29 มกราคม 2554 19:02 น.
สีลมัย
หลับเพียงตาพาจมดิ่งทิ้งห้วงโลก
วางสิ่งโศกดื่มมืดมิดจากจิตเขา
สิ่งยึดเกี่ยวสายบางบางระหว่างเงา
ก้าวเพื่อเข้าพ้นโศกที่โลกลวง
ช่างเย็นชืดจืดสนิทจนจิตชา
แม้แววตามิอาจเห็นความเป็นห่วง
ความหนาวแปลบแทรกซ่านผ่านถึงทรวง
จริงหรือลวงตามมาอย่างท้าทาย
อึดอัดหายใจแทบไม่ออก
กระซิบบอกพอทีเถอะ สหาย
ฉันคนขลาด คนโง่ ขอโทษ...นาย
เคยท้าทายสิโรราบคราบน้ำตา
คล้ายเธอยิ้มสายใยอุ่นช่างคุ้นนัก
คล้ายเสียงทักคนดี(อย่า)หนีปัญหา
ฉัน(คือเธอ)จะพาเธอ(คือฉัน)ไปอีกซีกเวลา
ค้นพบว่า อัตตา คือตัวตนคนเช่นไร
ความมืดมิดพลันสว่างกระจ่างชัด
สิ่งข้องขัดซึมผ่านม่านน้ำใส
สิ่งน้อยนิดกับสว่างท่ามกลางใจ
สิ่งมอบให้ คุ้มกว่า ค่าที่รอ ...
ขอบคุณในน้ำมิตรนิจนิรันดร์
มืดมิดแม้นอยู่ชิดมิเห็นหน้า
สว่างจร้าจนตาพร่ามองไม่เห็น
อบอุ่นไร้ความหมายเลือดเธอเย็น
แต่จำเป็นแม้แปลกหน้ายังกล้ารัก....
26 มกราคม 2554 00:20 น.
สีลมัย
๑. ผีเสื้อเอย...เจ้าหมายหอมดอมดอกไม้
ปีกสวยใสกางอวดประกวดโฉม
ทำเกาะแกะแสร้งเกรี้ยวเทียวไล้โลม
อวดรูปโฉมสอางค์ฤาอย่างไร
๒.อาจปีกหักหลุดล่วงตรงพวงหน้า
ช่อผกาหลายหลากพิษคิดบ้างไหม?
อาจเร้นลวงให้ตราตรึงซึ้งซาบนัย
จนหลับไหลหลงอยู่มิรู้..เรือน
๓.ตื่นเถอะนะ..คนที่มาลีรัก
ถอดสลักแล้วโบยบินกลับถิ่นเพื่อน
เพียงจดจำ..คำดอกไม้..อย่าลืมเลือน
ดอกไม้ ผีเสื้อ คือ เรา คือ เพื่อน คือเพื่อนรัก
อย่าให้เป็นเช่นนั้นเลย
คำถามที่มิต้องการคำตอบ...อะไรหรือ คือที่สุด
ทุกอย่างอาจลวงเร้นเป็นสมมุติ
ทึ่สุดคืออะไรจงใคร่ครวญ
ใช้เวลาไตร่ตรองลองความคิด
ให้เวลาสักนิดคิดคืนหวน
ใช้เวลาแม้น้อยนิดคิดทบทวน
แล้วใคร่ครวญอีกครั้งจงรั้งรอ.....
17 มกราคม 2554 10:21 น.
สีลมัย
**ตั้งใจทำงานอย่าสับสนถึงคนนี้
ถึงคนที่ไม่รู้เธออยู่ไหน
ไม่เคยทราบรู้เห็นความเป็นไป
อย่าเผลอไผลปล่อยอารมณ์จนซมซาน
**ฉันเป็นใครไม่สำคัญ
แต่เราคือเพื่อนกันยามขับขาน
เธอฟังเพลงฉันฟังเพลงแห่งเมื่อวาน
สายลมส่งเพลงหวานผ่านถึงกัน
**วันนี้แม้มิใช่วันพิเศษ
เพราะเธอคือคนพิเศษในทุกทุกวัน
ไม่ต้องเติมน้ำหวานผ่านถึงกัน
จริงใจให้ฉันเท่านั้นก็เกินพอ
**เวลาต่างต่างเวลาได้มาพบ
วันเวลามิได้จบเวลาขอ
ขอเวลาคิดถึงกันวันที่รอ
คุ้มค่าพอพอคุ้มค่า...ว่ามั้ยครับ....
ไม่ลืมหรอกน่าว่าคือเพื่อน
14 มกราคม 2554 15:11 น.
สีลมัย
คิดเล็กเล็กคือคิดถึงซึ่งติดปีก
ส่งให้อีกซีกฝันวันอ่อนไหว
พร้อมส่งสารอิงแนบแอบความนัย
ทอสายใยเพื่อโอบอุ่นกรุ่นกายเธอ
ส่งรอยแย้มข้างรอยหยักมาทักหยอก
แวะมาบอกรอยแย้มยิ้มพริ้มเสมอ
บางเวลามาทายทักคล้ายนัดเจอ
คิดเสมอ..คือคิดถึงซึ่งบอกคุณ....
วันนี้...ผมได้แค่นี้ เขียนจริงๆให้เพื่อนไว้อ่านเล่นๆ......
สีลมัยครับผม
12 มกราคม 2554 00:54 น.
สีลมัย
แวะสัมผัสหยาดฝนแรกที่แทรกผ่าน
ลิ้มความหอมดอมความหวานผ่านอุษา
เคล้าไอหมอกหยอกผ่านกาลเวลา
กลับเพื่อมารับละมุนคือ..อุ่นไอ
แล้วส่งมอบวันแสนหวานปานหยาดทิพย์
เปรียบดั่งน้ำอัมฤทธิ์แสนสดใส
เชิญดื่มด่ำฉ่ำชื่นกว่าหมื่นใด
ด้วยห่วงใยพร้อมคิดถึงจึงส่งมา
ส่งคิดถึง ถึงหรือไม่ ใจยังคิด
ใจแนบชิด จิตหวน จวนอุษา
ก่อนแสงแรก แทรกผ่าน...กาฬเวลา
อักษรา แฝงความนัย.... ไว้เพื่อเธอ....
สีลมัย
หน้าส่วนตัว
2080
