ในเดือนแห่งความรัก

= สิ้ น ฝั น =

ครั้นรุ่งสางลางแสงแห่งอุษา
ท้องนภาวิบวับประดับแสง
มลังเมลืองเหลืองส้มชมพูแดง
จึงจัดแจงห่มคลุมครองจีวร

กระชับบาตรแนบตัวด้วยกลัวตก
เสียงวิหคเซ็งแซ่แลบินว่อน
เจ้าดีใจพระใหม่จะให้พร
หรือว่าสอนธรรมวินัยให้แก่เรา

บิณฑบาตด้วยเท้าที่เปล่าเปลือย
ทั้งขบเมื่อยแขนขาเจ็บฝ่าเท้า
ทางลูกรังดังหนามคมมาข่มเอา
เหมือนย่องเบาเขย่งขาหาหญ้าเดิน

ทั้งหลวงพี่หลวงตาพากันยิ้ม
" เดินริมริมพระน้องไม่ต้องเขิน
สักห้าวันจากนี้ไม่มีเกิน
ท่านจะเดินเหยียบย่างอย่างสบาย "

เมื่อแสงเช้าทอดปะทะพระอุ้มบาตร
เห็นเงาพาดดาดไปก็ใจหาย
เป็นเงาแม่อุ้มท้องประคองกาย
ห่วงลูกชายเกรงกระทบกระเทือนท้อง

น้ำตาหยดรดบาตรมิอาจฝืน
ขนลุกยืนทั่วร่างอย่างฟูฟ่อง
ลูกอุ้มบาตรเหนื่อยจับแทบพับกอง
แม่อุ้มท้องเก้าเดือนฤาเหมือนกัน ?

จะกี่บาตรชาตินี้มิมีเท่า
ก็เทียบเงาของแม่ได้แค่นั้น
จะกี่ล้ากี่ร้าวหรือเท่าทัน
กับหนึ่งวันแม่เราเฝ้าอุ้มท้อง


.................................