22 เมษายน 2553 15:36 น.
สีลมัย
เธอกล่าวว่า....ไม่อยากเห็นแม้น้ำตาของใครต่อใคร
แต่ดูเธอซิ....น้ำตาเธอตกอยู่ในหัวใจ ...เธอรู้ตัวไหม?
เธอกล่าวว่า.....เธอเป็นเด็กผู้หญิงที่ผ่านเรื่องราวมามากมาย
เกินกว่าเด็กผู้หญิงคนอื่นอื่น....
เธอกล่าวว่า.....ถึงครั้งนี้เป็นความบีบคั้นและบีบคั้น....
เธอหวังว่า.....เธอ..ต้อง..ผ่านเรื่องราวครั้งนี้ไปได้....
เธอแกร่ง...กว่าที่ฉันคิด....
ถึงอย่างไร....เมื่อเธอมองมาข้างกาย..เธอจะเห็นฉันได้ทุกเวลา..
15 เมษายน 2553 10:23 น.
สีลมัย
รอน้องนาย.....กลับ
เจ้าห่างหายอยู่แห่งหนสับสนไหม?
กลับไม่ถูกหลงห่างฤาอย่างไร
หรือพลัดไพรเรไรร้องอยู่หริ่งหริ่ง
รอน้องนาย.....กลับ
หลั่งเป็นสายกระเซ็นมิสุดสิ้น
เพรียกพร่ำร่ำเรียกกลับมิยลยิน
กลับคืนถิ่นดินแดนที่แสนรัก
รอน้องนาย.....กลับ
เจ้าห่างหายอย่างหาญหัก
ทุกรู้สึกเหยาะย่างเปราะบางนัก
คล้ายจักหักกับไม่หัก..ด้วยสายใยแห่งใจรักที่ถักทอ..
++กลับมาเพื่อทักทายกับสายรุ้งยามรุ่งราง++
คือแรงใจส่งให้พ่อเอก...แม่เจี๊ยบของน้องนาย
เด็กชาย ญาณวุฒิ ไชยแก้ว ห้องpicu รพ.หาดใหญ่.
++ดอกไม้บาน..บานนานพอนานเพื่อรอผีเสื้อสวย++
8 กรกฎาคม 2552 15:49 น.
สีลมัย
เกิดขึ้น....ถึงรู้ความรู้สึกนี้...
ขอบคุณ..ถึงมวลมิตรที่คืนฟ้าพราวใสส่งสู่ห้วงใจข้าพเจ้า.....
สิ่งต่าง..ที่มิเคยแตกต่างจากใดใด
เมื่อสิ่งนั้นสู่ห้วง..สีลมัย..ใยแตกต่าง
สิ่งต่าง..ที่ไม่เคยต่างกับอ้างว้าง
ช่างเจ็บปวดรวดร้าวยาวนาน....
สิ่งเล็กน้อย...มิอาจน้อยด้อยคุณค่า
สิ่งร้อยค่าด้อยค่าเวลาผ่าน
สิ่งเล็กน้อยร้อยถักพร้อมพักตร์กาล
วันนี้...วันวาน คือขอบคุณ...
หลากหลายทางที่แสดงออก...ซาบซึ้ง...ขอบคุณที่มอบสู่ขวัญ
เก็บรู้สึกนี้แนบจิตนิจนิรันดร์........
ขอบคุณ...ที่มอบขวัญคือ กำลังให้ก้าวต่อไป.
อีกครั้ง..ขอบคุณมิตรนิจนิรันดร์
กวีเถื่อน..
.
19 มิถุนายน 2552 10:13 น.
สีลมัย
แรกเริ่มแสนสดใส
เนิ่นนานไปแสนหม่นหมอง
เปล่งเสียงคิดว่าเป็นเพลง กับไม่มีแม้ท่วงทำนอง
เสียงที่ร้องขัดจังหวะกับการเต้นของหัวใจ
ริบหรี่....ในความรู้สึก
เร้นลึกแทบจำทำนองมิได้
ต่างคนต่างเดินเข้ามาไม่มีแม้คำกล่าวลา..ต่างเดินจากไป
ใบไม้ต้านลมหวามไหว....
หลุดล่วงจากใจ...สู่ดิน
คือดีคือบ้าที่ว่ากัน.....
คือ ยศ คือเกียรติศักดิ์สูง
คือมุ่ง คือหมายศักดิ์ศรี
คือหยาม คือหยันคิดว่าตนดี
อะไร? คือดีของแต่ละคน
ต่างคน ต่างมอง ต่างมุมที่มอง
แลช่อง รอยแยกคนละหน
คิดแตก คิดต่างคิดที่แยบยล
นี่หรือ คือคนที่ว่าดี
คือแตก คือต่าง คิดที่ผิดแผก
ต่างแยก แจกแจงผิดวิถี
คิดนั่น คิดนี่คิดแตกแยกวิธี
แหละนี่ คือบ้าที่ว่ากัน.....
คิดนั่น คิดนี่ กวีเถื่อน
18 มิถุนายน 2552 11:02 น.
สีลมัย
เศษมนุษย์ฝากวลีกวีเถื่อน
ฝากถึงเพื่อนผ่านเวลามาในฝัน
ฝากคิดถึงผ่านสายลมคราชมจันทร์
ฝากดาวนั้นจุมพิตนิจนิรันดร์
ขอให้หลับฝันดีนะ ที่รัก
แวะมาทักกับสหายที่ปลายฝัน
มาส่งเพื่อนที่ขอบฟ้าชมตะวัน
ลาและกัน คนดี ทีฟากฟ้า.....
กวีเถื่อน
หน้าส่วนตัว
1661
