19 มิถุนายน 2552 10:13 น.
สีลมัย
แรกเริ่มแสนสดใส
เนิ่นนานไปแสนหม่นหมอง
เปล่งเสียงคิดว่าเป็นเพลง กับไม่มีแม้ท่วงทำนอง
เสียงที่ร้องขัดจังหวะกับการเต้นของหัวใจ
ริบหรี่....ในความรู้สึก
เร้นลึกแทบจำทำนองมิได้
ต่างคนต่างเดินเข้ามาไม่มีแม้คำกล่าวลา..ต่างเดินจากไป
ใบไม้ต้านลมหวามไหว....
หลุดล่วงจากใจ...สู่ดิน
คือดีคือบ้าที่ว่ากัน.....
คือ ยศ คือเกียรติศักดิ์สูง
คือมุ่ง คือหมายศักดิ์ศรี
คือหยาม คือหยันคิดว่าตนดี
อะไร? คือดีของแต่ละคน
ต่างคน ต่างมอง ต่างมุมที่มอง
แลช่อง รอยแยกคนละหน
คิดแตก คิดต่างคิดที่แยบยล
นี่หรือ คือคนที่ว่าดี
คือแตก คือต่าง คิดที่ผิดแผก
ต่างแยก แจกแจงผิดวิถี
คิดนั่น คิดนี่คิดแตกแยกวิธี
แหละนี่ คือบ้าที่ว่ากัน.....
คิดนั่น คิดนี่ กวีเถื่อน
18 มิถุนายน 2552 11:02 น.
สีลมัย
เศษมนุษย์ฝากวลีกวีเถื่อน
ฝากถึงเพื่อนผ่านเวลามาในฝัน
ฝากคิดถึงผ่านสายลมคราชมจันทร์
ฝากดาวนั้นจุมพิตนิจนิรันดร์
ขอให้หลับฝันดีนะ ที่รัก
แวะมาทักกับสหายที่ปลายฝัน
มาส่งเพื่อนที่ขอบฟ้าชมตะวัน
ลาและกัน คนดี ทีฟากฟ้า.....
กวีเถื่อน
16 มิถุนายน 2552 22:42 น.
สีลมัย
เย็นยะเยือกคล้ายเปลื้องผ้าคราหน้าหนาว
น้ำค้างพราวตกกระแทกแยกจับแข็ง
ระทดท้อโหยให้ไร้เรี่ยวแรง
โลกหนอใยกลั่นแกล้งรู้สึกนี้
11พ.ย.50
11พ.ย.50 วันดีดี ที่ปวดร้าว
ความอบอุ่นร้อยพันทวี
ขอมอบอบอุ่นนี้ให้ยอดรัก
โปรดอย่าปวดร้าวยาวนานนัก
ความรัก คือ เบิกบานนะคนดี
อุ่นอารมณ์ภายใต้อุโมงค์รุ้ง
วันรุ่งรับอบอุ่นเช่นวันนี้
สู่สวรรค์ พลบพรุ่งทุกทิวาราตรี
ทุกความรักรู้สึกที่มีหลอมส่งใจ
เก็บไว้ได้เพียงความรู้สึกนี้
เก็บไว้ส่วนลึกมากเท่าที่จะเก็บไว้ได้
ผสานมือกระชับแน่นก่อนสิ้นสายใย
สิ่งแน่นอนนั้นไซร้คือ หยุดลง
กวีเถื่อน
หน้าส่วนตัว
1012
