22 เมษายน 2553 15:36 น.
สีลมัย
เธอกล่าวว่า....ไม่อยากเห็นแม้น้ำตาของใครต่อใคร
แต่ดูเธอซิ....น้ำตาเธอตกอยู่ในหัวใจ ...เธอรู้ตัวไหม?
เธอกล่าวว่า.....เธอเป็นเด็กผู้หญิงที่ผ่านเรื่องราวมามากมาย
เกินกว่าเด็กผู้หญิงคนอื่นอื่น....
เธอกล่าวว่า.....ถึงครั้งนี้เป็นความบีบคั้นและบีบคั้น....
เธอหวังว่า.....เธอ..ต้อง..ผ่านเรื่องราวครั้งนี้ไปได้....
เธอแกร่ง...กว่าที่ฉันคิด....
ถึงอย่างไร....เมื่อเธอมองมาข้างกาย..เธอจะเห็นฉันได้ทุกเวลา..
15 เมษายน 2553 10:23 น.
สีลมัย
รอน้องนาย.....กลับ
เจ้าห่างหายอยู่แห่งหนสับสนไหม?
กลับไม่ถูกหลงห่างฤาอย่างไร
หรือพลัดไพรเรไรร้องอยู่หริ่งหริ่ง
รอน้องนาย.....กลับ
หลั่งเป็นสายกระเซ็นมิสุดสิ้น
เพรียกพร่ำร่ำเรียกกลับมิยลยิน
กลับคืนถิ่นดินแดนที่แสนรัก
รอน้องนาย.....กลับ
เจ้าห่างหายอย่างหาญหัก
ทุกรู้สึกเหยาะย่างเปราะบางนัก
คล้ายจักหักกับไม่หัก..ด้วยสายใยแห่งใจรักที่ถักทอ..
++กลับมาเพื่อทักทายกับสายรุ้งยามรุ่งราง++
คือแรงใจส่งให้พ่อเอก...แม่เจี๊ยบของน้องนาย
เด็กชาย ญาณวุฒิ ไชยแก้ว ห้องpicu รพ.หาดใหญ่.
++ดอกไม้บาน..บานนานพอนานเพื่อรอผีเสื้อสวย++
หน้าส่วนตัว
1656
