8 กรกฎาคม 2552 15:49 น.
สีลมัย
เกิดขึ้น....ถึงรู้ความรู้สึกนี้...
ขอบคุณ..ถึงมวลมิตรที่คืนฟ้าพราวใสส่งสู่ห้วงใจข้าพเจ้า.....
สิ่งต่าง..ที่มิเคยแตกต่างจากใดใด
เมื่อสิ่งนั้นสู่ห้วง..สีลมัย..ใยแตกต่าง
สิ่งต่าง..ที่ไม่เคยต่างกับอ้างว้าง
ช่างเจ็บปวดรวดร้าวยาวนาน....
สิ่งเล็กน้อย...มิอาจน้อยด้อยคุณค่า
สิ่งร้อยค่าด้อยค่าเวลาผ่าน
สิ่งเล็กน้อยร้อยถักพร้อมพักตร์กาล
วันนี้...วันวาน คือขอบคุณ...
หลากหลายทางที่แสดงออก...ซาบซึ้ง...ขอบคุณที่มอบสู่ขวัญ
เก็บรู้สึกนี้แนบจิตนิจนิรันดร์........
ขอบคุณ...ที่มอบขวัญคือ กำลังให้ก้าวต่อไป.
อีกครั้ง..ขอบคุณมิตรนิจนิรันดร์
กวีเถื่อน..
.