้คลาย
ด้วยเส้นทาง เราสอง ต่างต้องเดิน
มากเหลือเกิน กำแพงกั้น ฝันสลาย
เธอฉันต้อง จำจาก เหตุมากมาย
แค่เพียงได้ คิดถึงกัน ฉันสุขใจ
17 มกราคม 2555 10:08 น.
สีอำพัน
เพียงชำแรกแทรกช่องเข้าร่องแคบ
ก็ปลาบแปลบแสบซ่านสราญรื่น
เปรียบขุนแผนเชี่ยวชาญท่าดาบฟ้าฟื้น
เชิงรุกรับถอยกลับคืนแสนรื่นรมย์
ให้คึกคักเหมือนชักม้าสู้ข้าศึก
สุดล้ำลึกเพลงทวนล้วนสาสม
ร่ายรำทวนหวนซ้ำกระหน่ำจม
ผืนป่าแยกแหลกระบมด้วยคมทวน
ฝ่ายข้าศึกหานึกพรั่นหวาดหวั่นไม่
สู้สุดใจ ใส่ไม่นับกลับรุกสวน
รับทวนกล้าแอ่นอกร่า ท้าเชิญชวน
เล่นรับรุกทุกกระบวนรัญจวนจริง
จากนาบเนิบ ค่อยเขยิบขยับเร่ง
กระตุกเกร็งเหนือร่างของนางสิงห์
ศึกสุขสร่างสองร่างต่างแอบอิง
หลังภิรมย์สุขสมยิ่งหลับดิ่งลง
17 มกราคม 2555 09:46 น.
สีอำพัน
มีเพียงหนึ่งหาเด่นได้ในคลองจักษ์
ไม่พร้อมพรักธรรมดาแสนสามัญ
ต้อยต่ำเตี้ยเรี่ยดินไร้สิ้นชั้น
มองสีสันไม่ผาดผุดสะดุดตา
จวบจนวันร้อยพัน ประชันช่อ
โอ้งามหนอ ต่างใคร ใฝ่ถามหา
ฟ้าหลังฝนสดใส กระจ่างตา
บัวเจ้าพากันบานสะท้านดิน
หน้าส่วนตัว
1744
